|
Michael Paré
Michael Kevin Paré (ur. 9 października 1958 w Brooklynie) – amerykański aktor filmowy i telewizyjny, piosenkarz, producent filmowy, model i kucharz. Ikona kina akcji klasy C[1] i filmów VHS[2]. Był często obsadzany w rolach żołnierzy, bohaterów wojennych, policjantów i stereotypowych twardzieli[3]. Jego cechami charakterystycznymi były niski, głęboki głos[4], muskularna sylwetka[3] i aparycja klasyczna dla bohatera akcji[5][3]. ŻyciorysWczesne lataUrodził się i dorastał w nowojorskim Brooklynie[6] w stanie Nowy Jork jako jedno z ośmiorga dzieci Joan i adwokata Francisa Paré[7]. Jego matka była Irlandką, a ojciec był pochodzenia francuskiego i kanadyjskiego[8]. Miał trzech braci i sześć sióstr[9]. W 1963, gdy Paré miał pięć lat, jego ojciec zmarł na białaczkę[10]. Jako nastolatek dorabiał w barze Dairy Queen. W liceum był w drużynie zapaśniczej[10]. Po ukończeniu szkoły średniej i otrzymaniu stypendium z Uniwersytetu Michigan, kształcił się w Kulinarnej Szkole Amerykańskiej (Culinary Institute of America)[11] w Hyde Park w stanie Nowy Jork, gdzie uczęszczali także m.in.: Anthony Bourdain, Maciej Kuroń czy Paul Bocuse. Był szefem kuchni w nowojorskie Cafe Europa. Przeniósł się na Manhattan i podjął pracę w restauracji Tavern On The Green w Central Park[12], gdy agentka Yvette Bikoff przekonała go, aby spróbował aktorstwa[13]. Podpisał kontrakt z agentem modeli. Poznawał techniki sztuki aktorskiej pod kierunkiem Uty Hagen i Marvina Nelsona w Herbert Berghof Studio w Nowym Jorku[14], a także w Actors Studio[15]. Jego idolami stali się James Dean i Marlon Brando[15]. KarieraKiedy przyjechał do Hollywood, dostawał role licealistów[15]. Przez dwa lata próbował zaistnieć w Los Angeles, zanim został odkryty przez agenta podczas przesłuchania do roli w kultowym serialu przygodowo–komediowym ABC Największy amerykański bohater (The Greatest American Hero, 1981–1983), gdzie w rezultacie zagrał twardego ucznia Tony’ego Villicanę z Williamem Kattem, Robertem Culpem, Connie Selleccą i Faye Grant. Doprowadziło to do głównej roli Harry’ego w dramacie ABC Zwariowane czasy (Crazy Times, 1981) z Davidem Caruso i Rayem Liottą. Zadebiutował na kinowym ekranie jako Max w australijskiej komedii historycznej Tajniacy (Undercover, 1983). Zabłysnął rolą gwiazdora rocka lat 50. w dramacie muzycznym Eddie i krążowniki (Eddie and the Cruisers, 1982) z Tomem Berengerem i Ellen Barkin oraz sequelu Eddie i krążowniki II: Eddie żyje! (Eddie and the Cruisers II: Eddie Lives!, 1989)[16]. W sensacyjno-przygodowym romansie muzycznym utrzymanym w atmosferze rock and rolla Ulice w ogniu (Street of Fire, 1984) u boku Diane Lane i Willema Dafoe zagrał postać chłopaka gwiazdy rocka, weterana wojny wietnamskiej. Gdy Oliver Stone zaproponował mu rolę w Salvador (1986) i Plutonie (1986), obie odrzucił, gdy jego agent i inni twierdzili, że Stone nie jest reżyserem, tylko scenarzystą[15]. W serialu CBS Rycerze z Houston (Houston Knights, 1987-1988) wcielił się w policjanta z Chicago sierżanta Joeya La Fiammy, który po przyjeździe do Houston wpada w konflikt ze swoim współpracownikiem. We wrześniu 1989 trafił na okładkę magazynu „Playgirl”[17]. Wziął udział w reklamach telewizyjnych w Japonii. Był głównym bohaterem filmów sensacyjnych: Eksperyment Filadelfia (The Philadelphia Experiment, 1984), Księżyc 44 (Moon 44, 1990) Rolanda Emmericha[18], Miasto śmierci (The Killing Streets, 1991), Śmierć w słońcu (Into the Sun, 1992) i Hiszpańska róża (Point of Impact, 1993). W filmie akcji klasy B Komandosi śmierci (1994) powierzono mu rolę torturowanego oficera marynarki wojennej Brada Cartowskiego[1]. Pracując na planie zdjęciowym tej produkcji, był w szczytowej formie fizycznej i mógł pochwalić się mocno rozwiniętą muskulaturą[3]. W hollywoodzkim remake’u z 1960 – dreszczowcu sci-fi Johna Carpentera Wioska przeklętych (Village of the Damned, 1995) zagrał postać przesądnego męża brzemiennej żony[19] z Christopherem Reeve’em, Kirstie Alley i Markiem Hamillem. Można go było zobaczyć w dwóch produkcjach kanadyjskich sci-fi Producers Network Association – telewizyjnym Wrota Carvera (Carver's Gate, 1995) i kinowym Wierzchołek (Falling Fire, 1998), telewizyjnym dreszczowcu ABC Kolonia (The Colony, 1996) z Casperem Van Dienem i komediodramacie Sofii Coppoli Przekleństwa niewinności (Virgin Suicides, 1999). W komedii Ulotna nadzieja (Hope Floats, 1998) wystąpił jako mąż głównej bohaterki granej przez Sandrę Bullock, który podczas nadawanego „na żywo” talk-show oświadcza o zdradzie żony z jej najlepszą przyjaciółką (Rosanna Arquette)[20].  Kreacja detektywa w horrorze Seed: Skazany na śmierć (Seed, 2005) przyniosła mu nagrodę aktorską, przyznaną na Estepona International Fantasy and Horror Film Festival, gdzie uzyskał również nagrodę za wybitne osiągnięcia artystyczne[21]. Wystąpił potem w ekranowej wersji gry komputerowej BloodRayne (2005)[22] z udziałem Kristanny Loken, Billy’ego Zane’a i Bena Kingsleya, filmie akcji Far Cry (2008) w reżyserii Uwego Bolla u boku Tila Schweigera i Udo Kiera, a także w filmach: Szczury tunelowe (2008), Rampage: Szaleństwo (Rampage, 2009), Prawnik z Lincolna (The Lincoln Lawyer, 2011), Zaginiona (Gone, 2012) i Taśmy Watykanu (The Vatican Tapes, 2015). Jego rolę skorumpowanego szeryfa Olsona w sensacyjnym dreszczowcu kryminalnym Dobry, zły i martwy (4Got10, 2015) u boku Johnny’ego Messnera i Dolpha Lundgrena uhonorowano nagrodą dla najlepszego aktora podczas Burbank International Film Festival 2015[23]. W 2016 na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym „Akcja na filmie”[24] w Las Vegas otrzymał dwie nagrody – dla wykonawcy akcji roku za rolę ranczera Claya Travisa w westernie Traded (2016) i wraz z innymi aktorami dla znakomitej obsady w filmie fabularnym jako ambasador Patrick Adams Jr. w dramacie kryminalnym Czerwony liść klonu (The Red Maple Leaf, 2016) z Jamesem Caanem, Krisem Kristoffersonem, Martinem Landauem i Paulem Sorvino. W dreszczowcu Przemoc po amerykańsku (American Violence, 2017)[25] z Bruce’em Dernem i Denise Richards pojawił się w roli kryminalisty Martina Bigga. Życie prywatne W latach 1980–1982 był żonaty z producentką filmową Lisą Katselas[26]. W latach 1984–1985 był w nieformalnym związku z aktorką Nancy Allen[26], z którą we wrześniu 1984 był na okładce magazynu „Playgirl”[27]. W latach 1986–1988 jego żoną była Marisa Roebuck[26]. 21 marca 1992 zawarł związek małżeński z holenderską byłą modelkę Marjolein Booy, z którą ma syna[26]. Posiada mieszkanie w Amsterdamie. ŚpuściznaJanet Maslin, wpływowa krytyczka współpracująca z dziennikiem The New York Times, uznała jego pierwszą rolę w filmie kinowym (Eddie i krążowniki) za udany debiut aktorski[3][28]. Albert Nowicki (Prime Movies) pisał, że „Michael Paré nie należał nigdy do hollywoodzkiej ekstraklasy i można uznać go za aktora niedocenionego”[3], a Marta Górna (Gazeta Wyborcza) stwierdziła, że Paré to aktor „posągowo przystojny”[18]. W 2013 roku podczas międzynarodowego festiwalu filmowego Action on Film przyznano mu nagrodę Half-Life Award za osiągnięcia aktorskie w zakresie kina sensacyjnego[29]. Filmografia
Nagrody i nominacje
Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
