|
Michaela DorfmeisterMichaela Dorfmeister (ur. 25 marca 1973 w Wiedniu) – austriacka narciarka alpejska, trzykrotna medalistka olimpijska, czterokrotna medalistka mistrzostw świata oraz zdobywczyni Pucharu Świata. KarieraPierwszy raz na arenie międzynarodowej Michaela Dorfmeister pojawiła się w 1990 roku, kiedy zajęła siódme miejsce w zjeździe podczas mistrzostw świata juniorów w Zinal. Jeszcze dwukrotnie startowała na imprezach tego cyklu, najlepszy wynik osiągając na mistrzostwach świata juniorów w Mariborze w 1992 roku, gdzie była piąta w zjeździe. W międzyczasie zadebiutowała w zawodach Pucharu Świata, zajmując 26. miejsce w tej samej konkurencji 21 grudnia 1991 roku w Serre Chevalier. Tym samym już w swoim debiucie zdobyła pierwsze punkty. W sezonie 1991/1992 punktowała jeszcze dwukrotnie, zajmując ostatecznie na 103. pozycję. Przez dwa kolejne sezony zajmowała odległe pozycje w klasyfikacji generalnej. Na podium zawodów pucharowych pierwszy raz stanęła 16 grudnia 1995 roku w St. Anton, gdzie zwyciężyła w zjeździe. Wyprzedziła tam dwie rodaczki: Alexandra Meissnitzer i Elisabeth Görgl. W kolejnych startach wielokrotnie plasowała się w czołowej dziesiątce, w tym już 20 grudnia 1995 roku w Veysonnaz była trzecia w supergigancie. Sezon 1995/1996 ukończyła na dziewiątej pozycji, zajmując także szóste miejsce w klasyfikacji supergiganta, siódme w kombinacji i ósme w klasyfikacji zjazdu. W lutym 1996 roku wzięła udział w mistrzostwach świata w Sierra Nevada, najlepszy wynik osiągając w slalomie gigancie, w którym, była dziewiąta. W dwóch kolejnych sezonach tylko pięć razy znalazła się w czołowej dziesiątce, jednak na podium nie stawała. Sezony te ukończyła w czwartej dziesiątce klasyfikacji końcowej. Na mistrzostwach świata w Sestriere w 1997 roku zajęła między innymi ósme miejsce w supergigancie. W tej samej konkurencji wywalczyła srebrny medal podczas rozgrywanych rok później igrzysk olimpijskich w Nagano. W zawodach tych rozdzieliła na podium Picabo Street z USA i Alexandrę Meissnitzer. Dorfmeister straciła do Amerykanki zaledwie 0,01 sekundy, a jej przewaga nad Meissnitzer wyniosła 0,06 sekundy. Kolejne medale zdobyła na mistrzostwach świata w Vail w 1999 roku, zaczynając od zajęcia trzeciego miejsca w supergigancie. W zawodach tych całe podium zajęły reprezentantki Austrii: o 0,21 sekundy lepsza była Meissnitzer, a o 0,18 sekundy szybsza okazała się Götschl. Cztery dni później zajęła drugie miejsce w zjeździe, plasując się za Götschl, a przed kolejną Austriaczką, Stefanie Schuster. W zawodach pucharowych siedem razy stawała na podium, w tym odnosząc zwycięstwo w supergigancie 6 marca 1999 roku w Sankt Moritz. W klasyfikacji generalnej sezonu 1998/1999 osiągnęła najlepszy dotychczas wynik, zajmując szóste miejsce. Była także druga za Meissnitzer w klasyfikacji supergiganta oraz trzecia w zjeździe, za Götschl i Meissnitzer. Jeszcze lepsze wyniki osiągnęła w sezonie 1999/2000, w którym na podium stawała dziewięć razy. Odniosła przy tym pięć zwycięstw: 4 grudnia w Serre Chevalier, 9 grudnia w Val d’Isère, 5 stycznia w Mariborze oraz 8 stycznia w Berchtesgaden wygrywała giganty, a 11 lutego 2000 roku w Santa Caterina była najlepsza w supergigancie. W klasyfikacji końcowej zajęła drugie miejsce, ulegając jedynie Götschl. Ponadto zwyciężyła w klasyfikacji giganta, zdobywając pierwszą w karierze Małą Kryształową Kulę. Swój pierwszy złoty medal wywalczyła podczas rozgrywanych w 2001 roku mistrzostw świata w St. Anton. Okazała się tam najlepsza w zjeździe, wyprzedzając Renate Götschl i Selinę Heregger, był to jednak jej jedyny medal na tej imprezie. W zawodach Pucharu Świata czterokrotnie stawała na podium, w tym zwyciężała w supergigancie 24 listopada w Aspen oraz gigancie 9 grudnia 2000 roku w Sestriere. W klasyfikacji generalnej sezonu 2000/2001 była piąta, a w gigancie zajęła trzecie miejsce za Sonją Nef ze Szwajcarii i Szwedką Anją Pärson. Najlepsze pucharowe wyniki osiągnęła w sezonie 2001/2002, w którym zdobyła Kryształową Kulę. W najlepszej trójce zawodów plasowała się dziesięciokrotnie, z czego pięć razy wygrywała: 27 października w Sölden, 19 stycznia w Berchtesgaden i 31 stycznia w Åre zwyciężała w gigantach, a w dniach 6 i 7 marca 2002 roku w Altenmarkt była najlepsza kolejno w zjeździe i supergigancie. Dorfmeister nie wygrała jednak żadnej klasyfikacji poszczególnych konkurencji, zajmując drugie miejsca w zjeździe, gigancie i kombinacji oraz trzecie w klasyfikacji supergiganta. Z igrzysk olimpijskich w Salt Lake City w 2002 roku wróciła jednak bez medalu. Z czterech startów na tych igrzyskach najbliżej podium była w gigancie, którego ukończyła na czwartej pozycji. Walkę o medal przegrała tam z Sonją Nef o 0,28 sekundy. Podczas mistrzostw świata w Sankt Moritz w 2003 roku Austriaczka nie obroniła wywalczonego dwa lata wcześniej tytułu mistrzyni świata w zjeździe, zwyciężyła za to w supergigancie. O 0,02 sekundy wyprzedziła tam Kirsten Lee Clark z USA, a o 0,15 sekundy pokonała jej rodaczkę Jonnę Mendes. Na tej samej imprezie była też między innymi czwarta w gigancie, przegrywając walkę o podium z Kanadyjką Allison Forsyth o 0,07 sekundy. W rywalizacji pucharowej odniosła dwa zwycięstwa: 21 grudnia w Lenzerheide i 1 marca 2003 roku w Innsbrucku była najlepsza w zjazdach. Oprócz tego jeszcze czterokrotnie stawała na podium, dzięki czemu sezon 2002/2003 ukończyła na czwartej pozycji. Ponadto Dorfmeister zwyciężyła w klasyfikacji końcowej zjazdu. W kolejnym sezonie po raz pierwszy od pięciu lat nie odniosła żadnego zwycięstwa. Na podium znalazła się osiem razy, pięć razy zajmując drugie miejsce i trzy stając na najniższym stopniu. Ostatecznie była szósta w klasyfikacji generalnej i trzecia w klasyfikacji giganta, za Renate Götschl i Francuzką Carole Montillet. W lutym 2005 roku wzięła udział w mistrzostwach świata w Bormio. Wystartowała w zjeździe, supergigancie i gigancie, jednak żadnej z tych konkurencji nie ukończyła. W zawodach pucharowych sześć razy stanęła na podium, przy czym tylko raz nie zwyciężyła. W zjeździe wygrywała 6 stycznia w Santa Caterina i 16 stycznia w Cortina d’Ampezzo, a 5 grudnia w Lake Louise, 19 lutego w Åre i 11 marca 2005 roku w Lenzerheide triumfowała w supergigantach. Sezon 2004/2005 ukończyła na piątej pozycji, wygrywając za to klasyfikację supergiganta. Była także trzecia w klasyfikacji zjazdu, w której wyprzedziły ją tylko Götschl oraz Niemka Hilde Gerg. W sezonie 2005/2006 ponownie wygrała klasyfikację supergiganta, zwyciężając ponadto w zjeździe i zajmując trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej (za Janicą Kostelić z Chorwacji i Anją Pärson). Na podium stawała aż dwanaście razy, najwięcej w ciągu jednego sezonu w swojej karierze. Odniosła jednocześnie cztery kolejne zwycięstwa: 18 grudnia w Val d’Isère wygrała supergiganta, w dniach 20 i 21 stycznia w Sankt Moritz zwyciężała kolejno w supergigancie i zjeździe, a 3 marca 2006 roku w Kvitfjell ponownie była najlepsza w supergigancie. W połowie marca 2006 roku w Åre po raz ostatni stanęła na podium zawodów PŚ, zajmując drugie miejsce w supergigancie. W lutym 2006 roku wystartowała w zjeździe i supergigancie podczas igrzysk olimpijskich w Turynie, zdobywając złoto w obu konkurencjach. Tym samym została pierwszą w historii narciarką, która podczas jednych igrzysk zwyciężyła w obu konkurencjach szybkościowych[1]. Dorfmeister wielokrotnie zdobywała medale mistrzostw Austrii, w tym siedem złotych: w supergigancie w latach 1990, 1996 i 1997, gigancie w latach 1995 i 2000 oraz zjeździe i kombinacji w 1996 roku[2]. W latach 2003 i 2006 była wybierana sportsmenką roku w Austrii. Ponadto w latach 1998, 2003 i 2006 roku otrzymywała Odznakę Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii[3]. Osiągnięcia
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w zawodach
Pozostałe miejsca na podium
Bibliografia
Przypisy
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
