|
Michał Hieronim Starzeński
Michał Hieronim Starzeński herbu Lis (ur. 29 września 1757 w Warszawie, zm. 16 października 1824 w Hnilicach) – hrabia, starosta brański w latach 1774–1794[1], powstaniec kościuszkowski, pamiętnikarz, organizator administracji w Obwodzie Białostockim i w Kraju Tarnopolskim, marszałek obwodu białostockiego w latach 1810–1811[2]. Syn Macieja Maurycego i Anieli z Biberstein Trembińskich herbu Rogala. Poseł na sejm 1782 roku z ziemi bielskiej[3]. W 1788 był członkiem Komisji Wojskowej Obojga Narodów[4]. Był komisarzem cywilnym z Prowincji Wielkopolskiej[5] w tej komisji w 1792 roku[6]. Członek Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej[7]. Rotmistrz Kawalerii Narodowej, organizator sił zbrojnych w 1792 i 1794 roku. Był organizatorem i dowódcą batalionu strzelców ziemi bielskiej[8] Posiadał polski Order Świętego Stanisława i rosyjski Order Świętej Anny. Hrabia cesarstwa, uznany hrabią w Prusach 7 grudnia 1799[9], a w 1819 w Kongresówce przez Heroldię Królestwa Polskiego[10]. Z żoną Anną Barbarą z Kuczyńskich h. Ślepowron miał dwóch synów Józefa Leona i Macieja Ignacego oraz dwie córki Annę i Marię[10]. Dziad m.in. Wiktora Wacława i Kazimierza Władysława. Był autorem pamiętników (częściowo zaginionych) wydanych w 1914 roku: Na schyłku dni Rzeczypospolitej : kartki z pamiętnika Michała Starzeńskiego (1757-1795). Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||||
