Kodeks zawiera tekst czterech Ewangelii, na 398 pergaminowych kartach (18,5 cm na 13,5 cm), z jedną luką[2][3], brak tekstu Mk 2,5-15[4].
Tekst rękopisu pisany jest jedną kolumną na stronę, w 19-21 linijek na stronę[2]. Inicjały zdobione są złotem[5]. Atrament ma barwę brunatną, starotestamentowe cytaty są czasem oznaczane, przed każdą z Ewangelii umieszczone zostały portrety Ewangelistów[6].
Tekst Ewangelii dzielony jest według κεφαλαια (rozdziały), których numery umieszczono na marginesie. W górnym marginesie umieszczono τιτλοι (tytuły) do rozdziałów. Na marginesach umieszczono noty liturgiczne[4][5].
Tekst
Początek Ewangelii Jana
Grecki tekst Ewangelii reprezentuje bizantyjską tradycję tekstualną. Hermann von Soden zaliczył rękopis do rodziny tekstualnej Kx (standardowy tekst bizantyjski)[7]. Aland zaklasyfikował go do kategorii V (standardowy tekst bizantyjski)[8].
Według metody wielokrotnych wariantów Claremont Profile Method reprezentuje rodzinę tekstualną Kx (standardowy tekst bizantyński) w rozdziałach Ewangelii Łukasza (1 i 20). Metodą tą nie badano rozdziału 10[7].
Historia
Rękopis datowany jest w oparciu o paleograficzne przesłanki. Griesbach datował go na XIV wiek[9], Scrivener datował na XII lub XIII wiek[4], Gregory datował na XIV wiek[5], Aland początkowo datował na XIV wiek[2]. INTF datuje na wiek XIII[2]. Rękopis został sporządzony w Konstantynopolu.
Rękopis sprowadził z Góry Atos do Anglii César de Missy, późniejszy kapelan angielskiego króla Jerzego III. Dokładna data nie jest znana, miało to miejsce w latach 1760-1770[5].
John Mill wykorzystał go na potrzeby swego wydania (jako Codex Bodleianus 1)[9]. Tekst został skolacjonowany przez de Missy'ego[9]. Johann Jakob Wettstein wciągnął go na listę rękopisów Nowego Testamentu, nadał mu numer 45 i sporządził jego opis[10]. Rękopis był badany przez Johna Milla, Wettsteina i Griesbacha[4]. Nie jest wykorzystywany we współczesnych wydaniach greckiego Nowego Testamentu[11][12].
MS. Barocci 31. Digital Bodleian. Images available on Digital Bodleian
W.H.P. Hatch: Facsimiles and Descriptions of Minuscule Manuscripts of the New Testament. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press, 1951, s. 188-189.
Listy rękopisów
INTF: Kodeks 45 (GA). [w:] Liste Handschriften [on-line]. Münster Institute. [dostęp 2021-08-31]. (niem.).
Kurt Aland: Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neuen Testaments. Berlin: Walter de Gruyter & Co, 1963, s. 63. (niem.).
E. Nestle, E. Nastle, K. Aland: Novum Testamentum Graece. Wyd. 26. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 1991. ISBN 3-438-05100-1. [w skrócie NA26]
Eberhard Nestle, Erwin Nestle: Novum Testamentum Graece. communiter ediderunt: B. et K. Aland, J. Karavidopoulos, C.M. Martini, B.M. Metzger. Wyd. 27. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 2006. ISBN 978-3-438-05100-4. [NA27]
J.J. Wettstein: Novum Testamentum Graecum. T. 1. Amstelodami: Ex Officina Dommeriana, 1751. (łac.).
Introdukcje do krytyki tekstu NT
K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Grand Rapids, Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 138. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).
Kurt Aland, Barbara Aland: Der Text des Neues Testaments: Einführung in die wissenschaftlichen Ausgaben sowie Theorie und Praxis der modernen Textkritik. Wyd. 2. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 1989. ISBN 3-438-06011-6. (niem.).
J.J. Griesbach: Novum Testamentum Graece. T. 1. Londini: 1809, s. 104. (łac.).
F.H.A. Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. Edward Miller. Wyd. 4. T. 1. London: 1894, s. 197. (ang.).
C.R. Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. 1. Leipzig: J.C. Hinrichs, 1900, s. 139. (niem.).
Inne
Giancarlo Prato, Scritture librarie arcaizzanti della prima età dei Paleologi e loro modelli [first published 1979], reprinted in his collected articles, Studi di paleografia greca, Spoleto 1994, pp. 73–114, Tavv. 1-24, at pp. 78, 85, 109 n. 87
