Mistrzostwa Ameryki Południowej U-20 w piłce nożnej
Mistrzostwa Ameryki Południowej do lat 20 w piłce nożnej (hiszp. Campeonato Sudamericano de Fútbol Sub-20) – rozgrywki piłkarskie w Ameryce Południowej organizowane co dwa lata przez CONMEBOL (hiszp. CONfederación SudaMEricana de FútBOL) dla zrzeszonych reprezentacji krajowych do lat 20. Pełni funkcję kwalifikacji do mistrzostw świata U–20 – do światowego czempionatu awansują cztery najlepsze zespoły danej edycji turnieju południowoamerykańskiego. HistoriaZapoczątkowany został w 1954 roku przez CONMEBOL jako Mistrzostwa Ameryki Południowej do lat 19 w piłce nożnej. W turnieju uczestniczyły reprezentacje Brazylii, Chile, Ekwadoru, Kolumbii, Panamy, Paragwaju, Peru, Urugwaju i Wenezueli. Rozgrywki zostały rozegrane na stadionach Wenezueli. 9 drużyn najpierw zostały rozbite na dwie grupy, a potem czwórka najlepszych zespołów systemem kołowym wyłoniła mistrza. Pierwszy turniej wygrała reprezentacja Urugwaju. Do 1975 roku turniej był organizowany dla reprezentacji do lat 19, a potem do lat 20[1]. Do 1997 roku w każdej edycji liczba uczestników zmieniała się. W 1988 roku w mistrzostwach uczestniczyła nawet reprezentacja Izraela. Od 1997 roku w turnieju uczestniczy 10 drużyn, które najpierw dzieli się na dwie grupy, a potem czwórka najlepszych zespołów systemem kołowym walczy o miejsca na podium. Od 1997 CONMEBOL w finałach mistrzostw świata U-20 reprezentują cztery najlepsze zespoły. FinałyStatystyki
PrzypisyBibliografia
|