Mistrzostwa Polski w piłce nożnej (1947)

Mistrzostwa Polski 1947

1946 1948
Szczegóły
Państwo	Polska
Organizator	PZPN
Poziom ligowy	Pierwszy
Edycja	21
Liczba zespołów	28 el. / 3 fin.
Zwycięzca	Warta Poznań

Mistrzostwa Polski w piłce nożnej (1947) – 21. edycja (19. zakończona) mistrzostw Polski w piłce nożnej. Sezon przejściowy. Oprócz wyłonienia mistrza Polski rozegrano także baraże o prawo do gry w Lidze – reaktywowanej od następnego sezonu.

W rozgrywkach brały udział zespoły, które uzyskały awans w mistrzostwach okręgów w 1946 roku oraz Polonia Świdnica jako zwycięzca dodatkowego turnieju rozegranego w okręgu Wrocław na początku 1947 roku^[1].

Tytuł broniła Polonia Warszawa. Mistrzostwo zdobyła Warta Poznań, jako jedyna drużyna w historii MP sięgając po złoty medal bez straty punktu (uwzględniając jedynie fazę finałową).

Rozgrywki toczyły się w 3 grupach. Podział odbył się drogą losowania. Na czele trzech grup rozstawiono trzy pierwsze drużyny z zeszłorocznych rozgrywek o mistrzostwo Polski. Następnie między trzy grupy rozlosowano zespoły krakowskie, śląskie, warszawskie, poznańskie i łódzkie^[2].

Do fazy finałowej Mistrzostw Polski awansowali zwycięzcy grup.
Prawo gry w Lidze w sezonie 1948 uzyskały 3 najlepsze zespoły z każdej grupy.
Pozostałe zespoły w następnym sezonie zagrały w ligach okręgowych.

• KKS Poznań uzyskał awans po decyzji PZPN o powiększeniu Ligi do 14 zespołów
• Motor Białystok zrezygnował z uczestnictwa w rozgrywkach i oddał dwa ostatnie mecze walkowerem^[4]

• Już po rozegraniu pierwszej kolejki, do rozgrywek został dokooptowany WMKS Katowice^[7]. Zespół ten został dolosowany do grupy III, co spowodowało przeniesienie Rymeru do grupy II. Rozegrany mecz Rymer-Tęcza został uznany za mecz towarzyski.

Lp.	Nazwa klubu	Mecze	Punkty	Bramki	Z-R-P	Uwagi
1	Warta Poznań	4	8	13-3	4-0-0	Mistrz Polski
2	Wisła Kraków	4	4	9-8	2-0-2
3	AKS Chorzów	4	0	2-13	0-0-4

Gole	Strzelcy	Drużyny
4	Mieczysław Gracz	Wisła Kraków
3	Henryk Czapczyk	Warta Poznań
	Bolesław Gendera
	Marian Skrzypniak
	Bolesław Smólski

Wg ^[8]

Pierwotnie planowano, że w Lidze w 1948 roku zagra 12 zespołów – po 3 najlepsze z każdej grupy i 3 zwycięzców eliminacji okręgowych. Ostatecznie, już po zakończeniu rozgrywek, władze PZPN zdecydowały o dołączeniu do tego grona dwóch klubów KKS Poznań i Widzewa Łódź (który zajął 4. miejsce w grupie finałowej eliminacji do Ligi). Powodem tej decyzji był protest zespołu KKS złożony w styczniu 1948 roku (czyli już po zakończeniu mistrzostw), gdy okazało się, że w meczu rozegranym w Poznaniu i wygranym przez Polonię Świdnica 4-2, w zespole gości zagrali nieuprawnieni zawodnicy pod fałszywymi nazwiskami. Przyznanie walkoweru KKS spowodowałoby, że wyprzedziłby on w tabeli zespół Polonii Bytom i awansowałby jej kosztem do Ligi. PZPN zajął stanowisko dopiero 15 lutego 1948 roku, tuż przed inauguracją rozgrywek i zadecydował o powiększeniu Ligi do 14 zespołów^[1].

 Osobny artykuł: Okręgowe ligi polskie w piłce nożnej (1946/1947).

Równolegle z mistrzostwami Polski rozgrywano trzyetapowe eliminacje o awans do Ligi w sezonie 1948. Brali w nich udział mistrzowie okręgowych klas A z sezonu 1946/47.

Awans uzyskały drużyny:

• Ruch Chorzów
• Legia Warszawa
• Tarnovia Tarnów

oraz

• Widzew Łódź (po decyzji PZPN o powiększeniu Ligi do 14 zespołów)

Tabela obejmuje wyłącznie zespoły mistrzowskie.

	Klub
1.	Ruch Chorzów	5	0	1
2.	Pogoń Lwów	4	3	0
3.	Cracovia	4	1	1
4.	Warta Poznań	2	5	7
5.	Wisła Kraków	2	5	5
6.	Polonia Warszawa	1	2	1
7.	Garbarnia Kraków	1	1	0