XVIII Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej odbyły się w dniach 9 czerwca – 9 lipca w Niemczech, którym przyznano organizację imprezy w lipcu 2000. Mistrzem świata zostali Włosi, którzy w finale pokonali Francuzów. Po raz drugi w historii o zwycięstwie decydowały rzuty karne. W turnieju zadebiutowały reprezentacje Ukrainy, Angoli, Ghany, Togo, Wybrzeża Kości Słoniowej i Trynidadu i Tobago. Gospodarze turnieju zajęli trzecie miejsce po zwycięstwie nad Portugalią. Mecze Mistrzostw Świata transmitowano do niemal wszystkich 207 krajów członkowskich FIFA (jedynym wyjątkiem był Turkmenistan). Prawo do telewizyjnego przekazu zakupiło ponad 500 stacji, dzięki czemu 25 mundialowych dni obejrzało 3,25 miliarda widzów, a sam mecz finałowy ponad miliard[1].
Oficjalnym hymnem mistrzostw była piosenka „Celebrate the Day” Herberta Gronemeyera[2].
Maskotka turnieju
Maskotką turnieju był Goleo VI (lub krócej Goleo) – lew.
Jego imię pochodzi od słów go leo (w wolnym tłumaczeniu „Naprzód, lwie”). Towarzyszy mu uśmiechnięta, gadająca piłka o imieniu Pille. Maskotki są wyprodukowane przez firmę Nici.
Posiada koszulkę w różnych barwach narodowych z numerem „06”. Powstały różne piosenki o Goleo VI oraz teledyski.
Hasło mistrzostw
Świat gości się u przyjaciół (niem. Die Welt zu Gast bei Freunden).
Kwalifikacje
Drużyny biorące udział w eliminacjach reprezentowały 198. narodowych związków piłkarskich[3]. Kwalifikacje do mundialu rozpoczęły się w grudniu 2003 i wyłoniły 31. finalistów. Po raz pierwszy w historii mistrzostw świata zwycięzca poprzednich finałów – Brazylia – nie otrzymał automatycznie miejsca w kolejnych finałach. Reprezentacja Niemiec, jako gospodarz, nie musiała uczestniczyć w eliminacjach. 13. miejsc w mistrzostwach przypadło członkom UEFA, 5. – CAF, a po 4. – CONMEBOL i AFC i 3. CONCACAF. O pozostałych dwóch miejscach decydowały baraże pomiędzy drużynami ze strefy AFC i CONCACAF oraz CONMEBOL i OFC.
Najmłodszym uczestnikiem tych mistrzostw, urodzonym 16 marca 1989 roku, był pochodzący z Barbadosu napastnik Theo Walcott, grający w reprezentacji Anglii. Najstarszym zaś bramkarz Ali Boumnijel z Tunezji, urodzony 13 kwietnia 1966 roku.
W turnieju wzięła udział reprezentacja Serbii i Czarnogóry, dla której była to pożegnalna seniorska impreza międzynarodowa, gdyż państwo to rozpadło się kilka dni przed rozpoczęciem mundialu.
Faza grupowa
Legenda do tabelek:
Pkt – liczba punktów
M – liczba meczów
W – wygrane
R – remisy
P – porażki
Br+ – bramki zdobyte
Br− – bramki stracone
+/− – różnica bramek
awans do 1/8 finału
odpadnięcie z turnieju
Dwie pierwsze drużyny z każdej grupy awansowały do dalszych gier.
138 zawodników nie zagrało na mistrzostwach ani minuty.
Na tych mistrzostwach padł pierwszy gol kiedykolwiek strzelony przez australijskiego gracza, zdobył go Tim Cahill w meczu z Japonią, a sama reprezentacja Australii po raz pierwszy w historii mistrzostw świata wygrała mecz i po raz pierwszy awansowała do fazy pucharowej.
Najszybciej zdobyty gol mistrzostw padł w 2. minucie spotkania Czech z Ghaną. Jego strzelcem został Asamoah Gyan. Ghana wygrała 2:0.
Najpóźniej zdobyty gol na mundialu padł w 121. minucie (w doliczonym czasie gry) dogrywki meczu Niemiec z Włochami. Jego strzelcem był Alessandro Del Piero. Włosi wygrali ten mecz 2:0 i awansowali do finału.
Najpóźniej zdobyty gol w regulaminowym czasie gry padł w piątej minucie doliczonego czasu gry w 1/8 finału pomiędzy Australią, a Włochami z rzutu karnego. Był to jedyny gol w tym meczu, a jego strzelcem był Francesco Totti. Dzięki temu Włochy awansowały do ćwierćfinału.
W meczu Wybrzeża Kości Słoniowej z Serbią i Czarnogórą po raz pierwszy na tych mistrzostwach jedna drużyna wykonywała dwa rzuty karne w przeciągu jednego meczu. Obydwa podyktowane za zagranie ręką w polu karnym. Mecz skończył się wynikiem 3:2 dla drużyny z Afryki, która skutecznie wykonała obie jedenastki.
Na tych Mistrzostwach Świata padł gol nr 2000 w historii MŚ. Strzelił go Marcus Allbäck w meczu Szwecja – Anglia (2:2).
Pierwszego gola dla Polski strzelił Bartosz Bosacki w 33. minucie meczu Polska: Kostaryka. Polacy wygrali 2:1. Strzelił on również drugą bramkę i były to jedyne gole strzelone przez Polaków podczas tych mistrzostw.
W meczu Chorwacji z Australią angielski sędzia Graham Poll pokazał jednemu zawodnikowi – Chorwatowi Josipowi Šimunicowi, 3 żółte kartki. Pomyłka sędziego, polegająca na pozostawieniu na boisku zawodnika ukaranego dwiema żółtymi kartkami, nie została zauważona przez jego asystentów. Po tym wyczynie sędzia ten nie mógł już prowadzić na tym mundialu spotkań.
Walentin Iwanowprzedłużył mecz Portugalii z Holandią aż o 6 minut (w rzeczywistości zawodnicy grali jeszcze dłużej, gdyż Portugalczycy, chcąc utrzymać korzystny dla siebie wynik, przedłużali grę).
Spotkanie Francja – Hiszpania (w 1/8 finału) było 700. meczem w historii mundialów.
Pierwszy konkurs rzutów karnych na mistrzostwach został wykonany podczas meczu 1/8 finału Ukraina – Szwajcaria. Ukraińcy wygrali 3:0.
Najbrutalniejszy mecz na mistrzostwach to mecz Portugalii z Holandią (1:0). Sędzia Walentin Iwanow pokazał zawodnikom w sumie 16 żółtych kartek, z czego aż czterech zawodników otrzymało po dwa żółte kartoniki i opuściło plac gry. Byli to: Costinha i Deco w drużynie Portugalii oraz Khalid Boulahrouz i Giovanni van Bronckhorst w zespole Holandii. Był to rekord czerwonych kartek w jednym meczu w historii mistrzostw świata. Mecz ten czasem jest nazywany Bitwą o Norymbergę (mecz odbywał się na norymberskim stadionie).
75. czerwoną kartkę w historii mundialów otrzymał Deco.
Kapitan reprezentacji FrancjiZinédine Zidane został uhonorowany Złotą Piłką dla najlepszego zawodnika mistrzostw świata w Niemczech. W głosowaniu na najlepszego piłkarza MŚ Zidane otrzymał 2012 punktów od akredytowanych dziennikarzy. Pokonał dwóch Włochów: Fabio Cannavaro (Srebrna Piłka) – 1977 pkt. oraz Andreę Pirlo (Brązowa Piłka) – 715 pkt.
Włoch Gianluigi Buffon został uznany przez FIFAnajlepszym bramkarzem mistrzostw świata w Niemczech. W całym turnieju Buffon puścił tylko dwie bramki, z czego jedna samobójcza (Cristian Zaccardo w meczu ze Stanami Zjednoczonymi) a druga po rzucie karnym (Zinédine Zidane w meczu finałowym).
W meczu Anglii z Paragwajem (1:0) padło kilka rekordów. Samobójczy gol Gamarry w 4. minucie był najszybciej strzeloną bramką samobójczą w dziejach wszystkich mistrzostw. Wymuszona kontuzją zmiana bramkarza Paragwaju w 8. minucie jest za to najszybciej przeprowadzoną zmianą bramkarza w historii MŚ.
Bartosz Bosacki (Polska) okazał się jedynym piłkarzem, którego wszystkie strzały zakończyły się bramkami, a wykonał ich więcej niż jeden (oddał dwa, zdobył dwa gole). Kilku innych piłkarzy również miało stuprocentową skuteczność, ale wykonali tylko jeden strzał, zdobywając jedną bramkę.
Ostatniego gola na tych mistrzostwach zdobył Marco Materazzi w 19. minucie meczu finałowego.
Najwyższe zwycięstwo odniosła Argentyna, wygrywając 6:0 z Serbią i Czarnogórą.
Ricardo, portugalski bramkarz jako pierwszy w historii Mistrzostw Świata obronił trzy strzały w konkursie rzutów karnych.
Najwięcej zawodników z jednego klubu, bo aż 16, pochodziło z Arsenalu Londyn
Ostatnią czerwoną kartkę dostał Zinédine Zidane za faul na Marco Materazzim w 110. minucie meczu finałowego (uderzenie głową w klatkę piersiową Materazziego).
Najwięcej bramek w meczu otwarcia – 6, w historii MŚ padło na otwarcie tych Mistrzostw w meczu Niemcy-Kostaryka (4:2).
Brazylijczyk Ronaldo strzelając 3 gole na turnieju w Niemczech objął prowadzenie w klasyfikacji najlepszych strzelców w historii Mistrzostw Świata z 15 bramkami.
Szwajcaria jako jedyna nie straciła ani jednej bramki. Stało się tak, gdyż w fazie grupowej zachowała czyste konto, a w 1/8 finału odpadła z Ukrainą po rzutach karnych, remisując jednak 0:0.
Cztery drużyny odniosły w fazie grupowej komplet zwycięstw. To ekipy Niemiec, Portugalii, Brazylii i Hiszpanii.
↑Wstęp. W: praca zbiorowa: 1000 piłkarzy. Najlepsi piłkarze wszech czasów. Studio Wydawnicze 69, Olsztyn: Firma Księgarska Jacek i Krzysztof Olesiejuk – Inwestycje Sp. z o.o., 2006, s. 9. ISBN 3-625-10538-1.