Startowała na 400 metrów przez płotki na mistrzostwach świata w 1993 w Stuttgarcie, ale odpadła w eliminacjach[2]. Wystąpiła w tej konkurencji na mistrzostwach Europy w 1994 w Helsinkach, ale odpadła w półfinale, a w sztafecie 4 × 400 metrów, która biegła w składzie: Grzywocz, Warnicka, Pachut i Elżbieta Kilińska, zajęła w finale 7. miejsce[3]. Na mistrzostwach świata w 1995 w Göteborgu odpadła w półfinale biegu na 400 m przez płotki[4].
Mistrzyni Polski w biegu na 400 metrów przez płotki w latach 1991, 1992, 1994, 1995, 1996 i 1997 oraz w sztafecie 4 × 400 metrów w 1989, 1990 i 1997, wicemistrzyni w biegu na 400 metrów przez płotki w 1993 i w sztafecie 4 × 400 metrów w 1995 i 1996 oraz brązowa medalistka w biegu na 400 metrów przez płotki w 1989[6]. Zdobyła również mistrzostwo Polski w hali na 400 metrów w 1993, 1994, 1995, 1996 i 1998 oraz wicemistrzostwo w 1992.
↑Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki: 1919-1994. Warszawa: PZLA, 1994, s. 254. ISBN 83-902509-0-X.
↑Henryk Kurzyński, Leszek Luftman, Janusz Rozum, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1922-2011. Konkurencje kobiece. Bydgoszcz: Komisja Statystyczna PZLA, 2011, s. 139, 140, 315-318. ISBN 978-83-934369-0-3.
↑Monika Warnicka [online], bieganie.pl [dostęp 2012-05-21] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-20](pol.).
Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki: 1919-1994. Warszawa: PZLA, 1994. ISBN 83-902509-0-X. Brak numerów stron w książce
Henryk Kurzyński, Leszek Luftman, Janusz Rozum, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1922-2011. Konkurencje kobiece. Bydgoszcz: Komisja Statystyczna PZLA, 2011. ISBN 978-83-934369-0-3. Brak numerów stron w książce