|
| Data i miejsce urodzenia
|
27 marca 1985
Leningrad
|
| Klub
|
Dinamo Mińsk
|
| Wzrost
|
160 cm
|
| Debiut w PŚ
|
29.11.2006, Östersund (44. miejsce – b. indywidualny)
|
| Pierwsze punkty w PŚ
|
15.12.2007, Pokljuka
(27. miejsce – sprint)
|
| Pierwsze podium w PŚ
|
14.12.2012, Pokljuka (3. miejsce – sprint)
|
| Dorobek medalowy
|
|
|
|
|
Nadieżda Walerjewna Skardino (ros. Надежда Валерьевна Скардино; biał. Надзея Валер'еўна Скардзіна, Nadzieja Walerjeuna Skardzina; ur. 27 marca 1985 w Leningradzie) – białoruska biathlonistka, dwukrotna medalistka olimpijska, brązowa medalistka mistrzostw świata oraz dwukrotna mistrzyni Europy.
Kariera
Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawiła się w 2005 roku, startując w zawodach Pucharu Europy juniorów. W tym samym roku wzięła też udział w mistrzostwach świata juniorów w Kontiolahti, gdzie zajęła 34. miejsce w biegu indywidualnym. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Presque Isle była między innymi dwunasta w sprincie i dziesiąta w sztafecie.
W Pucharze Świata zadebiutowała 29 listopada 2006 roku w Östersund, zajmując 44. miejsce w biegu indywidualnym. Pierwsze punkty wywalczyła 15 grudnia 2007 roku w Pokljuce, zajmując 27. miejsce w sprincie. Pierwszy raz na podium zawodów pucharowych stanęła 14 grudnia 2012 roku w tej samej miejscowości, gdzie sprint ukończyła na trzeciej pozycji. W zawodach tych wyprzedziły ją tylko Czeszka Gabriela Soukalová i Niemka Miriam Gössner. W kolejnych startach jeszcze cztery razy stawała na podium: 18 stycznia 2014 roku w Anterselvie była druga w bieg pościgowym, 6 marca 2014 roku w Pokljuce była trzecia w tej konkurencji, 21 grudnia 2014 roku w Pokljuce zajęła trzecie miejsce w biegu masowym, a 29 listopada 2017 roku w Östersund zwyciężyła w biegu indywidualnym. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonach 2013/2014 i 2014/2015, kiedy zajmowała 17. miejsce w klasyfikacji generalnej. W sezonie 2017/2018 zajęła trzecie miejsce w klasyfikacji biegu indywidualnego.
W 2007 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Anterselvie, zajmując 40. miejsce w biegu indywidualnym. Najlepszy wynik w zawodach tego cyklu osiągnęła podczas rozgrywanych trzy lata później mistrzostw świata w Chanty-Mansyjsku. Razem z Nadieżdą Pisariewą, Darją Domraczewą i Ludmiłą Kalinczyk zdobyła tam brązowy medal w sztafecie. Na tej samej imprezie była też między innymi czwarta w biegu indywidualnym, przegrywając walkę o medal z Witą Semerenko z Ukrainy.
Wystąpiła na igrzyskach olimpijskich w Vancouver w 2010 roku, gdzie indywidualnie plasowała się w trzeciej dziesiątce, a w sztafecie była siódma. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Soczi zdobyła brązowy medal w biegu indywidualnym, ulegając tylko Domraczewej i Selinie Gasparin ze Szwajcarii. W pozostałych startach plasowała się w drugiej dziesiątce, natomiast w sztafecie była tym razem piąta. Brała także udział w igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu w 2018 roku, gdzie wspólnie z Darją Domraczewą, Dzinarą Alimbiekawą i Iryną Kryuko zdobyła złoto w sztafecie. Była tam też między innymi piąta w sztafecie mieszanej, siódma w biegu masowym i dziesiąta w biegu indywidualnym.
Jej mężem jest szwajcarski biathlonista Martin Jäger, mają syna Daniiła (ur. 2019)[1].
Osiągnięcia
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium w zawodach indywidualnych
| Lp. |
Dzień |
Rok |
Miejscowość |
Konkurencja |
Lokata |
Pudła |
Czas biegu |
Strata |
Zwycięzca
|
| 1.
|
14 grudnia
|
2012
|
 Pokljuka
|
Sprint na 7,5 km
|
3.
|
0+0
|
22:39,9
|
+ 30,1
|
Gabriela Soukalová
|
| 2.
|
18 stycznia
|
2014
|
 Anterselva
|
Bieg pościgowy na 10 km
|
2.
|
0+0+0+0
|
31:06,1
|
+1,6
|
Andrea Henkel
|
| 3.
|
6 marca
|
2014
|
Pokljuka
|
Sprint na 7,5 km
|
3.
|
0+0
|
21:31,2
|
+12,1
|
Katharina Innerhofer
|
| 4.
|
21 grudnia
|
2014
|
Pokljuka
|
Bieg masowy na 12,5 km
|
3.
|
0+0+0+0
|
34:34,6
|
+15,8
|
Kaisa Mäkäräinen
|
| 5.
|
29 listopada
|
2017
|
 Östersund
|
Bieg indywidualny na 15 km
|
1.
|
0+0+0+0
|
42:57,4
|
–
|
–
|
Miejsca na podium w zawodach drużynowych
| Lp. |
Dzień |
Rok |
Miejscowość |
Konkurencja |
Lokata |
Pudła |
Czas biegu |
Strata |
Zwycięzca
|
| 1.
|
6 stycznia
|
2011
|
 Oberhof
|
Sztafeta 4 × 6 km
|
3.
|
1+13
|
1:19:24,5
|
+1:31,4
|
Szwecja
|
| 2.
|
13 marca
|
2011
|
 Chanty-Mansyjsk
|
Sztafeta 4 × 6 km
|
3.
|
1+6
|
1:15:18,5
|
+1:47,4
|
Niemcy
|
| 3.
|
21 stycznia
|
2012
|
Anterselva
|
Sztafeta 4 × 6 km
|
2.
|
0+10
|
1:17:09,0
|
+2,5
|
 Francja
|
| 4.
|
13 grudnia
|
2014
|
 Hochfilzen
|
Sztafeta 4 × 6 km
|
2.
|
0+10
|
1:12:01,5
|
+21,5
|
Niemcy
|
| 5.
|
7 stycznia
|
2015
|
Oberhof
|
Sztafeta 4 × 6 km
|
3.
|
1+8
|
1:18:02,8
|
+1:06,8
|
 Czechy
|
| 6.
|
14 stycznia
|
2015
|
Oberhof
|
Sztafeta 4 × 6 km
|
2.
|
0+6
|
1:25:11,0
|
+1:13,3
|
Czechy
|
Przypisy
Bibliografia
- 1992: (Corinne Niogret, Véronique Claudel, Anne Briand)
- 1994: (Nadieżda Tałanowa, Natalja Sinicyna, Łuiza Noskowa, Anfisa Riezcowa)
- 1998: (Uschi Disl, Martina Zellner, Katrin Apel, Petra Schaaf Behle)
- 2002: (Katrin Apel, Uschi Disl, Andrea Henkel, Kati Wilhelm)
- 2006: (Anna Bogalij-Titowiec, Swietłana Iszmuratowa, Olga Zajcewa, Albina Achatowa)
- 2010: (Swietłana Slepcowa, Anna Bogalij-Titowiec, Olga Miedwiedcewa, Olga Zajcewa)
- 2014:
 (Wita Semerenko, Julija Dżima, Wałentyna Semerenko, Ołena Pidhruszna)
- 2018:
 (Nadieżda Skardino, Iryna Kryuko, Dzinara Alimbiekawa, Darja Domraczewa)
- 2022: (Linn Persson, Mona Brorsson, Hanna Öberg, Elvira Öberg)
|
