Nicolas Bal
Nicolas Bal (ur. 2 czerwca 1978 w Saint-Martin-d’Hères) – francuski narciarz oraz trener, specjalista kombinacji norweskiej, brązowy medalista olimpijski oraz dwukrotny medalista mistrzostw świata juniorów. KarieraPo raz pierwszy na arenie międzynarodowej Nicolas Bal pojawił się 6 grudnia 1995 roku w zawodach Pucharu Świata w Steamboat Springs. Zajął wtedy 22. miejsce w konkursie rozgrywanym metodą Gundersena i tym samym już w swoim debiucie zdobył pierwsze pucharowe punkty. W sezonie 1995/1996 pojawił się jeszcze jedenastokrotnie i za każdym razem zdobywał punkty. Najlepiej wypadł 16 marca 1996 roku w Oslo, gdzie był szósty w Gundersenie. W klasyfikacji generalnej zajął ostatecznie 29. miejsce. W styczniu 1996 roku wystąpił na mistrzostwach świata juniorów w Asiago, gdzie wspólnie z kolegami z reprezentacji zdobył srebrny medal w zawodach drużynowych. Rok później, podczas mistrzostw świata juniorów w Canmore Francuzi z Balem w składzie zwyciężyli w sztafecie. Najlepszym sezonem w Pucharze Świata był dla Bala sezon 1998/1999, który ukończył na dwudziestej pozycji. Francuz nigdy jednak nie stanął na podium zawodów pucharowych, najbliżej tego był w 1996 roku w Oslo. Nicolas startował także w zawodach cyklu Pucharu Świata B (obecnie Puchar Kontynentalny), w którym najlepiej prezentował się w sezonie 1996/1997. W klasyfikacji generalnej zajął wtedy siódme miejsce. Na podium zawodów tego cyklu stawał siedmiokrotnie, przy czym 9 grudnia 2001 roku w Bardu odniósł swoje jedyne zwycięstwo, wygrywając rywalizację w sprincie. Pierwszą seniorską imprezą w jego karierze były mistrzostwa świata w Trondheim w 1997 roku. Indywidualnie zajął tam 31. miejsce, a wraz z kolegami był ósmy w sztafecie. Ze wszystkich imprez mistrzowskich indywidualnie najlepiej zaprezentował się podczas mistrzostw świata w Ramsau w 1999 roku. W zawodach metodą Gundersena zajął tam czwarte miejsce, przegrywając walkę o brązowy medal z Dmitrijem Sinicynem z Rosji. W sprincie był jedenasty, a w sztafecie ponownie czwarty. W walce o podium zawodów drużynowych Francuzi przegrali z reprezentantami Rosji o zaledwie 0,1 sekundy. Na późniejszych mistrzostwach Bal plasował się w drugiej dziesiątce, a w sztafetach zajmował siódme miejsca. Startował ponadto na igrzyskach olimpijskich w Nagano w 1998 roku, gdzie wraz z Fabrice’em Guyem, Sylvainem Guillaume’em i Ludovikiem Roux zdobył brązowy medal w sztafecie. Po konkursie skoków Francuzi znajdowali się na szóstym miejscu ze stratą nieco ponad jednej minuty do prowadzących reprezentantów Finlandii. Na trasie biegu należeli do najszybszych i zdołali przesunąć się aż na trzecią pozycję, wyprzedzając Czechów i Austriaków. Mimo dobrej postawy biegowej na mecie do zwycięskich Norwegów stracili ponad półtorej minuty. W konkursie indywidualnym awansował z jedenastej pozycji po skokach na siódme miejsce na mecie biegu. Wziął także udział w igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City w 2002 roku oraz cztery lata później w igrzyskach w Turynie, ale indywidualnie osiągał słabsze wyniki. W 2006 roku był jednak piąty w sztafecie. W latach 2002–2006 Bal startował ponadto w Letnim Grand Prix w kombinacji norweskiej. Najlepsze wyniki w tym cyklu osiągnął w 2003 roku, podczas jego szóstej edycji. Zajął wtedy 20. miejsce w klasyfikacji generalnej, a 29 sierpnia 2003 roku w Klingenthal był szósty w Gundersenie. Ostatni oficjalny występ Nicolas Bal zanotował 18 marca 2007 roku w Oslo, gdzie był trzydziesty w Gundersenie. W 2007 roku zakończył karierę. W sezonach 2018/2019-2019/2020 był głównym trenerem kadry męskiej reprezentacji Francji w skokach narciarskich[1][2]. Osiągnięcia
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium chronologicznieBal nigdy nie stał na podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata. Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium chronologicznie
Miejsca w klasyfikacji generalnejMiejsca na podium chronologicznieBal nigdy nie stał na podium indywidualnych zawodów LGP. Linki zewnętrzne
Przypisy
Linki zewnętrzne
|