Jako katolik w luterańskiej Danii nie był zadowolony i wrócił do Florencji, gdzie w 1675 został księdzem. W 1677 został konsekrowany na biskupa i resztę życia spędził zaangażowany w pracę misyjną w północnych Niemczech.
W zakresie geologii Steno udowodnił, że część skał powstaje na drodze sedymentacji, czyli że są to skały osadowe. Sformułował także, obowiązujące do dziś, cztery podstawowe zasady stratygrafii: zasadę pierwotnie poziomego położenia warstw skalnych, ciągłości obocznej warstw, zasadę superpozycji oraz zasadę następstwa gatunkowego. Był też propagatorem tezy, że skamieniałości są pochodzenia organicznego. Wprowadził jeden z pierwszych podziałów dziejów Ziemi na epoki geologiczne. Prowadził także badania krystalograficzne odkrywając prawo stałości kątów w kryształach.
De Musculis et Glandulis Observationum Specimen (1664)
Elementorum myologiæ specimen, seu musculi descriptio geometrica : cui accedunt Canis Carchariæ dissectum caput, et dissectus piscis ex Canum genere (1667/1669)
Discours sur L'Anatomie du Cerveau (1669). Faksimilia [1].
De solido intra solidum naturaliter contento dissertationis prodromus ("Foreløbigt udkast til en afhandling om et fast legeme naturligt indesluttet i et fast legeme") (1669/1671)
Upamiętnienie
W naukach biologicznych
Na jego cześć nazwano gatunek kopalnego koniaEquus stenonis Cocchi, 1867[1], znanego z wczesnego plejstocenu Europy[2] przedstawiciela grupy o nieformalnej angielskiej nazwie „stenonid horses”[3], a także rodzaje wieloszczetówStenoninereis Wiesenberg-Lund, 1958[4] i jeżowcówStenonaster Lambert, 1922[5][6] oraz gatunek kopalnego małżaMyophoria stenonis Stoppani, 1863[7][8].
Na jego cześć nazwano minerał stenonit (z grupy węglanów)[10].
W liturgii Kościoła rzymskiego
Wspomnienie bł. Nielsa Stensena obchodzi się w dniu 5 grudnia[11].
Inne
W Kopenhadze znajduje się ulica Nielsa Stensena (Stenosgade)[12], a w miejscu, gdzie stał dom, w którym się urodził, umieszczono tablicę pamiątkową[13].
Bibliografia
Herbert Wendt, Przed potopem, przekład Anna Jerzmańska, Złota Seria Literatury Popularnonaukowej, Warszawa 1971.
Twarogowski J. Poczet wielkich geologów. Nasza Księgarnia, 1974.
↑Martyrologium Romanum, ex decreto sacrosancti OEcumenici Concilii Vaticani II instauratum, auctoritate Ioannis Pauli Pp. II promulgatum. Editio altera., Typis Vaticanis, 2004, s. 844.
