Niszczenie książekNiszczenie książek – masowe niszczenie książek z powodów politycznych, religijnych, manifestacyjnych lub tajnych. Starożytne ChinyW 213 p.n.e. pierwszy cesarz Chin Qin Shi Huang wydał edykt o spaleniu ksiąg niezgodnych z oficjalną ideologią państwową i zawierających inną niż praktyczna wiedzę. Na skutek przeprowadzonego wówczas palenia ksiąg zniszczeniu uległy m.in. oryginalne teksty Pięcioksięgu konfucjańskiego. III RzeszaNajbardziej znane jest publiczne palenie książek, jakie miało miejsce w 1933 w III Rzeszy. Po Machtergreifung (zagarnięciu władzy) przez Narodowosocjalistyczną Niemiecką Partię Robotników (NSDAP) kierowaną przez Adolfa Hitlera, w marcu 1933 Niemieckie Zrzeszenie Studentów zainicjowało kampanię „Przeciw nie-niemieckiemu duchowi” (niem. „Wider den undeutschen Geist”). W myśl tej akcji biblioteki miały być oczyszczane z „destrukcyjnego piśmiennictwa”. Punktem szczytowym było publiczne palenie książek w wielu miastach uniwersyteckich 10 maja 1933. Dzieła wielu pisarzy stawały się ofiarą ognia. Obok studentów, w paleniu książek uczestniczyli także rektorzy i profesorowie[1]. Joseph Goebbels przemawiając podczas palenia książek w Berlinie powiedział[2]:
ZSRRW ZSRR państwo selekcjonowało zbiory biblioteczne, usuwając i niszcząc większość niechcianych książek, niewielkie ilości zamykając jako „zbiory specjalne” (ros. specfond) do dyspozycji władz, podczas odwilży także naukowców i studentów. AntyutopieNiszczenie książek jest tematem fantastycznych antyutopii takich jak m.in. 451 stopni Fahrenheita Raya Bradbury’ego czy Rok 1984 George’a Orwella. Przypisy
Linki zewnętrzne
|