Odznaka pamiątkowa „Stanęli w Potrzebie 1920”

Odznaka pamiątkowa „Stanęli w Potrzebie 1920”

Awers
Ustanowiono	1920
Wielkość	∅ 30 mm
Kruszec	miedź
Multimedia w Wikimedia Commons

Odznaka pamiątkowa „Stanęli w Potrzebie 1920” – polskie odznaczenie za udział w wojnie polsko-bolszewickiej.

Ustanowienia odznaki dokonano z inicjatywy Krakowskiego Komitetu Obrony Państwa w 1920 (zob. Rada Obrony Państwa)^[1]. Rozpisano konkurs, którego laureatem został wybrany Jan Raszka, autor projektu odznaki z dewizą „Stanęli w potrzebie”^[1]. Uroczystość wręczenia odznaki osobom wyróżnionym odbyła się 10 października 1920 na boisku „Sokoła” w Krakowie^[1]. Tego dnia udekorowani zostali m.in. (wśród nich członkowie Komitetu): Włodzimierz Tetmajer (prezes KOP), Stanisław Wajner, Stanisław Rymar, radca Kowalski, ks. prałat Jan Masny, płk Eugeniusz Tinz, płk wojsk francuskich Kozłowski, radca Skrzetuski, dr Skulski^[1].

Odznaka była wykonana z miedzi i miała średnicę 3 cm^[2].

Z założenia odznaka była przeznaczona dla ochotników – obrońców Ojczyzny^[1]. Była jedną z najpopularniejszych odznak wybitych za udział w wojnie 1920 roku^[3].

 Z tym tematem związana jest kategoria: Odznaczeni odznaką pamiątkową „Stanęli w Potrzebie 1920”.