|
Osa dachowa
Osa dachowa (Vespula germanica) – gatunek błonkówki z rodziny osowatych. Naturalny zasięg jej występowania obejmuje Palearktykę: Europę, północną Afrykę i ciepłe regiony Azji[1]. Introdukowana na Islandię, do obydwu Ameryk, Afryki Południowej, Nowej Zelandii i Australii[1]. Uznawana za gatunek inwazyjny w Ameryce Południowej i Północnej, Australii, na Malcie, w Hiszpanii, Portugalii i RPA[2]. Na nowo zajmowanych terenach szybko zwiększa swój zasięg. W Polsce jest pospolita[3], spotykana zarówno w lasach, ogrodach jak i na obrzeżach osiedli ludzkich.  Długość ciała robotnicy mieści się w przedziale 11–16 mm, a królowej 16–20 mm[4]. Ubarwienie czarnobrązowe z żółtymi deseniami. Gniazda os dachowych mają przeważnie średnicę 20–30 cm, ale zdarzają się znacznie większe, sięgające 100 cm. Umiejscawiane są w starych dziuplach lub w ziemi, a w pobliżu osad ludzkich również w otworach w murach[4], elementach dachu lub innych dogodnych lukach budynków[5]. Osa dachowa żywi się owadami (muchy, komary i pszczoły miodne), a także dojrzałymi owocami i sokami drzew. Przy masowych wystąpieniach powoduje znaczne szkody w sadach owoców pestkowych oraz na plantacjach winogron[5]. Użądlenie osy dachowej jest bolesne, ale dla większości ludzi nie stanowi zagrożenia dla zdrowia, poza przypadkami osób uczulonych. Zobacz teżPrzypisy
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||
