Paoletta Magoni

Paoletta Magoni

Data i miejsce urodzenia	14 września 1964 Selvino
Klub	Faip Selvino
Wzrost	159 cm
Debiut w PŚ	13.12 1980, Piancavallo (14. miejsce – slalom)
Pierwsze punkty w PŚ	13.12 1980, Piancavallo (14. miejsce – slalom)
Pierwsze podium w PŚ	18.03 1984, Jasná (3. miejsce – slalom)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Włochy Igrzyska olimpijskie złoto Sarajewo 1984 narciarstwo alpejskie (slalom) Mistrzostwa świata brąz Bormio 1985 slalom Mistrzostwa świata juniorów złoto Auron 1982 kombinacja
Multimedia w Wikimedia Commons

Paoletta Magoni-Sforza (ur. 14 września 1964 w Selvino) – włoska narciarka alpejska, złota medalistka olimpijska, brązowa medalistka mistrzostw świata i mistrzyni świata juniorów.

Pierwszy sukces na arenie międzynarodowej odniosła w 1982 roku, zwyciężając w kombinacji podczas mistrzostw świata juniorów w Auron. W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 13 grudnia 1980 roku w Piancavallo, zajmując czternaste miejsce w slalomie. Tym samym już w swoim debiucie zdobyła pierwsze pucharowe punkty. Pierwszy raz na podium stanęła 18 marca 1984 roku w Jasnej, gdzie zajęła trzecie miejsce w slalomie. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynie Austriaczka Roswitha Steiner oraz Francuzka Perrine Pelen. W kolejnych latach jeszcze dwa razy stanęła na podium: 1 grudnia 1984 roku w Courmayeur była trzecia, a 14 stycznia 1985 roku w Pfronten była najlepsza w tej samej konkurencji. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 1984/1985, kiedy w klasyfikacji generalnej zajęła 24. miejsce, a w klasyfikacji slalomu była ósma.

Największy sukces osiągnęła w 1984 roku, kiedy na igrzyskach olimpijskich w Sarajewie wywalczyła złoty medal w slalomie. Po pierwszym przejeździe slalomu Magoni zajmowała czwarte miejsce, tracąc do prowadzącej Francuzki Christelle Guignard 0,14 sekundy. W drugim przejeździe osiągnęła najlepszy czas, co dało jej najlepszy łączny wynik i zwycięstwo. Ostatecznie o 0,91 s wyprzedziła Perrine Pelen, a o 1,03 s pokonała Ursulę Konzett z Liechtensteinu. Na tych samych igrzyskach wystartowała także w gigancie, zajmując 32. pozycję. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Calgary nie ukończyła giganta, a w slalomie była siódma. W międzyczasie wywalczyła brązowy medal w swej koronnej konkurencji podczas mistrzostw świata w Bormio w 1985 roku. W zawodach tych uległa jedynie Francuzkom: Perrine Pelen i Christelle Guignard. Pięciokrotnie zdobywała medale mistrzostw kraju: w slalomie w latach 1984, 1985, 1987 i 1988 oraz kombinacji w 1980 roku.

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
32.	13 lutego	1984	Sarajewo	Gigant	2:20,98	+6,89	Debbie Armstrong
1.	13 lutego	1984	Sarajewo	Slalom	1:36,47	–	–
DNF	24 lutego	1988	Calgary	Gigant	2:06,49	–	Vreni Schneider
7.	26 lutego	1988	Calgary	Slalom	1:36,69	+3,07	Vreni Schneider

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
29.[1]	4 lutego	1982	Schladming	Zjazd	1:37,47	+4,30	Gerry Sorensen
DNF	4 lutego	1985	Bormio	Kombinacja	18,72 pkt	–	Erika Hess
3.	9 lutego	1985	Bormio	Slalom	1:29,58	0,40	Perrine Pelen
24.[2]	5 lutego	1987	Crans-Montana	Gigant	2:21,22	+3,54	Vreni Schneider
DNF1[3]	7 lutego	1987	Crans-Montana	Slalom	1:33,30	–	Erika Hess

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
9.	4 marca	1982	Auron	Zjazd	1:40,53	+1,54	Catherine Quittet
7.	5 marca	1982	Auron	Gigant	2:35,82	+3,51	Michaela Gerg
5.	6 marca	1982	Auron	Slalom	1:18,95	+0,61	Andreja Leskovšek
1.	7 marca	1982	Auron	Kombinacja	?	–	–

• sezon 1980/1981: 61.
• sezon 1981/1982: 76.
• sezon 1982/1983: 39.
• sezon 1983/1984: 38.
• sezon 1984/1985: 24.
• sezon 1985/1986: 55.
• sezon 1986/1987: 27.
• sezon 1987/1988: 65.

1. Jasná – 18 marca 1984 (slalom) – 3. miejsce
2. Courmayeur – 1 grudnia 1984 (slalom) – 3. miejsce
3. Pfronten – 14 stycznia 1985 (slalom) – 1. miejsce

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-27)]. (ang.).