Park Marszałka Edwarda Rydza-Śmigłego (do 1992 Centralny Park Kultury, także Centralny Park Kultury i Wypoczynku „Powiśle”[2]) – zespół kilku układów parkowych na warszawskim Solcu o powierzchni ok. 90 ha. Powstał na terenach dawnej zabudowy miejskiej Powiśla oraz dawnych ogrodów Frascati, częściowo na skarpie wiślanej.
Prace porządkujące teren pod przyszły park rozpoczęto w 1948 roku[4]. Decyzję o urządzeniu parku ogłoszono w marcu 1950 roku[5], a prace związane z jego urządzaniem rozpoczęto w lipcu 1951 roku[6].
Park był elementem powojennej przebudowy miasta[7]. Powstał na terenie zniszczonej zabudowy miejskiej Powiśla według projektu zespołu architektów w składzie Alina Scholtz, Zygmunt Stępiński i Longin Majdecki. Jego celem było stworzenie wielkiego terenu rekreacyjnego dla mieszkańców śródmieścia i dzielnic sąsiadujących[7]. Wiele prac przy urządzaniu parku zrealizowano w czynie społecznym[8]. W parku działało kino letnie „Jutrzenka“, powstały także dwa kręgi taneczne[8].
Głównym elementem parku był dwupoziomowy taras na stoku skarpy, w miejscu, w którym wcześniej znajdował się pałac Branickich[9]. Od 1951 w parku znajdował się staromiejski pomnik Syreny, po konserwacji ustawiony w 1972 przy Wieży Marszałkowskiej[10]. W pobliżu Wisłostrady zachował się postument, na którym stał pomnik[11].
Główna część parku otwarta została 22 lipca 1955.
W latach 60. XX wieku teren parku zmniejszono wyłączając z niego tereny pod budowę osiedla Ludna oraz bloków mieszkalnych w rejonie al. 3 Maja[8].
Miejsce pamięci poświęcone ks. Józefowi Stankowi i wszystkim walczącym na tym terenie w oddziałach Armii Krajowej i Wojska Polskiego (przy skrzyżowaniu ulic Solec i Wilanowskiej)[17]
↑Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975, s. 83.
↑Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1975, s. 106.
↑Kronika wydarzeń w Warszawie 1945−1958. „Warszawskie Kalendarz Ilustrowany 1959”, s. 56, 1958. Wydawnictwo Tygodnika Ilustrowanego „Stolica”.
↑Krzysztof Jabłoński i in.: Warszawa: portret miasta. Warszawa: Arkady, 1984, s. strony nienumerowane (Kronika odbudowy, budowy i rozbudowy 1945−1982). ISBN 83-213-2993-4.
↑ abTadeusz Podgórski: Zwiedzamy Warszawę. Warszawa: Sport i Turystyka, 1956, s. 150–152.
↑ abcKrystyna Krzyżakowa: Warszawskie osiągnięcia [w:] Kalendarz Warszawski’88. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1987, s. 150. ISBN 83-03-01684-9.
↑Piotr Wierzbicki. Pamiętajcie o ogrodach. Ulubione parki warszawiaków. „Skarpa Warszawska”, s. 21–22, lipiec 2018.
↑Jerzy Łoziński, Andrzej Rottermund (red.): Katalog zabytków sztuki. Miasto Warszawa. Część I – Stare Miasto. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczna i Filmowe, 1993, s. 410. ISBN 83-221-0628-9.
