Pasikurowice

Pasikurowice
	wieś
	; Kościół pw. św. Józefa
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Powiat	wrocławski
Gmina	Długołęka
Liczba ludności (III 2011)	763
Strefa numeracyjna	71
Kod pocztowy	55-095
Tablice rejestracyjne	DWR
SIMC	0873930
	Położenie na mapie gminy Długołęka Pasikurowice
	Położenie na mapie Polski Pasikurowice
	Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Pasikurowice
	Położenie na mapie powiatu wrocławskiego Pasikurowice
	51°12′36″N 17°06′16″E/51,210000 17,104444
	Multimedia w Wikimedia Commons

Pasikurowice (niem. Paschkerwitz) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Długołęka.

Przez Pasikurowice biegnie linia kolejowa nr 326 Wrocław Psie Pole – Wrocław Zakrzów – Trzebnica.

Znajduje się tu rozdzielcza stacja elektroenergetyczna 400/110 kV Krajowego Systemu Elektroenergetycznego.

We wsi działa jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej.

Historia

Pierwsze wzmianki o Pasikurowicach pochodzą z XIII wieku. Miejscowość została wymieniona w łacińskim dokumencie wydanym w 1332 roku w Oleśnicy w zlatynizowanej staropolskiej formie villa Passieurowicz^[4].

W latach 1954-1968 wieś była siedzibą gromady Pasikurowice, po jej likwidacji w gromadzie Skarszyn. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.

Sport

W miejscowości funkcjonuje klub piłkarski Iskra Pasikurowice, założony w 1946 roku (obecnie A-klasa, grupa: Wrocław II). Mecze rozgrywane są na Gminnym Stadionie Sportowym (pojemność: 400 miejsc, boisko o wymiarach: 101 × 63 m). Największym sukcesem drużyny był awans i roczny pobyt w klasie okręgowej, grupa: Wrocław, w sezonie 2013/2014. Zespół zajął wówczas 16. miejsce, zdobywając 25 pkt w 30 spotkaniach (bilans: 7-4-19)^[5].

Zabytki

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest^[6]:

kościół parafialny pw. św. Józefa Oblubieńca, ul. Wrocławska 48, z 1839 r.

inne zabytki:

dwa stare kamienne krzyże o niewiadomym wieku (być może późnośredniowieczne) i przyczynie fundacji. Krzyże te określane są często jako tzw. krzyże pokutne, na co nie ma jednak dowodów^[7].
stary cmentarz dawnych, niemieckich mieszkańców tej miejscowości
stacja kolejowa

Przypisy

↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 97844
↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 920 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
↑ Colmar Grünhagen 1854 ↓, s. 154.
↑ portal 90minut.pl
↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 228. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
↑ Arkadiusz Dobrzyniecki. Krzyże i kapliczki pokutne ziemi złotoryjskiej - historia pewnego mitu. „Pomniki Dawnego Prawa”. 11-12 (wrzesień-grudzień 2010), s. 32-37, 2010.

Bibliografia

Colmar Grünhagen: Codex Diplomaticus Silesiae T.22 Regesten zur schlesischen Geschichte 1327-1333. Breslau: E. Wohlfarth's Buchhandlung, 1903.

[prng-1] Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 97844

[GUS-2] GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.

[3] Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 920 [zarchiwizowane 2022-10-26] .

[CITEREFColmar_Grünhagen1854154-4] Colmar Grünhagen 1854 ↓, s. 154.

[5] rtal 90minut.pl

[6] Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 228. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].

[7] Arkadiusz Dobrzyniecki. Krzyże i kapliczki pokutne ziemi złotoryjskiej - historia pewnego mitu. „Pomniki Dawnego Prawa”. 11-12 (wrzesień-grudzień 2010), s. 32-37, 2010.

[2]

[3]

[1]

[4]

[5]

[6]

[7]