|
Pasmo Babiogórskie
  Pasmo Babiogórskie – pasmo górskie położone w Beskidach Zachodnich na pograniczu polsko-słowackim, część Beskidu Żywieckiego, róźnie definiowane w literaturze co do swojego zasięgu. Najwyższym szczytem pasma jest Diablak (1725 m). RegionalizacjaW szeroko rozpowszechnionej regionalizacji fizycznogeograficznej Polski autorstwa Jerzego Kondrackiego, stanowi ono mikroregion i obejmuje masyw Babiej Góry oraz Pasmo Policy[1]. Według niektórych publikacji Pasmo Babiogórskie składa się z masywu Babiej Góry i z Pasma Mędralowej, ale nie zawiera Pasma Policy[2]. Niekiedy można też spotkać inne definicje: najbardziej wąską – gdzie nazwa ta odnosi się jedynie do samego masywu Babiej Góry (bez Policy i Mędralowej)[3], oraz najbardziej szeroką – głównie w starszej literaturze, gdzie omawiane pasmo składa się z trzech członów (Mędralowa, Babia Góra, Polica)[4]. Dalsza część niniejszego artykułu opiera się na definicji według Jerzego Kondrackiego. W najnowszej, opracowanej w 2014 r. regionalizacji autorstwa Jarosława Balona i Miłosza Jodłowskiego, Pasmo Babiogórskie wchodzi w skład Beskidu Żywiecko-Orawskiego (słow. Žyviecko-oravské Beskydy)[5]. TopografiaGranice pasma przyjęte przez Jerzego Kondrackiego są następujące: od Przełęczy Jałowieckiej Północnej (granica polsko-słowacka) w kierunku północno-wschodnim potokiem Czatożanką oraz rzeką Skawicą do jej ujścia do Skawy; Skawą w górę do ujścia potoku Bystrzanki i dalej w górę Bystrzanką, Ciśniawą oraz południowymi podnóżami Babiej Góry, aż do osiągnięcia doliny rzeki Półgórzanki, której źródłowym odcinkiem w górę pod Przełęcz Jałowiecką Północną. Tak ujęte Pasmo Babiogórskie rozciąga się z południowego zachodu na północny wschód, ma długość ok. 23 km, szerokość ok. 8 km i znajduje się głównie na terytorium Polski[1]. Od siodła Jałowieckiej Przełęczy Północnej (998 m), główny grzbiet pasma wznosi się na Małą Babią Górę (1517 m), skąd biegnie na przełęcz Bronę (1408 m) i najwyższy w całych Beskidach Zachodnich Diablak (1725 m). Granica państwa skręca na szczycie na południe, ku Działom Orawskim, a grzbiet Babiej opada ku wschodowi, przez Gówniak (1657 m), Kępę (1521 m) i Sokolicę (1367 m), na przełęcz Krowiarki (1011 m). Dalej pasmo pnie się przez Syhlec (1143 m), Cyl Hali Śmietanowej (1298 m) i osiąga Policę (1369 m), z której na południe odchodzi grzbiet Czyrńca (1328 m), przechodzący potem w Pasmo Orawsko-Podhalańskie. Główny grzbiet schodzi stąd do Kucałowej Przełęczy (1148 m), kulminuje w Okrąglicy (1239 m), a następnie, poprzez Soskę (1063 m) i Cupel (887 m), obniża się do doliny Skawy pod Osielcem[6]. Środowisko przyrodniczePasmo zbudowane jest z piaskowców i łupków w strefie płaszczowiny magurskiej. Na stromych północnych stokach Babiej Góry występują żleby, osuwiska i gołoborza, te ostatnie pokrywają także samą kopułę szczytową Diablaka. W niektórych niszach osuwiskowych w plejstocenie istniały przypuszczalnie niewielkie pola firnowe. Cechą charakterystyczną pasma są dobrze rozwinięte piętra roślinności: od regla dolnego, przez regiel górny i piętro kosodrzewiny, po piętro muraw alpejskich (dwa ostatnie tylko na Babiej Górze)[1]. W całym paśmie zidentyfikowano 91 jaskiń o łącznej długości 1174,2 m. Najwięcej z nich znajduje się w Paśmie Policy. Najdłuższą z jaskiń jest Jaskinia Oblica o długości 436 m i deniwelacji 21,1 m, usytuowana u północnych podnóży Pasma Policy, na zachodnim stoku Śmietarniaka[7]. Dla ochrony przyrody w Polsce utworzono Babiogórski Park Narodowy oraz dwa rezerwaty (Na Policy, Rezerwat im. prof. Zenona Klemensiewicza), a na Słowacji funkcjonuje Obszar Chronionego Krajobrazu „Horná Orava”[2]. TurystykaW obrębie pasma istnieje gęsta sieć szlaków turystycznych, przez kulminacje Diablaka i Policy przechodzi Główny Szlak Beskidzki. Znajdują się tu dwa popularne schroniska górskie: Schronisko PTTK na Markowych Szczawinach oraz schronisko PTTK na Hali Krupowej. Ważniejsze wsie leżące u podnóży pasma to: Zawoja, Skawica, Bystra Podhalańska, Sidzina, Zubrzyca Dolna, Zubrzyca Górna, Lipnica Mała, Lipnica Wielka, Rabczyca, Rabcza, Orawska Półgóra. Najbliższe miasta to: Jordanów, Maków Podhalański i Sucha Beskidzka[6]. Przypisy
|
||||||||||||||||
,_Western_Carpathian_Mountains,_Poland.jpg)
