|
Paweł Nikodem
Paweł Nikodem (ur. 1878 w Gródku, zm. 1954 w Ustroniu) – pastor, senior Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego, proboszcz parafii ewangelicko-augsburskiej w Ustroniu, redaktor i wydawca prasy kościelnej, więzień niemieckich obozów koncentracyjnych. ŻyciorysSyn Pawła i Anny z Byrtków[1]. Ukończył Szkołę ludową w Jabłonkowie, a po kilkuletniej przerwie rozpoczął naukę w gimnazjum cieszyńskim, gdzie należał do tajnego stowarzyszenia „Jedność". Egzamin dojrzałości złożył w 1901 r., po czym odbył jednoroczną służbę wojskową na Morawach. W latach 1902–1906 studiował prawo i teologię na uniwersytecie w Wiedniu. Po otrzymaniu licencjatu z prawa i złożeniu pierwszego egzaminu teologicznego wyjechał do Lipska, gdzie w 1906 r. złożył egzamin II stopnia teologii ewangelickiej i został powołany na wikarego w parafii ewangelickiej w Ustroniu, a od 1909 na jej proboszcza. Funkcję tę pełnił do śmierci[1]. W latach 1923–1939 należał do Towarzystwa Miłośników Ustronia, w którym w 1926 roku pełnił funkcję członka Zarządu. W łatach 1927-28 stał na czele zarządu Związku Polskiej Młodzieży Ewangelickiej. W 1928 r. zbudował Dom Zborowy „Prażakówka" i Dom Sierot w Ustroniu oraz Kasę Emerytalną dla niezdolnych do pracy pastorów w Wiśle. W latach 1919–1932 był członkiem zespołu redakcyjnego czasopisma „Poseł Ewangelicki", a w latach 1933–1937 jego wydawcą i okresowo redaktorem. Publikował liczne artykuły, przemówienia i kazania. W latach 1919–1939 na probostwie ustrońskim mieściła się redakcja „Kalendarza Ewangelickiego", z którą współpracował. W 1939 roku został aresztowany, a następnie więziony w obozach koncentracyjnych w Dachau i Mauthausen-Gusen (do 1942)[2]. Został pochowany w Ustroniu[1]. Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||
