Peter Benoit
Peter Benoit, właśc. Petrus Leonardus Leopoldus Benoit (ur. 17 sierpnia 1834 w Harelbeke, zm. 8 marca 1901 w Antwerpii[1][2][3]) – belgijski kompozytor, dyrygent i pedagog. ŻyciorysW latach 1851–1855 studiował w konserwatorium w Brukseli u François Fétisa[1][2]. W czasie studiów borykał się z problemami finansowymi, w związku z czym zarabiał na utrzymanie grając na trójkącie w brukselskim Théâtre de La Monnaie[2]. W 1856 roku został dyrygentem brukselskiego Park Theatre[2]. W 1856 roku został odznaczony belgijskim Prix de Rome za kantatę La meurtre d’Abel i dzięki otrzymanemu stypendium wyjechał w 1858 roku do Niemiec[1][2]. Od 1859 do 1863 przebywał w Paryżu, od 1862 roku dyrygując tamtejszym Théâtre des Bouffes-Parisiens[2]. Po powrocie do Brukseli działał jako kompozytor i aktywny uczestnik życia muzycznego[2]. Dzięki jego staraniom w 1867 roku powołano do życia w Antwerpii Flamandzką Szkołę Muzyczną, w 1898 roku przekształconą w Królewskie Flamandzkie Konserwatorium (Koninklijk Vlaamsch Muziekconservatorium)[1][2]. Benoit był dyrektorem tej instytucji od momentu jej utworzenia aż do swojej śmierci[1][2]. Odznaczony krzyżem komandorskim belgijskiego Orderu Leopolda[4]. TwórczośćBył czołowym przedstawicielem flamandzkiej szkoły narodowej w muzyce[1][2]. Prowadził ożywioną działalność jako pedagog i organizator życia muzycznego, w swoich pismach, publicystyce i utworach propagując wartości narodowe[1]. Uprawiał wielkie formy wokalno-instrumentalne, operując bogatymi, rozbudowanymi środkami harmonicznymi i aparatem orkiestrowym[1]. Jego twórczość stanowi pośredni etap w rozwoju instrumentacji pomiędzy Berliozem a Straussem[1][3]. Wybrane kompozycje(na podstawie materiałów źródłowych)[1] Kantaty
Muzyka religijna
Oratoria
Opery
Przypisy
Linki zewnętrzne
Kontrola autorytatywna (osoba):
|