Petyr Midilew

Petyr Midilew

Петър Мидилев

generał major
Data i miejsce urodzenia	8 listopada 1875 Sliwen
Data i miejsce śmierci	22 marca 1939 Sofia
Przebieg służby
Lata służby	1897–1920
Siły zbrojne	Armia Księstwa/Carstwa Bułgarii
Główne wojny i bitwy	I wojna bałkańska, II wojna bałkańska, I wojna światowa
Odznaczenia

Petyr Midilew

Петър Мидилев

Pełne imię i nazwisko	Петър Иванов Мидилев
Data urodzenia	8 listopada 1875
Data śmierci	22 marca 1939
Minister sprawiedliwości
Okres	od 19 maja 1934 do 23 maja 1934
Poprzednik	Jordan Kaczakow
Następca	Kimon Georgiew
Minister spraw wewnętrznych
Okres	od 19 maja 1934 do 22 stycznia 1935
Poprzednik	Aleksandyr Girginow
Następca	Krum Kolew
Multimedia w Wikimedia Commons

Petyr Iwanow Midilew (bułg. Петър Иванов Мидилев, ur. 8 listopada 1875 w Sliwenie, zm. 22 marca 1939 w Sofii^[1]) – bułgarski wojskowy i polityk, generał major, minister sprawiedliwości Carstwa Bułgarii (1934), minister spraw wewnętrznych (1934-1935).

Urodził się w Sliwenie. W 1897 ukończył szkołę wojskową w Sofii, naukę kontynuował w Akademii Sztabu Generalnego w Sankt Petersburgu, którą ukończył w 1907^[1]. W czasie wojen bałkańskich służył w sztabie 3 bałkańskiej dywizji piechoty. W 1915 objął stanowisko szefa sztabu 2 trackiej dywizji piechoty, a w 1917 po awansie na stopień pułkownika objął dowództwo 58 pułku piechoty i szefa wydziału operacyjnego 1 Armii^[1]. Po zakończeniu wojny objął stanowisko komendanta szkoły wojskowej w Sofii. W 1919 objął stanowisko głównego intendenta armii bułgarskiej, a następnie szefa sztabu generalnego^[1]. Działał w Związku Wojskowym, w związku z czym w 1920 został przeniesiony do rezerwy. Następnie zaangażował się w działalność związku oficerów rezerwy^[1]. W 1934 brał udział w przygotowaniach do przewrotu wojskowego. Po przewrocie objął stanowisko ministra sprawiedliwości, a następnie ministra spraw wewnętrznych w rządzie Kimona Georgiewa^[1]. Zmarł w 1939 w Sofii.

Był masonem, przez siedemnaście lat (1919-1924, 1927-1939) pełnił funkcję przewodniczącego Wielkiej Loży Bułgarii^[2].

• podporucznik (Подпоручик) (1897)
• porucznik (Поручик) (1901)
• kapitan (Капитан) (1904)
• major (Майор) (1910)
• podpułkownik (Подполковник) (1914)
• pułkownik (Полковник) (1917)
• generał major (Генерал-майор) (1930)

• Order za Waleczność IV st., 1 kl. i 2 kl.
• Order Zasługi Wojskowej IV st.
• Order Świętego Aleksandra II st., III st. z mieczami i V st.
• Order za zasługi

• Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 288–289.
• Rumen Rumenin: Офицерският корпус в България 1878-1944 г. vol.4. Sofia: Свети Георги Победоносец, 1996, s. 244.

((Szefowie sztabu generalnego armii bułgarskiej))