|
Philipp Wolfrum
Philipp Julius Wolfrum (ur. 17 grudnia 1854 w Schwarzenbach am Wald, zm. 8 maja 1919 w Samaden[1][2]) – niemiecki kompozytor, dyrygent, organista, muzykolog i pedagog. ŻyciorysBył synem kantora Johanna Heinricha Wolfruma, który udzielał synowi lekcji gry na organach[1]. W latach 1876–1878 odbył studia w Königliche Musikschule w Monachium u Josefa Rheinbergera (organy i kompozycja), Karla Bärmanna (fortepian) i Franza Wüllnera (dyrygentura)[1][2]. Od 1879 do 1884 roku działał jako nauczyciel muzyki w Bambergu, tam też zaczął tworzyć swoje pierwsze kompozycje[1][2]. Od 1884 roku związany był z Uniwersytetem Heidelberskim[1][2]. W 1890 roku uzyskał na uniwersytecie w Lipsku tytuł doktora na podstawie dysertacji Die Entstehung und erste Entwicklung des deutschen evangelischen Kirchenliedes in musikalischer Beziehung[2]. Swoją działalnością przyczynił się do ożywienia życia muzycznego w Heidelbergu, organizował festiwale muzyczne, w 1885 roku założył Akademischer Gesangverein i Bachverein[1][2]. Otrzymał tytuł Universitätsmusikdirektor (1894) i Generalmusikdirektor (1897)[1] oraz profesurę na Uniwersytecie Heidelberskim[1][2]. Występował jako dyrygent, pianista i organista[1]. Zajmował się badaniami nad twórczością J.S. Bacha, przyjaźnił się i współpracował z Maxem Regerem[1][2]. Opublikował prace Johann Sebastian Bach (2 tomy, Lipsk 1906), Die evangelische Kirchenmusik: Ihr Stand und ihre Weiterentwicklung (1914), Luther und Bach (1917), Luther und die Musik (1918)[2]. Ważniejsze kompozycje(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])
Przypisy
Kontrola autorytatywna (osoba): |
||||||||||||||||
_undatiert.png)
