|
Pier Angelo Manzaroli
Pier Angelo Manzaroli (ur. 25 marca 1969 w Rimini) – sanmaryński piłkarz występujący na pozycji pomocnika, reprezentant San Marino w latach 1991–2001, trener piłkarski. Kariera klubowaManzaroli karierę na poziomie seniorskim rozpoczął w sezonie 1991/92 w Calcio San Marino. W latach 1991–1998 występował z tym klubem na V i VI poziomie rozgrywkowym Włoch. W sezonie 1998/99 grał w Olympii Secchiano. Latem 1999 roku został zawodnikiem SS Pennarossa. W sezonie 2002/03 zdobył Superpuchar San Marino po pokonaniu 3:1 SS Virtus[1]. Dotarł również ze swoim zespołem do finału play-off o mistrzostwo kraju oraz do finału Pucharu San Marino[1]. W sezonie 2003/04 był grającym trenerem SS Pennarossa i wywalczył mistrzostwo oraz Superpuchar San Marino[2]. W czerwcu 2004 roku objął posadę grającego trenera AC Libertas, z którym zdobył Puchar San Marino 2006[3][4]. W 2008 roku zakończył karierę zawodniczą. Kariera reprezentacyjna13 października 1991 Manzaroli zadebiutował w reprezentacji San Marino w meczu przeciwko Bułgarii (0:4) w kwalifikacjach Mistrzostw Europy 1992[3][5]. W spotkaniu tym wszedł on na boisko w 78. minucie, zastępując Pier Domenico Della Valle[5]. 10 marca 1993 wystąpił w zremisowanym 0:0 spotkaniu z Turcją w eliminacjach Mistrzostw Świata 1994, w którym San Marino zdobyło pierwszy w historii punkt w meczach kwalifikacyjnych[3][6]. 25 kwietnia 2001 zagrał w zremisowanym 1:1 spotkaniu z Łotwą w Rydze, w którym San Marino zdobyło drugi punkt w eliminacjach mistrzostw świata i po raz pierwszy nie poniosło porażki na wyjeździe[7][8]. Ogółem w latach 1991-2001 Manzaroli zaliczył w drużynie narodowej 38 występów, nie zdobył żadnej bramki[3]. Kariera trenerskaLatem 2003 roku objął posadę grającego trenera SS Pennarossa[2], z którą w sezonie 2003/04 zdobył krajową potrójną koronę – były to pierwsze trofea wywalczone przez ten klub od momentu jego powstania[9][10]. Pod koniec rozgrywek oznajmił, iż po sezonie opuści zespół[9][10]. W latach 2004–2008 był grającym trenerem AC Libertas, który doprowadził zwycięstwa w Pucharze San Marino 2006[3][4]. W 2007 roku awansował z tym klubem do Pucharu UEFA 2007/08, w którym AC Libertas w dwumeczu z Drogheda United (1:1, 0:3) zdobył pierwszy punkt w historii występów sanmaryńskich drużyn w europejskich pucharach[3]. W 2008 roku Manzaroli rozpoczął pracę dla FSGC, będąc trenerem grup młodzieżowych w akademii Federazione Sammarinese i San Marino Calcio[11]. Latem 2008 roku objął posadę trenera reprezentacji San Marino B[12]. Jesienią tego samego roku San Marino B po raz pierwszy w historii awansowało do fazy pośredniej Pucharu Regionów UEFA, wyprzedzając w grupie preeliminacyjnej Komitat Baranya i Południowo-Wschodni Region Statystyczny[13]. W latach 2009–2010 prowadził reprezentację San Marino U-15. W lutym 2010 roku rozpoczął pracę jako trener kadry San Marino U-21[3]. Za jego kadencji San Marino zremisowało 0:0 z Grecją w eliminacjach Mistrzostw Europy 2013[3][14] oraz pokonało 1:0 Walię w eliminacjach Mistrzostw Europy 2015, co uznawane jest za największy sukces sanmaryńskiej piłki nożnej młodzieżowej[3][15][16]. 15 lutego 2014 został mianowany selekcjonerem seniorskiej reprezentacji San Marino[3][17]. 8 czerwca 2014 zadebiutował w towarzyskim meczu przeciwko Albanii w Serravalle (0:3)[18][19]. W swoim piątym meczu zremisował bezbramkowo z Estonią, dzięki czemu San Marino zdobyło pierwszy punkt w eliminacjach mistrzostw Europy i przerwało passę 61 porażek z rzędu[20][21]. 31 grudnia 2017 odszedł ze stanowiska po tym, gdy nie zaoferowano mu nowego kontraktu[18][22]. Łącznie poprowadził reprezentację San Marino w 25 oficjalnych spotkaniach, z których 1 zremisował i przegrał 24[18].
W latach 2019–2021 pełnił funkcję szefa akademii Football’s Future Riccione[23]. Latem 2021 roku objął posadę dyrektora technicznego w Scuola Calcio Serravalle[24]. SukcesyJako piłkarz
Jako trener
Wyróżnienia
Przypisy
Linki zewnętrzne
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
