| Starostwo Wilna
|
Pomnik polskich ofiar w Ponarach
|
| Państwo
|
 Litwa
|
| Okręg
|
 wileński
|
| Rejon
|
Wilno
|
| Miasto
|
Wilno
|
| Zarządzający
|
Audrius Miceika
|
| Powierzchnia
|
84,94 km²
|
Populacja
• liczba ludności
|
8900
|
| • gęstość
|
102 os./km²
|
Położenie na mapie Wilna
|
|
|
Ponary[1] (lit. Panerių seniūnija, Paneriai) – lewobrzeżna dzielnica administracyjna Wilna, położona na zachód od Wilczej Łapy; obejmuje Ponary, Wakę.
Historia
Dobra nadane kapitule katedralnej wileńskiej przez Władysława II Jagiełłę w 1390 roku[2]. Dobra refekcyjne kapituły wileńskiej[3].
W dwudziestoleciu międzywojennym Ponary były cichą miejscowością wypoczynkową; obecnie jest to dzielnica Wilna – częściowo zalesiona, o zabudowie willowej, dzieląca się na Ponary Dolne i Górne. Stacja kolejowa.
W czasie II wojny światowej las w Ponarach był miejscem masowych mordów organizowanych przez Niemców i kolaborujących z nimi Litwinów (rekrutujących się spośród szaulisów). Zginęło tam około 80 tysięcy osób, głównie polskich Żydów (ok. 72 tys.), a także około 1,5–2 tys. Polaków[4].
Przypisy
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. T. 1: Województwo wileńskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1938, s. 63.
- ↑ Waldemar Franciszek Wilczewski, Rejestr dymów dóbr duchowieństwa katolickiego diecezji wileńskiej z 1673 roku, w: Nasza Przeszłość, t. 103, 2005 s. 147.
- ↑ Biskupstwo wileńskie od jego założenia aż do dni obecnych, zawierające dzieje i prace biskupów i duchowieństwa djecezji wileńskiej, oraz wykaz kościołów, klasztorów, szkół i zakładów dobroczynnych i społecznych. Opracował ks. Jan Kurczewski, Wilno 1912, s. 105.
- ↑ Monika Tomkiewicz: Zbrodnia w Ponarach 1941–1944. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2008, s. 215–216. ISBN 978-83-60464-91-5.
Linki zewnętrzne
