Praepectus Praepectus (hypopteron, peristernum, lamina mesepisternalis anterior, lamina mesepisternalis superior, ang. prepectus) – skleryt występujący na tułowiu owadów z rzędu błonkówek. Praepectus leży na błonie międzysegmentalnej pomiędzy przedtułowiem a śródtułowiem, a konkretnie między bocznymi powierzchniami przedplecza a mezepisternitami[1][2][3][4] (części mezopleurów, przy czym mezopleury błonkówek formują zwykle wraz z śródpiersiem większy mesopectus[5]). Ze względu na położenie zaliczany jest do sklerytów międzysegmentalnych (łac. intersegmentalia)[1]. Zwykle praepectus najlepiej widoczny jest po bokach tułowia, natomiast na spodzie bywa wąski czy zakryty innymi strukturami. U większości bleskotek robi wrażenie dwóch osobnych, trójkątnych sklerytów na bokach tułowia, ale zwykle jego części boczne są połączone pod przednimi biodrami[1]. Zdarza się, że praepectus nie jest w pełni odcięty od mezepisternitu[6]. Bywa także zredukowany lub przyrośnięty do przedplecza[1]. Omawiany element anatomiczny może też mieć postać dwóch płytek po bokach tułowia. Określane są jako epiknemia[4], acz część badaczy używa nazwy epiknemium (łac. epicnemium) synonimicznie dla całego praepectus[2][3][1] lub w jeszcze innych znaczeniach[7]. Praepectus stanowi miejsce zaczepu dla mięśni zamykających przednie przetchlinki tułowia i jako taki określany jest mianem sklerytu zaprzetchlinkowego (ang. postspiracular sclerite). Praepectus przywodzi na myśl występujące w ogólniejszym planie budowy owadów preepisternum (łac. praeepisternum, area praeepisternalis)[6] i bywa z nim utożsamiany[1], jednak część morfologów uważa, że stanowi wtórny wytwór charakterystyczny dla błonkówek i nie przeprowadza homologii między nim a narządami innych owadów[6]. Przypisy
|
