Preriokur ostrosterny

Preriokur ostrosterny
	Centrocercus urophasianus
	(Bonaparte, 1827)
	; Samiec
	; Samica
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	grzebiące
Rodzina	kurowate
Podrodzina	bażanty
Plemię	Tetraonini
Rodzaj	Centrocercus
Gatunek	preriokur ostrosterny
Synonimy
	Tetrao urophasianus Bonaparte, 1827; Centrocercus urophasianus urophasianus (Bonaparte, 1827); Centrocercus urophasianus phaios Aldrich, 1946;
	Tetrao urophasianus Bonaparte, 1827; Centrocercus urophasianus urophasianus (Bonaparte, 1827); Centrocercus urophasianus phaios Aldrich, 1946;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; bliski zagrożenia
	Zasięg występowania
	; obszar zaznaczony na granatowo
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Preriokur ostrosterny^[6], głuszec ostrosterny (Centrocercus urophasianus) – gatunek dużego ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae), zamieszkujący Amerykę Północną.

Systematyka

Obecnie gatunek ten uznaje się za monotypowy^[7]^[8]. Dawniej populację z północno-zachodniej części zasięgu (od stanu Waszyngton po Oregon) wydzielano do podgatunku C. urophasianus phaios^[7].

Występowanie

Zamieszkuje północną część amerykańskiej prerii – od południowo-środkowej Kanady po zachodnio-środkowe USA^[8].

Cechy gatunku

Dorasta do 70 cm. Samiec ma biały kołnierz, zaokrąglony ogon z piórami ostro zakończonymi, zwężającymi się ku końcom (stąd nazwa). Żółte „róże” nad oczami. Plecy i skrzydła brązowe z białymi i czarnymi cętkami. Samica jest nieco skromniejsza: wygląda podobnie, upierzenie bardziej stonowane. Dziób czarny u obu płci.

Gody

Koguty zbierają się na niewielkich tokowiskach i przywabiają kury pusząc się, nadymając żółtawe „worki” i wydając grzechoczące dźwięki specjalnymi piórami ogonowymi. Samiec dominujący może kopulować nawet z 75% samic.

Status

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2004 roku uznaje preriokura ostrosternego za gatunek bliski zagrożenia (NT – near threatened). Liczebność populacji w 2004 roku oceniano na około 150 tysięcy dorosłych osobników. Trend liczebności populacji jest spadkowy^[5].

Przypisy

↑ Centrocercus urophasianus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ McGowan 1994 ↓, s. 408.
↑ Centrocercus urophasianus urophasianus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2013-11-03] (ang.).
↑ Centrocercus urophasianus phaios, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2013-11-03] (ang.).
↑ ^a ^b Centrocercus urophasianus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Tetraonini Leach, 1820 (wersja: 2020-07-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-30].
↑ ^a ^b Sage Grouse (Centrocercus urophasianus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
↑ ^a ^b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Pheasants, partridges, francolins. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-30]. (ang.).

Bibliografia

P.J.K. McGowan: Family Phasianidae (Pheasants and Partridges). W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 2: New World Vultures to Guineafowl. Barcelona: Lynx Edicions, 1994. ISBN 84-87334-15-6. (ang.).

Linki zewnętrzne

Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
Greater Sage-Grouse. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] Centrocercus urophasianus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[CITEREFMcGowan1994408-2] McGowan 1994 ↓, s. 408.

[itis2-3] Centrocercus urophasianus urophasianus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2013-11-03] (ang.).

[itis3-4] Centrocercus urophasianus phaios, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2013-11-03] (ang.).

[iucn-5] Centrocercus urophasianus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[mk-6] Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Tetraonini Leach, 1820 (wersja: 2020-07-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-30].

[ibc-7] Sage Grouse (Centrocercus urophasianus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).

[ioc-8] F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Pheasants, partridges, francolins. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-30]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]