Przesiąkra okółkowa (Hydrilla verticillata (L. f.) Royle) – gatunek rośliny z rodziny żabiściekowatych (Hydrocharitaceae), jedyny przedstawiciel monotypowego rodzaju przesiąkra (Hydrila Rich. Mém. Cl. Sci. Math. Inst. Natl. France 1811(2): 9, 61, 76. 1814). Roślina występuje w Eurazji i Afryce, jako inwazyjna także w Ameryce Północnej i Południowej, w Nowej Zelandii[3]. W Europie jest gatunkiem rzadkim, w Polsce znanym z kilkudziesięciu stanowisk w północno-wschodniej i północno-zachodniej części kraju, spośród których potwierdzone zostały w ostatnich latach tylko nieliczne na Pojezierzu Suwalskim[4].
Gatunek występuje w postaci szybko rozprzestrzeniających się populacji masowych i w wielu obszarach stanowi z tego powodu duży problem w gospodarce rybackiej, rolnej (jako chwast upraw ryżu), utrudnia także żeglugę[5]. Liczba chromosomów 2n = 32[6].
Jeden z 8 rodzajów wyróżnianych w obrębie podrodziny Hydrilloideae wchodzącej w skład rodziny żabiściekowatych (Hydrocharitaceae), która należy z kolei do rzędu żabieńcowców (Alismatales)[2].
↑Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20](ang.).
↑Stanisław Kłosowski: Hydrilla verticillata. W: Polska Czerwona Księga Roślin. Kaźmierczakowa R., Zarzycki K. (red.). Kraków: PAN, 2001, s. 398-400. ISBN 83-8544485-8.
↑Wielka Encyklopedia Przyrody. Rośliny kwiatowe. Warszawa: Muza SA, 1998, s. 346. ISBN 83-7079-778-4.
↑Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5. Brak numerów stron w książce
↑Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9. Brak numerów stron w książce
↑Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8. Brak numerów stron w książce
↑Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 5 stycznia 2012 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin (Dz.U. z 2012 r. poz. 81)
↑Dz.U. z 2014 r. poz. 1409 – Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin
↑Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4. Brak numerów stron w książce