W 1970, po raz pierwszy w historii Pucharu Ameryki, wielu międzynarodowych pretendentów walczyło o prawo konkurowania z New York Yacht Club, obrońcą pucharu (w 1964 dwie załogi brytyjskie walczyły o to prawo ale zawody nie zostały nazwane międzynarodowe). Ten tryb zawodów przetrwał do dzisiaj, z pominięciem regat w 1988 roku, gdy do walki stanął tylko jeden – nowozelandzki pretendent. W 1993Louis Vuitton zaoferował puchar dla zwycięzcy tych zawodów.
Formuła regat o Puchar Louisa Vuittona, to tzw. match race (jeden na jeden), składa się z następujących etapów:
Round Robins / II serie (Każdy spotka się z każdym jeden raz w obu seriach, 4 najlepszych przechodzi dalej)
Półfinały (Zwycięzca Round Robins uzyskuje prawo wyboru przeciwnika, z którym będzie walczył o awans do finału LVC w formule do pięciu wygranych (best of nine). 2 para rywalizuje w takiej samej formule. Możliwy jest wynik 5:4, wtedy rywalizacja będzie trwała 9 rund, 2 najlepszych przechodzi dalej)
Finały (Zwycięzca LV Cup uzyskuje prawo walki o Puchar Ameryki z jego obrońcą)
Edycje regat
LV Cup 2007
syndykaty walczące o prawo wejścia do finału Pucharu Ameryki w ostatniej edycji pucharu:
Areva Challenge (Cercle de la Voile de Paris) - FRA 93
BMW ORACLE Racing¹ (Golden Gate Yacht Club) - USA 71, USA 76, USA 87, USA 98
China Team (Qingdao International Yacht Club) - CHN 95
Desafio Español¹ (Real Federación Española de Vela) - ESP 88, ESP 97
Emirates Team New Zealand¹ (Royal New Zealand Yacht Squadron) - NZL 84, NZL 92
Luna Rossa Challenge¹ (Yacht Club Italiano) - ITA 86, ITA 94
Mascalzone Latino (Capitalia Team Reale Yacht Club Canottieri Savoia) - ITA 90, ITA 99
+39 Challenge (Circolo Vela Gargnano) - ITA 85
United Internet Team Germany (Deutscher Challenger Yacht Club) - GER 89, GER 101
