Oświetlenie Ziemi przez Słońce w dniu równonocy (zarówno marcowej, jak i wrześniowej). Uwaga: obserwator znajduje się w płaszczyźnie równika ziemskiego, dlatego nie widać tu nachylenia płaszczyzny równika do płaszczyzny orbity.Uproszczony schemat przedstawiający ruch obiegowy Ziemi i pory roku, zaczynając od lewego dolnego rogu: równonoc wrześniowa, przesilenie grudniowe, równonoc marcowa, przesilenie czerwcowe.
Równonoc jesienna – na danej półkuli ziemskiej – północnej lub południowej – jest to równonoc, po której nastąpieniu Słońce przez pół roku będzie oświetlać krócej tę półkulę, a dłużej półkulę drugą. Moment równonocy jesiennej wyznacza na danej półkuli początek jesieni astronomicznej, która trwa do chwili przesilenia zimowego.
Na półkuli północnej równonoc jesienna następuje między 21 a 24 września (równonoc wrześniowa), kiedy Słońce przechodzi przez punkt Wagi. Na półkuli południowej, gdzie pory roku przesunięte są o sześć miesięcy, równonoc jesienna ma miejsce między 19 a 21 marca (równonoc marcowa). W chwili gdy na jednej półkuli następuje równonoc jesienna, na drugiej jest to moment równonocy wiosennej.
Równonoc jesienna na półkuli północnej
Na półkuli północnej równonoc jesienna (wrześniowa) to moment, w którym Ziemia przekracza punkt na swojej orbicie, w którym promienie słoneczne padają prostopadle na równik i są równocześnie styczne do jej powierzchni przy biegunach, i od tej chwili przez pół roku biegun południowy będzie bliżej Słońca niż biegun północny (Słońce bardziej oświetla południową półkulę Ziemi). Inaczej mówiąc równonoc wrześniowa jest momentem przecięcia przez Słońce równika niebieskiego w trakcie jego pozornej wędrówki po ekliptyce z półkuli północnej na półkulę południową.
