Ray Chapman

Ray Chapman

łącznik
Pełne imię i nazwisko	Raymond Johnson Chapman
Data i miejsce urodzenia	15 stycznia 1891 Beaver Dam
Data i miejsce śmierci	17 sierpnia 1920 Nowy Jork
Odbijał	prawą
Rzucał	prawą
Debiut	30 sierpnia 1912 w Cleveland Indians
Ostatni występ	16 sierpnia 1920 w Cleveland Indians
Statystyki
Średnia uderzeń	0,278
Uderzenia	1053
RBI	364
Runy	671
Kariera klubowa
Lata Kluby 1912–1920 Cleveland Indians

Raymond Johnson Chapman (ur. 15 stycznia 1891 w Beaver Dam, zm. 17 sierpnia 1920 w Nowym Jorku) – amerykański baseballista, przez całą karierę zawodnik Cleveland Indians.

Chapman urodził się w Beaver Dam (Kentucky) 15 stycznia 1891 i dorastał w Herrin w Illinois^[1]. Do Major League trafił w 1912 jako zawodnik Cleveland Indians^[2].

Chapman jest drugim i jak do tej pory ostatnim zawodnikiem Major League Baseball, który zmarł wskutek obrażeń odniesionych w trakcie meczu (pierwszym był Doc Powers^[3]). Podczas meczu rozgrywanego 16 sierpnia 1920 roku, Carl Mays (zawodnik New York Yankees), rzucił piłkę, która trafiła prosto w głowę Chapmana; zmarł dzień później w szpitalu. W efekcie śmiertelnego wypadku Chapmana, Major League Baseball uznała za konieczne noszenie kasków, choć nakaz wprowadzono dopiero 30 lat później.

• Vicki Blum Vigil: Cemeteries of northeast Ohio. Stones, symbols stories. Cleveland: Gray Co., 2007. ISBN 978-1-59851-025-6. Brak numerów stron w książce
• The book The Pitch That Killed, by Mike Sowell, is a history of the Chapman-Mays tragedy.
• The historical novel, The Curse of Carl Mays, by Howard Camerik, also recounts the Chapman-Mays incident.
• The Dan Gutman novel Ray & Me, tells the story of the Chapman incident with a fictional touch as the main character Joe Stoshack travels back in time to try to prevent his death.

• The Death of Ray Chapman – NY Times, 18 August 1920
• Find a grave