|
Religia w EłkuReligia w Ełku Katolicyzm Jednostki Kościoła rzymskokatolickiego w Ełku wchodzą w skład Diecezji ełckiej należącej do Metropolii warmińskiej. Od 25 marca 1992 r. Ełk jest stolicą diecezji ełckiej[1], ustanowionej przez papieża Jana Pawła II, którą odwiedził 8 czerwca 1999 r. w trakcie VII apostolskiej pielgrzymki do Polski. Także w 1992 roku, zaledwie trzy tygodnie od powstania Diecezji ełckiej, rozpoczęło działalność Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Ełckiej. W 2000 roku Seminarium Duchowne stało się placówką niedawno utworzonego Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie (dołączone do Wydziału Teologii). Absolwenci Seminarium pracują jako księża w Polsce, a także jako misjonarze w Rosji, Ukrainie, Estonii, Papui-Nowej Gwinei, Brazylii, Peru, Boliwii i we Włoszech[1]. Kuria Biskupia Diecezji Ełckiej wydaje miesięcznik „Martyria” (od 1990 r. do powstania diecezji w 1992 był to biuletyn parafii św. Wojciecha w Ełku)[2]. Ponadto miejscowi duchowni katoliccy publikują artykuły z dziedziny teologii w czasopiśmie naukowym „Studia Ełckie”[3]. Dekanaty i parafie w Ełku:
 Przed wojną mieszkańcy Ełku w znacznej większości byli luteranami[4]. Współcześnie Ełk nie posiada samodzielnej parafii luterańskiej, działa tu filiał należący do Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Piszu, a przy ul. 11 listopada 2 znajduje się sala, w której prowadzone są nabożeństwa[5]. W 2010 filiał skupiał około 50 wiernych[6].
Świadkowie Jehowy
Działalność w mieście podjęli w 1910 roku niemieccy Badacze Pisma Świętego – zorganizowali tu serie wykładów. W 1920 roku zorganizowano zgromadzenia w Królewcu i w Gdańsku[14], na których byli obecni pierwsi wyznawcy z Ełku. W czasie nazizmu wielu tutejszych niemieckich Świadków Jehowy (nowa nazwa od 1931 roku) trafiło do więzień i obozów koncentracyjnych za odmowę współpracy z władzą hitlerowską (np. Paul Lask z Ełku został osadzony w obozach Stutthof, Natzweiler-Struthof i Buchenwald, gdzie zmarł[15]). Po II wojnie światowej pierwszym Świadkiem Jehowy w mieście był kolejarz Henryk Rogiński. Przyjechał on w 1947 roku wraz z żoną, a w Szybie (obecnie dzielnica Ełku) działalność ewangelizacyjną prowadziła jego siostra. Pierwsi wyznawcy spotykali się początkowo w Ełku, w domu przy ulicy Bieruta 18 (obecnie ul. Sucharskiego)[16]. W dniach 2–4 grudnia 1949 roku w wynajętej sali Powiatowej Komendy Służby Polsce w Ełku odbyło się zgromadzenie obwodowe, na którym obecnych było około 120 osób, głównie z powiatu ełckiego oraz z Kolna, Stawisk, Grajewa, Nowogrodu[17][18]. W czasie zakazu działalności (1950-1989) wspólnota ta rozrastała się liczebnie[19]. Spotkania religijne organizowano w domach prywatnych, a większe na polanach leśnych i ogrodach. Od 1992 roku zbory korzystały z zebrań religijnych w użyczonych pomieszczeniach przy ul. Rzemieślniczej. W październiku 2010 roku dla trzech ełckich zborów otwarto nowy kompleks Sal Królestwa dla 350 głosicieli z tego miasta przy ul. Piłsudskiego (obecnie adres Sali Królestwa to ul. Władysława Szafera 1[20])[19][21]. Na większych zgromadzeniach obwodowych mazurscy wyznawcy korzystali z wypożyczanej hali w mieście (obecnie w hali w Olecku), a na kongresie regionalnym spotykają się na stadionie w Białymstoku (poprzednio także w Łomży)[22][23]. W dniach 17–19 sierpnia 2018 roku w Hali Sportowo-Widowiskowej w Ełku odbył się kongres Świadków Jehowy pod hasłem „Bądź odważny!” w Hali Sportowo-Widowiskowej w Ełku, a w dniach 16–18 sierpnia 2019 roku kongres pod hasłem „Miłość nigdy nie zawodzi!”[24][25][26]. W roku 2006 w Ełku mieszkało 376 Świadków Jehowy[16].
3 zbory (Ełk-Centrum, Ełk-Północ, Ełk-Szyba) oraz grupa języka migowego, ukraińskojęzyczna i grupa posługująca się językiem romani (Polska); Sala Królestwa[20], ponad 350 głosicieli[19]. Gmina żydowska w Ełku liczyła w 1845 r. 90 członków, w 1871 r. – 285, w 1905 r. – 367, w 1932 r. – 150, a w 1939 r. – 16[27]. Podczas Nocy Kryształowej z 9 na 10 listopada 1938 spalono tutejszą synagogę[27]. W mieście istniał cmentarz żydowski, który został zdewastowany w czasie II wojny światowej[28]. Przypisy
|
