|
Rezerwat przyrody Koryciny
Rezerwat przyrody Koryciny – leśny rezerwat przyrody położony na terenie gminy Grodzisk w województwie podlaskim[1]. Obejmuje kompleks lasów grabowo-dębowych na Wysoczyźnie Drohiczyńskiej[1][2]. Chroni naturalne grądy typowe i wilgotne z rzadkimi gatunkami roślin np. miodunką miękkowłosą, turówką leśną i fiołkiem przedziwnym[1][2]. Obszar rezerwatu jest objęty ochroną czynną[3]. Rezerwat przyrody „Koryciny” utworzony został Zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 26 marca 1975 roku[4], wtedy powierzchnia obiektu wynosiła 89,06 ha. Powierzchnia rezerwatu na podstawie późniejszych pomiarów została zaktualizowana i zgodnie z Zarządzeniem Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Białymstoku[5] wynosi 87,72 ha[6]. Położony jest w leśnictwie Wdowin Nadleśnictwa Rudka[6]. Celem założenia rezerwatu było zachowanie fragmentu naturalnego starodrzewu dębowego, zachowanie naturalnych i zbliżonych do naturalnych ekosystemów lasu grądowego z pomnikowym drzewostanem dębowym[6]. Głównymi składnikami drzewostanu są dąb szypułkowy i grab pospolity[1][6]. Domieszkę stanowią: brzoza brodawkowata, topola osika i świerk pospolity oraz sporadycznie kilka innych gatunków[1]. Łącznie na terenie rezerwatu występuje 15 gatunków drzew i 11 gatunków krzewów[1]. Charakterystyczna jest regeneracja lipy wytępionej tu przed laty w wyniku nadmiernego użytkowania jej łyka na wyrób sprzętów domowych, sznurów i obuwia[1]. W północnej i południowej części rezerwatu dęby osiągają średnicę 107 cm i wysokość 30 m[1]. Ogółem na terenie rezerwatu jest 15 dębów o średnicy pnia ponad 100 cm[1]. Na terenie rezerwatu rośnie dąb „Radosław”[2]. Wiek dębu szacowany jest na 460 lat[2]. Wysokość drzewa wynosi 35 m, obwód to 726 cm[2]. Należy on do najwyższych dębów będącymi pomnikami przyrody na Podlasiu[2]. W części środkowej rezerwatu w wielu miejscach występują ślady użytkowania rolniczego pochodzące najprawdopodobniej z przełomu XVIII i XIX wieku[1]. Głównym typem zbiorowiska leśnego na terenie rezerwatu jest zespół grądu miodownikowego Melitti-Carpinetum[1]. W południowej i północnej części rezerwatu, w miejscach obniżonych wzdłuż cieków występuje zespół grądu subkontynentalnego Tilio-Carpinetum zróżnicowany na dwa podzespoły: typowy Tilio-Carpinetum typicum i wilgotny T.-C. stachyetosum[1], ewentualnie poza typowym wyróżniono tu grąd czyśćcowy i trzcinnikowy[6]. Zróżnicowanie typów siedliskowych rezerwatu: las świeży, las mieszany świeży i las wilgotny[6]. Znajduje się tu ponad 70 gatunków roślin[6]. Spośród gatunków podlegających ochronie na terenie rezerwatu występują: wawrzynek wilczełyko Daphne mezereum, gnieźnik leśny Neottia nidus-avis, podkolan biały Platanthera bifolia, widłak goździsty Lycopodium clavatum, widłak jałowcowaty L. annotinum[1]. Z innych rzadkich gatunków wymienić należy: miodunkę miękkowłosą Pulmonaria mollissima, gorysza sinego Peucedanum cervaria, fiołka przedziwnego Viola mirabilis, turówkę leśną Hierochloë australis[1]. Na terenie rezerwatu zlokalizowano ścieżkę edukacyjną „Dębowy las”[2] oraz Ośrodek Edukacji Leśnej „Dąbek”[6]. W rezerwacie stwierdzono występowanie 37 gatunków ptaków, wśród nich wszystkie występujące w kraju muchołówki: żałobna, szara, mała, białoszyja oraz cztery gatunki dzięciołów: duży, średni, czarny i dzięciołek[6]. Przypisy
|
||||||||||||||||||||||||||
