Rezerwat przyrody Zielona Góra (województwo wielkopolskie)

Rezerwat przyrody Zielona Góra

Widok z drogi Białośliwie – Osiek nad Notecią
rezerwat leśny
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Mezoregion	Pojezierze Krajeńskie
Data utworzenia	1968
Akt prawny	M.P. z 1968 r. nr 50, poz. 346
Powierzchnia	96,09 ha
Położenie na mapie gminy Wyrzysk Rezerwat przyrody Zielona Góra
Położenie na mapie Polski Rezerwat przyrody Zielona Góra
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Rezerwat przyrody Zielona Góra
Położenie na mapie powiatu pilskiego Rezerwat przyrody Zielona Góra
53°07′24″N 17°15′42″E/53,123333 17,261667
Multimedia w Wikimedia Commons

Rezerwat przyrody Zielona Góra – rezerwat leśny o powierzchni 96,09 ha, położony w województwie wielkopolskim, powiecie pilskim, gminie Wyrzysk^[1][2].

Rezerwat utworzono w 1968 roku na powierzchni 14,61 ha. W 1989 roku powiększono go do 96,09 ha^[3].

Pod względem fizycznogeograficznym rezerwat znajduje się na styku mezoregionów Pojezierze Krajeńskie (314.69) i Dolina Środkowej Noteci (315.33). Zajmuje on wzniesienie moreny czołowej w sąsiedztwie północnego zbocza Pradoliny Toruńsko-Eberswaldzkiej.

Znajduje się na północ od linii kolejowej Bydgoszcz–Piła oraz ok. 1 km na zachód od miasta Osiek nad Notecią. Rezerwat jest usytuowany na jednym z największych wzniesień na Pojezierzu Krajeńskim, tj. w kompleksie lasów pokrywających Dębową Górę (192 m n.p.m.).

Celem ochrony w rezerwacie jest fragment lasu liściastego, w obrębie którego występują grądy i kwaśna dąbrowa^[4]. Głównymi gatunkami są: dąb szypułkowy, sosna zwyczajna, lipa drobnolistna oraz grab zwyczajny, brzoza brodawkowata, olcha. Wiek dębów oblicza się na 200–250 lat. Pięć z nich, szczególnie potężnych, posiada w obwodzie 300 cm^[4]. W warstwie podszytowej rośnie miejscami podrost dębowy^[4].

Runo leśne budują cieniolubne gatunki, jak: charakterystyczna dla grądu gwiazdnica wielkokwiatowa, marzanka wonna, konwalijka dwulistna, konwalia majowa, szczawik zajęczy, przylaszczka pospolita, trawy i paprocie, borówka czernica oraz rzadki gatunek storczyka^[4].

Wzdłuż Pradoliny Toruńsko-Eberswaldzkiej, a zwłaszcza jej północnej krawędzi, między Bydgoszczą a Wyrzyskiem znajduje się ciąg rezerwatów nadnoteckich. Począwszy od Bydgoszczy, można zwiedzić następujące rezerwaty:

1. Kruszyn (leśny),
2. Hedera (florystyczny),
3. Las Minikowski (leśny),
4. Łąki Ślesińskie (florystyczny, ornitologiczny),
5. Skarpy Ślesińskie (stepowy),
6. Borek (leśny),
7. Zielona Góra.

W najbliższym sąsiedztwie rezerwatu przebiega dalekobieżny szlak turystyczny Bydgoszcz Prądy – Nakło nad Notecią – Osiek nad Notecią – Piła - Ostroróg (liczący około 260 km)^[5].

• Zarządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 4 listopada 1968 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody (M. P. z 1959 r. Nr 50, 346)
• Zarządzenie Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, Monitor Polski z 1989 r, Nr 17, Poz. 119
• Obwieszczenie Wojewody Wielkopolskiego z dn. 4.10.2001 r. w sprawie ogłoszenia wykazu rezerwatów przyrody utworzonych do dn. 31.12.1998 r.
• Zarządzenie Nr 33/11 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Poznaniu z dnia 1 września 2011 r. w sprawie rezerwatu przyrody „Zielona Góra”

• rezerwaty przyrody w Polsce

• Strona rezerwatu