|
Rezydencja Piękna Nova w Warszawie
Rezydencja Piękna Nova[a] – apartamentowiec w Śródmieściu Południowym w Warszawie, który stanowi połączenie kamienicy stylizowanej na XIX-wieczną architekturę z nowoczesną zabudową. Powstał w latach 2008-2010 według projektu pracowni Andrzeja Bulandy i Włodzimierza Muchy. HistoriaNiegdyś w miejscu dzisiejszego apartamentowca znajdował się pałacyk będący siedzibą Ambasady Niemiec. W 1939 w wyniku bombardowania Warszawy w czasie II wojny światowej przez Luftwaffe budynek spłonął, a po wojnie go zburzono. Wycięto też drzewa[1]. W okresie powojennym działka stanowiła zaplecze kamieniarskie budowy pobliskiej Marszałkowskiej Dzielnicy Mieszkaniowej. Później pojawiła się także koncepcja usytuowania na tym terenie nowego obiektu Biblioteki Publicznej m.st. Warszawy, ale nie doszła do skutku ze względu transformacji ustrojowej w Polsce, w wyniku której w latach 90. działka trafiła w ręce prywatne[2]. Do 2008 działka była niezabudowana. Przez długi czas pełniła funkcję parkingu obok budynku Telekomunikacji Polskiej[1]. W 2006 firma Magnus Group zdecydowała się zainwestować działkę na budowę apartamentowca i wybrała w konkursie architektonicznym projekt pracowni Bulanda Mucha Architekci. Zgodnie z oczekiwaniami inwestora projekt miał zakładać luksusowy budynek mieszkalny, który klasyczną estetyką i bogatym detalem odwoływać się będzie do modelu kamienicy typowego dla centrów europejskich miast. Jak stwierdzili architekci, głównym problemem w tym założeniu było „zderzenie wyobrażeń o klimacie istniejących wnętrz historycznych z realiami współczesnej technologii, estetyki i ekonomii”. Autorzy obiektu uwzględnić musieli również uwarunkowania przestrzenne i formalno-prawne wynikające z zapisów miejscowego planu zagospodarowania. W rezultacie zaprojektowali apartamentowiec, który – jak sami oznajmili – charakteryzuje się „niejednorodną, świadomie skontrastowaną estetyką służącą wzbogaceniu odbioru, ale i ukryciu jego ponadnormatywnej skali”[2]. Prace nad budynkiem trwały w czasie „boomu inwestycyjnego”, jednak już jego realizacja przypadła na okres kryzysu, dlatego architekci musieli zastosować szereg uproszczeń i zrezygnować z wielu detali. Ukończenie w tym samym czasie I etapu rozbudowy Biblioteki Publicznej m.st. Warszawy[b] (rozbudowa magazynu) dało możliwość na kompozycyjne zamknięcie tego fragmentu ulicy Pięknej[2]. ArchitekturaBudynek przy ul. Pięknej 15 stanowią dwie części różniące się wysokością i całkowicie pod względem estetycznym. Granicę między nimi określa charakterystyczny uskok w linii zabudowy[2]. Niższa, pięciopiętrowa zgodnie z zamysłem projektowym ma budzić skojarzenia z warszawskimi kamienicami – otynkowana na biało, z boniowanym parterem, balkonami osłoniętymi kutymi balustradami i uskrzydloną rzeźbą na dachu. Jest dopełnieniem jednorodnego bloku zwartej XIX-wiecznej zabudowy pierzejowej. Wyższa o kondygnację druga część ma charakter współczesnej architektury. Elewacja kreowana jest przez rzędy rozciągniętych na wysokość całej kondygnacji okien przesłonięta jest kratownicą z piaskowca. Wewnątrz działki budynek podzielony jest na dwa skrzydła, pomiędzy którymi znajduje się patio z roślinnością[1]. W budynku znajduje się 76 mieszkań o metrażach od 45 do 170 m². Pod nim znajduje się 2-kondygnacyjny parking[3]. OdbiórApartamentowiec określany jako powstały „na granicy sprzeczności”, ale zgodnie z ideą: „pamięć o historii miejsca i jego współczesne oblicze”[2]. Opisywany również jako kontrowersyjny, jednakże wyznaczający nowe trendy w architekturze. W czerwcu 2011 znalazł się w rankingu Top 10 apartamentowców w Warszawie sporządzonym przez portal „Bryła.pl”[4]. Autorzy
Nagrody i wyróżnienia
Uwagi
Przypisy
|
||||||||||||||||||||||||||||
