|
Romuald Pietraszek
Romuald Jerzy Pietraszek (ur. 26 stycznia 1933 w Izdebnie, zm. 18 sierpnia 2010 w Warszawie[1]) – polski działacz partyjny i państwowy, kapitan żeglugi wielkiej, prawnik, dyplomata oraz menedżer, doktor nauk prawnych. Podsekretarz stanu w resortach związanych z gospodarką i transportem morskim (1969–1978), prezes Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego (1969–1978). ŻyciorysSyn archiwisty Michała i Weroniki. W okresie okupacji ukończył szkołę podstawową, następnie w 1948 ukończył Państwowe Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie[2]. W 1948 przyjęty do Państwowego Centrum Wychowania Morskiego w Gdyni, a od 1949 do 1951 uczył się na Wydziale Nawigacyjnym Państwowej Szkoły Morskiej w Szczecinie[1]. W okresie nauki działał w Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego i Związku Młodzieży Polskiej (1948–1949). W 1952 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, w latach 60. zasiadał w plenum Komitetu Miejskiego PZPR w Gdyni[3]. W 1963 ukończył zaocznie prawo na Uniwersytecie Warszawskim (praca magisterska pt. Odpowiedzialność cywilna armatora z tytułu zderzeń statków w międzynarodowym prawie morskim), w 1965 zdał egzamin sędziowski w Sądzie Wojewódzkim w Gdańsku. W 1970 obronił doktorat za zakresu prawa międzynarodowego na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu na podstawie pracy pt. Problemy prawne zanieczyszczania wód olejami. Wykładał prawo morskie w Szkole Głównej Planowania i Statystyki oraz Wyższej Szkole Morskiej w Gdyni. Autor publikacji książkowych poświęconych tematyce morskiej, prawnej i wspomnieniowej, a także artykułów w prasie naukowej i specjalistycznej. Był jednym z inicjatorów budowy Portu Północnego w Gdańsku oraz współautorem umów międzynarodowych związanych z żeglugą, rybołówstwem i ochroną środowiska morskiego. W 2001 został członkiem rzeczywistym Londyńskiej Akademii Dyplomatycznej, występował jako rzeczoznawca Polskiego Instytutu Handlu Zagranicznego[1][4]. W latach 1951–1962 pracował w Polskich Liniach Oceanicznych, awansując od od asystenta pokładowego do starszego oficera (pływał głównie na pokładzie MS Batory). Uzyskiwał rangi porucznika żeglugi morskiej (1954), porucznika żeglugi wielkiej (1955) , kapitana żeglugi morskiej (1958) i kapitana żeglugi wielkiej (1960). Pełnił funkcję kapitana różnych statków, m.in. chłodnicowca m/s „Dęblin”. W 1963 został szefem zarządu okręgu Związku Zawodowego Marynarzy i Portowców w Gdyni, a w 1966 szefem Gdańskiego Okręgowego Związku Żeglarskiego. Kierował krajowym Polskim Związkiem Żeglarskim, ponadto od 1969 do 1978 był pierwszym prezesem Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowego I i II kadencji. Zajmował stanowisko dyrektora generalnego Urzędu Morskiego w Gdyni (1966–1968)[1][4] i Ministerstwie Żeglugi (sierpień 1968 – listopad 1969), następnie podsekretarza stanu w tym resorcie (listopad 1969 – kwiecień 1974, odpowiadał m.in. za administrację morską, rybołówstwo, szkolnictwo i kwestie techniczne)[5]. Następnie pełnił tożsamą funkcję kolejno w Ministerstwie Handlu Zagranicznego i Gospodarki Morskiej (kwiecień 1974 – listopad 1975)[6] oraz Ministerstwie Komunikacji (listopad 1975 – czerwiec 1978, jako pierwszy zastępca ministra odpowiedzialny m.in. za ekonomikę transportu, prawo i współpracę międzynarodową)[7]. Był ponadto szefem Zespołu ds. Rozwoju Floty Handlowej i Rybackiej (1971–1974)[8] i Komisji ds. Rozwoju Kontenerowego Systemu Transportowego (1976–1981)[9]. W latach 1978–1980 pozostawał radcą handlowym i ministrem pełnomocnym ambasady PRL w Waszyngtonie[3], a od 1981 do 1983 pracował w Urzędzie Gospodarki Morskiej. Został szefem rady nadzorczej Żeglugi Polskiej i wiceszefem rady nadzorczej Polskich Linii Oceanicznych. W latach 80. i 90. był dyrektorem oddziałów spółek Athenian Tankers i STC Interfinans AB. W 1993 objął funkcję konsula honorowego Republiki Cypryjskiej (zajmowaną do 2000)[1][4]. W 1958 ożenił się z Marią z domu Wilczyńską, mieli córkę i syna[1]. 27 sierpnia 2010 został pochowany na cmentarzu w Konstancinie-Jeziornie[10]. Odznaczenia i wyróżnieniaZostał odznaczony Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi i Orderem Infanta Henryka VI klasy, a także Złotą Odznaką Honorową „Zasłużony Pracownik Morza”, odznaką honorową „Zasłużony dla transportu Rzeczypospolitej Polskiej”, odznaką honorową „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” oraz odznaką honorową „Gryf Pomorski”. Został członkiem honorowym Polskiego Związku Żeglarskiego[1]. Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||
