|
RuPaul
.jpg) RuPaul Andre Charles[1][4] (ur. 17 listopada 1960 w San Diego) – amerykański piosenkarz, autor tekstów do utworów, aktor, drag queen, model i blogger pochodzenia afroamerykańskiego ze strony ojca oraz francuskiego i szwajcarsko-niemieckiego ze strony matki[5]. Ze wzrostem 193 cm[1][2] przy użyciu blond peruki ukazał nowe oblicze drag w amerykańskiej sztuce ludowej[6]. W latach 90. jako diva klubowa został okrzyknięty przez DJ-ów nowojorską „królową Manhattanu”[6]. Pierwsza drag queen w historii, która w 2018 otrzymała gwiazdę na słynnej Alei Gwiazd w Los Angeles[7]. ŻyciorysRodzina i edukacjaUrodził się jako RuPaul Andre Charles w San Diego[3] w Kalifornii jako syn Ernestine „Toni” Charles (z domu Fontenet lub Fontenette) i Irvinga Andrew Charlesa[5]; matka była sekretarką, ojciec pracował w fabryce samolotów McDonnell Douglas[8]. Po rozwodzie rodziców w 1967 wychowywał się tylko wśród kobiet[6] – matki i sióstr: starszych bliźniaczek – Renae Ann Charles i Renetty Ann Charles (ur. 18 października 1953) oraz młodszej Rosalind Annette Charles (ur. 28 czerwca 1962)[9]. Ukończył szkołę średnią General Educational Development. Uczył się w San Diego Community College[9] i Northside School of Performing Arts[10]. Ukończył kurs fotografii w South Fulton County Vocational School[11]. KarieraW wieku czterech lat zafascynował się artystkami, takimi jak Diana Ross, Jane Fonda, Tina Turner, Carol Burnett i LaWanda Page, które naśladował w domu[6][12]. Był fanem filmu Cleopatra Jones[13] z Tamarą Dobson w tytułowej roli. W 1972 wystąpił z dziecięcym teatrem z San Diego[9]. Jako nastolatek przeniósł się z siostrą Renettą do Atlanty[14]. Dorabiał, rozdając ulotki w pobliżu teatrów[6] i pracując w zakładzie samochodowym swojego szwagra, Geralda[15]. W czasu studiów na wydziale sztuk pięknych zagrał drag queen „Quennie” w spektaklu Tennessee Williamsa Camino Real w reżyserii Billy’ego Panella[16]. Założył zespół RuPaul and the U-Hauls, z którym występował w klubach (m.in. 40 Watts Club w Athens, Club 688 w Atlancie i Pyramid Club w Nowym Jorku) oraz w programie The American Music Show nadawanym przez stację telewizyjną People TV[17]. Dorabiał, pracując jako woźny w centrum konferencyjnym w lofcie przy North Druid Hills Road[18]. Współtworzył zespół Wee Wee Pole, z którym koncertował w klubach, często jako support zespołu The Now Explosion[19]. Z zespołem nagrał trzy single – „Ernestine’s Rap”, „In My Neighborhood” i „Tarzan”, a następnie rozwiązał grupę w związku z brakiem kontraktu płytowego[20]. W 1984 był wolontariuszem podczas przeglądu New Music Seminar w Nowym Jorku[21]. W latach 80. zaczął występować jako drag queen z solowym programem rewiowym w klubach w Atlancie i Nowym Jorku[22]. Występował także jako tancerz na rurze w nowojorskich klubach[23]. Wcielił się w Riff Raffa w spektaklu The Rocky Horror Show wystawianym w atlanckim teatrze, w którym następnie zagrał w sztuce The Shaggy Dog Animation[24]. W 1985, podpisawszy kontrakt z wytwórnią płytową Funtone, wydał epkę pt. Sex Freak[25] i zagrał jedną z ról w niskobudżetowym filmie Toma Zarillego The Real Thing (1985)[26]. Występował podczas cotygodniowej imprezy klubowej „La Palace de Beauté” w Nowym Jorku[27]. Do końca lat 80. podjął jeszcze kilka działań artystycznych: wydał album pt. RuPaul Is Star Booty (1986), zagrał główną rolę w niskobudżetowej trylogii Jona Witherspoona RuPaul Is: Starbooty! (1987), zajął drugie miejsce w telewizyjnym konkursie talentów The Gong Show (1987) i wystąpił w teledysku do piosenki zespołu The B-52’s „Love Shack” (1989)[28]. W latach 90. nagrał kilka dem muzycznych, a jednym z nich zainteresował przedstawicieli wytwórni Tommy Boy Records, z którymi wkrótce podpisał kontrakt[29]. W nowej wytwórni zadebiutował w 1992 singlem „Supermodel (You Better Work)”[30], a za teledysk do piosenki był nominowany do MTV Video Music Awards. Utworem promował swój album pt. Supermodel of the World (1993), który zyskał popularność[31]. W 1993 był bohaterem jednego z odcinków programu You Had to Be There w MTV[32]. Wystąpił w kampanii przemysłu kosmetycznego M.A.C.[6]. W 1994 w duecie z Eltonem Johnem nagrał nową wersję jego utworu „Don’t Go Breaking My Heart” i poprowadził 14. galę rozdania Brit Awards[33]. Poza tym w latach 90. zagrał w kilku filmach: Crooklyn (1993) Spike’a Lee, Brooklyn Boogie (1995) Wayne’a Wanga i Paula Austera, Ślicznotki (1995) i Ścigani (1996). W 1996 wydał album pt. Foxy Lady (1996), który zyskał popularność w USA[31]. W 1997 wydał swój pierwszy świąteczny album w karierze[31]. W 1999 otrzymał GLAAD Media Awards. W 2004 wydał niezależnie od własnej Dapple, Inc. album pt. Red Hot z coverem utworu Depeche Mode „People Are People” w duecie z Tomem Trujillo[31]. Był współreżyserem dwóch produkcji gejowskich Lucas Entertainment: wspólnie z Michaelem Lucasem Filming Bruce Beckham (2004) i Encounters: The Heat of the Moment (2006)[34]. Został rzecznikiem firmy odpowiedzialnym za koordynację funduszu MAC w celu walki z AIDS. Od 2009 prowadzi autorski talent show RuPaul’s Drag Race, za co w latach 2016–2019 otrzymał cztery nagrody Emmy dla najlepszego prowadzącego program reality show[35], a sam program w 2010 został nagrodzony GLAAD Media Awards i NewNowNext Awards. W 2016 wydał album pt. Butch Queen, z którym zadebiutował na trzecim miejscu listy przebojów listy Billboard Dance[31]. Życie prywatneOd 2017 jest zamężny z australijskim hodowcą bydła Georgesem LeBarem. Dyskografia
FilmografiaFilmy
Telewizja
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
|
||||||||||||||
.jpg)
