Sándor Tátrai

Sándor Tátrai

Data i miejsce urodzenia	8 lipca 1914 Tuzla
Data i miejsce śmierci	5 września 1970 Múcsony
Pozycja	obrońca
Kariera juniorska
Lata Klub Rákosszentmihályi AFC
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1934–1936 Salgótarjáni BTC 1936–1944 Ferencvárosi TC 152 (10) 1947–1948 FőTAXI SC 2 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1958–1961 Ferencvárosi TC 1961–1963 Ruch Chorzów 1963–1965 Oroszlányi Bányász 1966 Ferencvárosi TC 1967–1968 Szombathelyi Haladás 1969–1970 Diósgyőri VTK
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Sándor Tátrai (ur. 8 lipca 1914 w Tuzli, zm. 5 września 1970 w Múcsony^[1][a]) – węgierski piłkarz występujący na pozycji obrońcy, po zakończeniu kariery trener.

Tátrai rozpoczął karierę piłkarską w Rákosszentmihályi AFC, skąd w 1934 roku przeniósł się do Salgótarjáni BTC. Po dwóch latach zasilił Ferencvárosi TC, który występował wówczas w I lidze węgierskiej. W nowym zespole zadebiutował 30 sierpnia 1936 roku w wygranym 2:1 spotkaniu z Nemzeti SC, zaś pierwszą bramkę strzelił 20 września 1936 roku w wygranym 2:0 meczu z Phöbus FC^[1]. Tátrai zdobył z Ferencvárosi trzykrotnie tytuł mistrza (1937/1938, 1939/1940, 1940/1941) i wicemistrza kraju (1936/1937, 1938/1939, 1943/1944), jeden raz zakończył z drużyną krajowe mistrzostwa na trzecim miejscu (1942/1943), trzykrotnie wygrał Puchar Węgier (1942, 1943, 1944) oraz tryumfował w Pucharze Mitropa (1937)^[3]. Tátrai zakończył grę dla Ferencvárosi w 1944 roku. W sezonie 1947/1948 zasilił FőTAXI SC, w którym zadebiutował 26 października 1947 roku w przegranym 3:0 meczu z Győri ETO FC^[1]. Drużyna Tátraiego zajęła na zakończenie rozgrywek ligowych ostatnie miejsce w tabeli i spadła z I ligi^[4].

Po zakończeniu kariery piłkarskiej, Tátrai rozpoczął pracę jako trener. W latach 1958–1961 prowadził Ferencvárosi, z którym zdobył w sezonie 1959/1960 wicemistrzostwo Węgier^[1][5]. W 1963 roku trafił do Ruchu Chorzów. Na stanowisku szkoleniowca zastąpił wówczas Gerarda Cieślika^[6]. Przejście do klubu komentował słowami: „Oferta Ruchu była dla mnie miłym zaskoczeniem, tym bardziej, że poważnie myślałem o objęciu posady w innym klubie. Chorzowską jedenastkę miałem sposobność obserwować podczas kilku pojedynków z czołowymi zespołami węgierskimi. Podobało mi się nie tylko wysokie zaawansowanie technicznie poszczególnym zawodników, ale przede wszystkim zrozumienie dla założeń nowoczesnej gry”^[7]. Na ławce trenerskiej „Niebieskich” zadebiutował 9 sierpnia 1961 roku w zremisowanym 3:3 spotkaniu z Polonią Bytom^[6]. W sezonie 1962/1963 Tátrai zdobył z Ruchem wicemistrzostwo Polski oraz dotarł do finału Pucharu Polski, w którym przegrał 2:0 z Zagłębiem Sosnowiec^[8][9]. W październiku 1963 roku ze względu na słabe wyniki (dwa zwycięstwa, cztery remisy i porażki) został zwolniony z „Niebieskich”, a następnie wrócił do ojczyzny i rozpoczął pracę w Oroszlányi Bányász^[10][1]. W 1966 roku ponownie prowadził piłkarzy Ferencvárosi i drugi raz w karierze zdobył tytuł wicemistrza kraju^[1][5]. W latach 1967–1968 trenował Szombathelyi Haladás, zaś w latach 1969–1970 Diósgyőri VTK^[1].

• Mistrzostwo Węgier w sezonach: 1937/1938, 1939/1940, 1940/1941
• Wicemistrzostwo Węgier w sezonach: 1936/1937, 1938/1939, 1943/1944
• 3. miejsce w mistrzostwach Węgier w sezonie 1942/1943
• Puchar Węgier w sezonach 1942, 1943, 1944
• Puchar Mitropa w sezonie 1937

• Wicemistrzostwo Węgier w sezonach: 1959/1960, 1966

• Wicemistrzostwo Polski w sezonie 1962/1963

• Andrzej Gowarzewski, Joachim Waloszek: Ruch Chorzów. GiA Katowice, 1995. ISBN 83-902751-3-9.
• Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1945-1962). 100 lat prawdziwej historii. GiA Katowice, 2017. ISBN 978-83-88232-63-3.
• Andrzej Gowarzewski: Puchar Polski 1918-2018. GiA Katowice, 2018. ISBN 978-83-88232-55-83.