|
SMS Flamingo
SMS Flamingo (SM Tb 26) – austro-węgierski torpedowiec z końca XIX wieku i okresu I wojny światowej, jedna z 22 jednostek typu Schichau. Okręt został zwodowany 29 sierpnia 1889 roku w stoczni Stabilimento Tecnico Triestino w Trieście, a do służby w Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine wszedł 17 marca 1890 roku. W 1910 roku nazwę jednostki zmieniono na oznaczenie numeryczne 26. Okręt zatonął na minie 23 sierpnia 1914 roku nieopodal Puli. Projekt i budowaSMS[a] „Flamingo” był jednym z dwudziestu dwóch przybrzeżnych torpedowców typu Schichau[1][2]. Okręt zbudowany został w stoczni STT w Trieście[1][3]. Stępkę torpedowca położono w grudniu 1888 roku[4], został zwodowany 29 sierpnia 1889 roku[4], a do służby w Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine przyjęto go 17 marca 1890 roku[4][b]. Jednostka otrzymała nazwę ptaka wodnego – flaminga (niem. Flamingo)[5]. Dane taktyczno-techniczneOkręt był niewielkim, przybrzeżnym torpedowcem[2]. Długość całkowita wynosiła 39,9 metra (tyle samo na konstrukcyjnej linii wodnej i 39 metrów między pionami), szerokość 4,8 metra i zanurzenie 1,9 metra (maksymalne 2,1 metra)[1][5]. Wyporność standardowa wynosiła 78 ton, zaś pełna 93 tony[2][3][c]. Okręt napędzany był przez maszynę parową potrójnego rozprężania o mocy 1000 KM, do której parę dostarczał początkowo jeden kocioł lokomotywowy[1][2]. Jednośrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 19 węzłów[2][3]. Okręt zabierał zapas 19 ton węgla[5], co zapewniało zasięg wynoszący 1200 Mm przy prędkości 10 węzłów (lub 350 Mm przy prędkości maksymalnej)[1][5]. Okręt wyposażony był w dwie wyrzutnie torped kalibru 350 mm: stałą na dziobie i obrotową na pokładzie[1][5]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiły dwa pojedyncze działka pokładowe kal. 37 mm L/23 Hotchkiss[2][5]. Wyposażenie uzupełniał reflektor o średnicy 30 cm[5]. Załoga okrętu składała się z 16 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][3]. SłużbaW pierwszym dziesięcioleciu XX wieku na okręcie dokonano modernizacji układu napędowego: kocioł lokomotywowy został zastąpiony dwoma kotłami typu Yarrow o ciśnieniu 13 atm, opalanymi mazutem (od tego momentu jednostka miała dwa kominy)[2][5]. 30 stycznia 1910 roku na podstawie zarządzenia o normalizacji nazw „Flamingo” utracił swą nazwę, zastąpioną numerem 26[5]. W pierwszym miesiącu działań wojennych, podczas patrolu nieopodal bazy w Puli, 23 sierpnia 1914 roku o godzinie 2:30 okręt wszedł na minę, eksplozja której zniszczyła rufę jednostki[1][4]. O 3:30 torpedowiec zatonął, a do przybycia na miejsce katastrofy dwóch torpedowców (co nastąpiło dopiero po sześciu godzinach) śmierć we wzburzonym morzu poniosło 11 z 18 członków załogi[1][4][d]. Uwagi
Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
