SM Tb 62T

Zobacz też: inne jednostki pływające o nazwie SMS „Drache”.

SM Tb 62T (ex Drache)

Torpedowce typu Kaiman w Poli, 1912 r. - trzeci „Drache”
Klasa	torpedowiec
Typ	Kaiman
Historia
Stocznia	STT(inne języki), Triest
Położenie stępki	styczeń 1907[1]
Wodowanie	13 lipca 1907
K.u.K. Kriegsmarine
Nazwa	Drache → 62T → 62
Wejście do służby	20 marca 1909[1]
Los okrętu	złomowany po 1920
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	projektowa 210 t pełna: 203,3 t
Długość	pełna: 56,9 m
Szerokość	5,4 m
Zanurzenie	1,4 m
Napęd
2 kotły parowe 1 maszyna parowa o mocy indykowanej 3000 KM
Prędkość	26,2 węzła
Uzbrojenie
4 x armata okrętowa 47 mm L/33 1 x karabin maszynowy 8 mm (od 1915 roku) 3 x wyrzutnia torpedowa kal. 450 mm
Załoga	38

SM Tb 62T – austro-węgierski torpedowiec z początku XX wieku i okresu I wojny światowej, trzynasta jednostka typu Kaiman. Do 1913 roku nosił nazwę Drache, od roku 1917 sam numer 62 (skrót przed numerem SM Tb oznaczał Seiner Majestät Torpedoboot – torpedowiec Jego Cesarskiej Mości).

Stępkę pod budowę okrętu położono w stoczni STT(inne języki) w styczniu 1907 roku, kadłub wodowano 13 lipca tego roku, a okręt oddano do służby 20 marca 1909 roku^[1]. Wraz z budowanym równolegle „Greif” stanowiły ostatnie torpedowce tego typu zbudowane w Trieście. Początkowo nosił nazwę „Drache” (smok), lecz od 1 stycznia 1914 roku zastąpiono ją przez alfanumeryczne oznaczenie 62 T („T” oznaczało, że okręt zbudowano w Trieście)^[1]. Rozkazem z 21 maja 1917 roku z oznaczenia torpedowca usunięto ostatnią literę i do końca wojny nosił on tylko numer 62^[2].

Okręt brał udział w I wojnie światowej. Po wojnie okręt w ramach podziału floty Austro-Węgier przekazano Wielkiej Brytanii, która sprzedała go w 1920 roku włoskiej stoczni złomowej^[2].

 Osobny artykuł: Torpedowce typu Kaiman.

Okręt posiadał dwa kotły parowe typu Yarrow i jedną pionową czterocylindrową maszynę parową potrójnego rozprężania. Okręt uzbrojony był w cztery armaty kalibru 47 mm L/33 (po dwie na każdej z burt) oraz trzy wyrzutnie torped kalibru 450 mm. W 1915 roku uzbrojenie wzmocniono pojedynczym karabinem maszynowym Schwarzlose 8 mm^[2].

• Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985, s. 339. ISBN 978-0-87021-907-8. (ang.).
• René Greger: Austro-Hungarian Warships of World War I. Londyn, 1976. ISBN 0-7110-0623-7. (ang.)