SM U-79
U-79 w Cherbourg-Octeville po zakończeniu wojny, około 1920 roku, okręt widoczny na trzecim planie
|
| Klasa
|
okręt podwodny
|
| Typ
|
UE I
|
| Projekt
|
Werk 61
|
| Historia
|
| Stocznia
|
Vulcan, Hamburg
|
| Początek budowy
|
9 marca 1915
|
| Wodowanie
|
9 kwietnia 1916
|
 Kaiserliche Marine
|
| Wejście do służby
|
25 maja 1916
|
| Los okrętu
|
poddany Francji 21 listopada 1918
|
| Dane taktyczno-techniczne
|
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu
|
755 ton
832 ton
|
| Długość
|
56,8 metra
|
| Szerokość
|
5,9 m
|
| Zanurzenie testowe
|
50 m
|
| Napęd
|
| 2 6-cylindrowe, czterosuwowe silniki wysokoprężne Benz (2 × 450 KM), 2 silniki/generatory elektryczne SSW (2 x 330 KM), 2 wały
|
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu
|
9,9 węzła
7,9 węzła
|
| Zasięg
|
powierzchnia: 7880 Mm / 7 węzłów
zanurzenie: 83 Mm / 4 węzłów
|
| Uzbrojenie
|
| 2 zewnętrzne wyrzutnie torpedowe 500 mm (rufowa i dziobowa, zapas 4 torpedy), działo pokładowe 88 mm (w 1917 roku zamienione na działo 105 mm[1]), 2 aparaty minowe (34 miny kotwiczne)
|
| Załoga
|
32
|
SM U-79 – niemiecki podwodny stawiacz min, dziewiąty okręt typu UE I, zbudowany w stoczni Vulcan w Hamburgu w latach 1915-1916. Zwodowany 9 kwietnia 1916 roku, wszedł do służby w Kaiserliche Marine 25 maja 1916 roku[2]. W czasie swojej służby SM[a] U-79 zatopił 22 statki o łącznej pojemności 34 479 BRT, uszkodził dwa statki o pojemności 7474 BRT), zajął jeden jako pryz 1125 BRT) oraz zatopił jeden okręt (14 300 ton)[3].
Budowa
U-79 był dziewiątym z dziesięciu okrętów typu UE I, będącego następcą typu U-66. Był jednokadłubowym okrętem przeznaczonymi do działań oceanicznych, o długości 56,8 metra, wyporności w zanurzeniu 755 ton i o zasięgu 7880 Mm[4] przy prędkości 7 węzłów na powierzchni oraz 83 Mm przy prędkości 4 węzły w zanurzeniu[5]. Załoga składała się z 32 osób: 28 marynarzy i 4 oficerów[6]. Okręt był wyposażony początkowo w działo pokładowe o kalibrze 88 mm, które zostało w 1917 roku wymienione na działo o kalibrze 105 mm[1]. Wewnątrz kadłuba sztywnego okręt przewoził 34 kotwiczne miny morskie[4], stawiane z dwóch rufowych aparatów minowych o średnicy 100 cm. Każdy z nich mieścił po trzy miny. Po ich otwarciu, masa wody (w sumie 6 ton) musiała być kompensowana zalewaniem dziobowych zbiorników balastowych. Wygospodarowanie miejsca dla min oznaczało również przesunięcie przedziału silnikowego w kierunku dziobu[7]. Uzbrojenie torpedowe to dwie wyrzutnie (dziobowa i rufowa) kalibru 500 mm, typu zewnętrznego, z zapasem 4 torped.
Służba
Pierwszym dowódcą okrętu został 9 października 1915 roku mianowany Heinrich Jeß[b][8]. 30 lipca 1916 roku jednostka została przydzielona do I Flotylli. Pierwszym zatopionym przez U-79 statkiem był brytyjski parowiec „Counsellor” (4958 BRT). Statek wszedł na minę 5 mil od latarni morskiej Galley Head(inne języki) w pobliżu Rosscarbery w hrabstwie Cork w Irlandii[9]. Heinrich Jeß dowodził okrętem do 20 lutego 1917 roku. Został zastąpiony przez kapitana Otto Rohrbecka[c][10], który dowodził okrętem do 26 października 1917 roku. W tym okresie U-79 zatopił 10 statków o łącznej pojemności 12 276 BRT, uszkodził dwa statki o pojemności 7474 BRT) oraz zatopił jeden okręt (14 300 ton)[3]. Tą największą jednostką zatopioną przez U-79 był brytyjski krążownik pancerny HMS „Drake”. Zbudowany w 1903 roku w Pembroke Dock okręt miał wyporność 14 300 ton[11][12]. 27 października 1917 roku na stanowisko dowódcy okrętu został mianowany kapitan Otto Dröscher[d][13]. 24 listopada został zastąpiony przez porucznika Karla Thoureta[14]. 15 stycznia 1918 roku U-79 pod dowództwem Thoureta zatopił holenderski parowiec „Westpolder” (749 BRT)[15]. Był to ostatni zatopiony przez U-79 statek.
21 listopada 1918 roku dowodzony wówczas przez kapitana Kurta Slevogta okręt został poddany marynarce francuskiej.
Uwagi
Przypisy
- ↑ a b Robert Gardiner (red.): Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921. s. 178.
- ↑ WWI U-boats U 79. [w:] The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-02-07]. (ang.).
- ↑ a b Ships hit by U 79. [w:] WWI U-boat Successes [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-02-07]. (ang.).
- ↑ a b Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact... s. 102.
- ↑ Type UE 1 UE ocean minelayers class. u-boat.net. [dostęp 2015-12-20]. (ang.).
- ↑ Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. s. 32.
- ↑ Showell Jak Mallmann: The U-boat century. s. 58.
- ↑ Kapitänleutnant Heinrich Jeß. [w:] WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-02-07]. (ang.).
- ↑ Counsellor. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-02-07]. (ang.).
- ↑ Kapitänleutnant Otto Rohrbeck. [w:] WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-02-07]. (ang.).
- ↑ HMS Drake. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-02-07]. (ang.).
- ↑ HMS Drake, Rathlin Island. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. Wessex archaeology online, 2007-10-19. [dostęp 2016-02-07]. (ang.).
- ↑ Kapitänleutnant Otto Dröscher. [w:] WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-01-27]. (ang.).
- ↑ Oberleutnant zur See der Reserve Karl Thouret. [w:] WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-02-07]. (ang.).
- ↑ Westpolder. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-02-07]. (ang.).
Bibliografia
- Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004. ISBN 1-85367-623-3. (ang.). Brak numerów stron w książce
- Robert Gardiner (red.): Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 178. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007. ISBN 1-85367-623-3. Brak numerów stron w książce
- Jak Mallmann Showell: The U-boat century. Londyn: Chatham Publishing, 2006, s. 57-59. ISBN 978-1-86176-241-2.
