|
Scott Loach
Scott James Loach (ur. 27 maja 1988 w Nottingham) – angielski piłkarz występujący na pozycji bramkarza w Rotherham United. W latach 2009–2011 występował w reprezentacji Anglii do lat 21. Kariera klubowaLoach karierę rozpoczynał w zespole Ipswich Town oraz Lincoln City. W 2006 roku przeszedł do Watford za 50 tysięcy funtów[1]. Latem 2007 roku Loach mógł trafić do Leeds United, jednak transfer nie doszedł do skutku[2]. We wrześniu tego samego roku został wypożyczony na jeden miesiąc do Stafford Rangers[3]. Okres wypożyczenia został później przedłużony do trzech miesięcy[4]. Łącznie w zespole Stafford Rangers rozegrał 11 spotkań[5]. W styczniu 2008 roku został wypożyczony na jeden miesiąc do Morecambe[6]. Rozegrał tam dwa ligowe spotkania[5], po czym po dwóch tygodniach pobytu w Morecambe powrócił do Watfordu[4]. 28 stycznia został wypożyczony do końca sezonu do Bradford City, aby zastąpić tam Donovana Rickettsa[7]. Łącznie do 4 maja rozegrał w Bradford 20 meczów[5]. 12 sierpnia 2008 roku Loach zadebiutował w Watford w meczu Pucharu Ligi z Bristol Rovers (wygranym 1:0)[8]. 20 września po raz pierwszy zagrał w ligowym meczu – zastąpił Marta Pooma w zremisowanym 2:2 spotkaniu Football League Championship z Reading[9]. Łącznie w sezonie 2008/2009 wystąpił 31 razy[10]. Do stycznia 2012 roku był podstawowym bramkarzem Watford, kiedy to stracił miejsce w pierwszym składzie na rzecz Tomasza Kuszczaka, wypożyczonego z Manchesteru United. 19 lipca 2012 roku Loach podpisał kontrakt z Ipswich Town[11]. Kariera reprezentacyjnaW lutym 2009 roku został powołany przez Stuarta Pearce’a na mecz kadry U-21 z Ekwadorem[12]. W spotkaniu tym, przegranym przez Anglię 3:2, wszedł z ławki rezerwowych w 88 minucie i zastąpił Toma Heatona[13]. W maju znalazł się w składzie na Mistrzostwa Europy do lat 21[14]. Anglia dotarła do finału, w którym przegrała z Niemcami; Loach nie był podstawowym zawodnikiem na tym turnieju. 10 sierpnia 2010 roku został powołany na towarzyski mecz dorosłej reprezentacji z Węgrami w miejsce kontuzjowanego Bena Fostera[15]. Przypisy
Linki zewnętrzne
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
