|
Sekcje Ammoniusza Sekcje Ammoniusza – podział tekstu czterech Ewangelii na około 1165 perykop umieszczanych na marginesie wielu rękopisów greckich i łacińskich. Dla Ewangelii Mateusza jest to zazwyczaj 355 perykop, 233 lub 236 dla Ewangelii Marka, 342 dla Ewangelii Łukasza i 232 dla Ewangelii Jana. Liczby te jednak nieznacznie się różnią w poszczególnych rękopisach. W greckich rękopisach numery Sekcji Ammoniusza oddawane były przy pomocy liter alfabetu greckiego, a pod nimi podawano zwykle numery odpowiadających im Kanonów Euzebiusza. We współczesnych krytycznych wydaniach greckiego Nowego Testamentu numery sekcji podawane są cyframi arabskimi, odniesienia do kanonów Euzebiusza – cyframi rzymskimi. Autor podzielił cztery Ewangelie na krótkie ponumerowane części, w których ze względu na treść występuje narracja równoległa zaczynając od Ewangelii Mateusza. Następnie sekcje te uzupełnił w trzech pozostałych Ewangeliach lub po prostu dodał numery sekcji z imieniem danego ewangelisty w równoległych kolumnach odpowiadających im fragmentów Ewangelii Mateusza. Podział ten wykonany według perykop miał na celu wykazanie podobieństw i różnic między Ewangeliami. Natomiast tablice porządkujące perykopy określa się mianem kanonów Euzebiusza[1]. Niejasną jest liczba sekcji dla Ewangelii Marka. Stefanus w swoim wydaniu podzielił drugą Ewangelię na 236 sekcji i taką ich liczbę podaje Textus receptus, jednak wiele rękopisów dzieli ją na 233 sekcje (Mk 16,9-20 nie jest uwzględniane), inne na 341 sekcji (do Mk 16,20)[1]. Dzisiaj zwykle przyjmuje się liczbę 233 (bez zakończenia Marka)[2][3]. We współczesnych krytycznych wydaniach greckiego Nowego Testamentu Ew. Marka dzielona jest na 241 sekcji (Mk 1,1-16,8 na 233 sekcji), z tym że zakończenie Marka (16,9-20) nie posiada odniesień do Kanonów Euzebiusza[4]. Aż do XIX wieku za twórcę tego podziału uważany był Ammoniusz z Aleksandrii (ok. 220 n.e.)[5] w związku z pracą Harmonia Ewangelii, która jednak została utracona. Dzisiaj autorstwo Ammoniusza jest uważane za wątpliwe, a dokonanie podziału tekstu przypisuje się zwykle Euzebiuszowi z Cezarei (265–340 n.e.)[6]. Sam Euzebiusz przyznał, że sugerował się Harmonią Ewangelii – jednak ten podział w dalszym ciągu jest określany mianem „sekcji Ammoniusza”. Odniesienia do Sekcji Ammoniusza zawierają także niektóre lekcjonarze[7]. Uwagi
Przypisy
Bibliografia
|
