|
Sidney B. Sperry
Sidney Branton Sperry (ur. 26 grudnia 1895 w Salt Lake City, zm. 4 września 1977[1]) – amerykański biblista, jeden z pionierów systematycznych badań nad Księgą Mormona. ŻyciorysUrodził się w Salt Lake City[1], stolicy ówczesnego Terytorium Utah, jako syn Harrisona Sperry'ego oraz Josephine Titcomb[1]. Ukończył L.D.S. High School w rodzinnym mieście[1]. Studiował początkowo na Uniwersytecie Utah, uzyskał licencjat z zakresu chemii i geologii (1917)[1]. Podjął następnie pracę w United States Bureau of Metallurgical Research[1]. Służbę misjonarską, w kulturze mormońskiej tradycyjnie podejmowaną wówczas przez młodych mężczyzn, odbył na południu Stanów Zjednoczonych (1919–1921). Zaniepokojony brakiem poważniejszych opracowań naukowych poświęconych pismom świętym należącym do mormońskiego kanonu podjął studia z zakresu Starego Testamentu na Uniwersytecie w Chicago[2]. Magisterium uzyskał w 1926[2], doktorat, na tej samej uczelni, obronił w 1931[3]. Był pierwszym mormonem z doktoratem z zakresu języków biblijnych[4]. Kształcił się również w zakresie archeologii w Jerozolimie (1931–1932)[1]. Po powrocie do kraju podjął pracę na nowo utworzonym wydziale religii Uniwersytetu Brighama Younga (BYU)[5]. Specjalista w zakresie Starego Testamentu, w swej karierze dydaktycznej wykładał także przedmioty związane z Nowym Testamentem, Księgą Mormona czy historią starożytnego Rzymu[6]. Kierował wydziałem religii BYU (1948–1954), był jednym z inicjatorów utworzenia wydziału archeologii na tym samym uniwersytecie[7]. Wyróżniony Karl G. Maeser Distinguished Teaching Award (1962)[1] oraz doktoratem honorowym BYU (1976)[1]. Na emeryturę przeszedł w 1971[1]. Mimo swej starotestamentalnej specjalizacji Sperry znany był prawdopodobnie najlepiej z badań nad Księgą Mormona[4]. Jego szeroka działalność na tym polu starała się czerpać z aparatu naukowego biblistyki w gruntownej, wielowymiarowej analizie mormońskiej świętej księgi[5]. Był jednym z pierwszych badaczy sugerujących, że należy ją uznać za arcydzieło literackie[4]. Jako pierwszy podjął systematyczne badania nad wielogatunkowością tego świętego dla mormonów tekstu, wyodrębniając w nim szesnaście współistniejących gatunków literackich[4]. Przypisuje mu się również ukucie terminu „Psalm Nefiego”, używanego na określenie wersetów 16-35 czwartego rozdziału 2. Księgi Nefiego[8]. Bronił historyczności Księgi Mormona[9] oraz jej semickiego pochodzenia[5]. Wskazywał na obecność elementów typowych dla hebrajskiej poezji na kartach tego tekstu[4]. Pozostawił po sobie 18 publikacji książkowych[10], w tym opracowania poświęcone kolejno Naukom i Przymierzom oraz Perle Wielkiej Wartości[4]. 3. Księgę Nefiego określał mianem amerykańskiej ewangelii[4], podkreślając, że stanowi ona samo sedno przesłania zawartego w Księdze Mormona[4]. We wrześniu 1921, wkrótce po powrocie z misji, poślubił Evę Lilę Braithwaite[1]. Para doczekała się ośmiorga dzieci[1]. Publikował na łamach rozmaitych związanych z Kościołem periodyków, w tym „Liahony”, „Improvement Era” i „Instructor”[1]. Był również uzdolniony muzycznie, ceniono go zwłaszcza jako organistę[1]. Przypisy
Bibliografia
|
