Stanisław Mielnicki

Stanisław Mielnicki

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	25 marca 1898 Bielsko
Data i miejsce śmierci	3 maja 1969 Kraków
profesor zwyczajny nauk architektury
Specjalność: materiały budowlane
Alma Mater	Politechnika Lwowska
Doktorat	1923 – architektura Politechnika Lwowska
Habilitacja	1926 – architektura Politechnika Lwowska
Profesura	1950 (nadzwyczajny), 1963 (zwyczajny)
Polska Akademia Nauk / Umiejętności
Status PAN	Członek Sekcji Budownictwa i Architektury
Status PAU	dziekan Politechniki Wrocławskiej
inżynier, architekt, nauczyciel akademicki
Uczelnia	Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki
Odznaczenia

Stanisław Marian Mielnicki (ur. 25 marca 1898 w Bielsku, zm. 3 maja 1969 w Krakowie) – polski inżynier architekt, wykładowca i profesor zwyczajny Politechniki Krakowskiej.

Studiował na Wydziale Architektury Politechniki Lwowskiej, równocześnie od 1923 pracował zawodowo jako kierownik budowy banku w Żywcu. Od 1924 rozpoczął pracę wykładowcy, początkowo we Lwowie, a następnie w Katowicach, Tarnowie i Bytomiu. Po obronie dyplomu w 1926 rozpoczął pracę architekta, zaprojektował liczne obiekty szkolne, internaty, sanatoria, pensjonaty, domy mieszkalne oraz obiekty infrastruktury kolejowej. W 1946 zamieszkał we Wrocławiu i rozpoczął pracę na Wydziale Budownictwa Politechniki Wrocławskiej, kierował Katedrą Budownictwa Ogólnego, w 1949 katedra weszła w strukturę Wydziału Architektury. Rok później uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, od 1953 przez dwie kadencje był dziekanem Wydziału Architektury, przewodniczył Społecznej Komisji Budowy Domów Studenckich we Wrocławiu^[1]. Równolegle do pracy dydaktycznej pracował nad projektami renowacji zabytków na terenie Dolnego Śląska m.in. w Brzegu, Nysie, Wrocławiu, Świdnicy i Złotoryi.

Na zaproszenie prof. rektora Bronisława Kopycińskiego z Politechniki Krakowskiej im. Tadeusza Kościuszki w 1957 przeprowadził się do Krakowa i rozpoczął pracę na Wydziale Budownictwa Politechniki Krakowskiej. W 1963 został profesorem zwyczajnym^[2]. Kierownik Katedry Budownictwa Ogólnego na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Krakowskiej (1956–1968). W 1968 przeszedł na emeryturę.

Członek Stowarzyszenia Architektów na Śląsku (przed 1934). Pierwszy Prezes ZO SARP O. Katowice (1934). Członek Sekcji Budownictwa i Architektury PAN. Członek Rady Naukowej Centralnego Zarządu Przemysłu Kamienia Budowlanego. Przewodniczący Rady Naukowej Zespołu Rzeczoznawców PZITB. Członek Rady Naukowej Instytutu Budownictwa Politechniki Krakowskiej^[3].

Poślubił Jadwigę z Dydusiaków i mieli syna, Andrzeja.

Stanisław Mielnicki zmarł w Krakowie w 1969 r. i został pochowany na Cmentarzu Świętej Rodziny we Wrocławiu^[4].

• Materiały budowlane (1938)
• Ustroje budowlane, Spółdzielnia Wydawnicza „Meta”, Katowice, 1947

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi;
• Medal 10-lecia Polski Ludowej;
• Medal Pamiątkowy Politechniki Krakowskiej;
• Odznaka Honorowa Politechniki Krakowskiej.

W dzielnicy Wapienica w Bielsku jest ulica im. ,,Stanisława Mielnickiego".

• Zenon Prętczyński, Wspomnienia o profesorach Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej (z lat studiów 1947–1952), Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 2005, s. 89-89.. dbc.wroc.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-20)].
• 60 lat polskiego środowiska akademickiego we Wrocławiu: Duchowicz Julian. W: CD z wystawy „Wrocławskie Środowisko Akademickie, Twórcy i Ich Uczniowie” zorganizowanej na Politechnice Wrocławskiej w dniach 12–18 listopada 2003 roku. wsa.dbc.wroc.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-30)].