|
Stanisław Woronowicz
Stanisław Lech Woronowicz (ur. 22 lipca 1941 w Wiłkomierzu na Litwie[1], wówczas pod okupacją Trzeciej Rzeszy) – polski matematyk i fizyk teoretyczny, profesor nauk fizycznych, wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 1981–1984 dziekan Wydziału Fizyki UW, członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk. ŻyciorysUrodził się w Wiłkomierzu na Litwie. W 1963 ukończył studia na Wydziale Matematyki i Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego, po czym podjął pracę na uniwersytecie. W 1968 obronił doktorat z fizyki na podstawie pracy Przestrzenie kauzalne. Habilitację uzyskał w 1972. Od 1977 profesor nadzwyczajny, a od 1991 profesor zwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1977 pełnił funkcję prodziekana, a od 1981 przez kolejne 3 lata funkcję dziekana Wydziału Fizyki[2]. W latach 1993–1996 kierował Katedrą Metod Matematycznych Fizyki UW. Od 1991 związany z Instytutem Matematycznym PAN. Od 1993 jest także członkiem Rady Naukowej Centrum Fizyki Teoretycznej PAN[3]. W 1991 został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk, od 2002 członek rzeczywisty[4]. Jest także członkiem zwyczajnym Towarzystwa Naukowego Warszawskiego[5]. Był członkiem Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów[3]. Wniósł znaczący wkład w rozwój pojęcia grup kwantowych, autor pierwszej pracy na ten temat[6]. Współpracował też z Centrum Nauki Kopernik w Warszawie[7]. WyróżnieniaW 1983 i 1990 wygłosił wykłady sekcyjne na Międzynarodowym Kongresie Matematyków[8]. W 1993 roku za swoje badania otrzymał nagrodę Fundacji na rzecz Nauki Polskiej. W 2008 otrzymał także Humboldt Research Award przyznawany przez Fundację Aleksandra von Humboldta wyróżniającym się naukowcom spoza Niemiec[6][3]. Został uhonorowany Medalem im. Stefana Banacha w roku 2009[9]. Przypisy
Linki zewnętrzne
Kontrola autorytatywna (osoba): Identyfikatory zewnętrzne:
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
