Stanisław Zajdel (sztangista)
|
Data urodzenia
|
1955
|
Dorobek medalowy
|
|
|
Stanisław Zajdel (ur. 1955) – polski sztangista, reprezentant Polski.
Życiorys
Karierę sportową rozpoczął w Krośnie[1]. W młodości trenował początkowo biegi sprinterskie, później rozwijał karierę w podnoszeniu ciężarów[2]. Będąc uczniem Zasadniczej Szkoły Zawodowej w 1971 w drodze przypadku został sztangistą wobec zapotrzebowania drużyny Karpat Krosno na zawodnika wagi muszej po 10-dniowym treningu wystąpił w zawodach w lidze okręgowej[1]. Przez następne dwa lata pozostawał zawodnikiem Karpat zdobywając mistrzostwo województwa rzeszowskiego w kategorii młodzieżowców w wadze koguciej[1]. W 1973 został zawodnikiem Sanoczanki Sanok, gdzie rozpoczął profesjonalne treningi pod kierunkiem trenera Bogumiła Freja[1]. W grudniu 1973 zwyciężył w zawodach najmłodszych zawodników w ramach klubu Sanoczanki[3]. W 1974 na mistrzostwach Polski juniorów w Szczecinie zdobył brązowy medal w kategorii koguciej w dwuboju uzyskując wynik 200 kg[4]. Był to historycznie pierwszy medal na imrezie tej rangi zdobyty przez reprezentanta województwa rzeszowskiego[5]. W listopadzie 1975 zajął IV miejsce na młodzieżowych mistrzostwach Polski w Warszawie (waga kogucia)[6] i w barwach drugiej reprezentacji Polski uczestniczył w zawodach międzypaństwowych w Ciechanowie w meczu z Bułgarią zajmując II miejsce[7]. W 1974 został absolwentem Liceum Ekonomicznego w Sanoku[8]. Pod koniec tego roku nie występował w zawodach z powodu choroby (żółtaczka), a w tym czasie był już trenowany przez trenera Krzysztofa Łagodzica[1]. Powróciwszy do czynnego sportu i zawodów w listopadzie 1975 zajął czwarte miejsce na młodzieżowych mistrzostwach Polski w Warszawie (wynik 215 kg)[1]. W tym samym czasie wywalczył z Sanoczanką drużynowy awans do I ligi[9]. W maju 1976 zdobył w Sanoku złoty medal mistrzostw okręgu rzeszowskiego wynikiem 225 kg w wadze koguciej i ustanawiając rekord w podrzucie (127,5 kg)[10]. W tym samym miesiącu na mistrzostwach Polski seniorów edycji 1976 w Bydgoszczy zdobył srebrny medal w wadze koguciej z wynikiem 242,5 kg (110 + 132,5 kg), pokonując m.in. Zygmunta Smalcerza[11][12][13]. W październiku 1976 uczestniczył w międzypaństwowym meczu Polska-Finlandia (6:3), w którym odniósł zwycięstwo w wadze kogucie wynikiem 232,5 kg[14]. W listopadzie 1976 w Elblągu zdobył złoty medal na MP Młodzieżowców do lat 23 w wadze koguciej uzyskując wynik 237,5 kg (105 kg + 132 kg; pokonał wówczas ówczesnego mistrza olimpijskiego z Monachium Zygmunta Smalcerza o 17 kg)[15][16][1]. Wraz z innym zawodnikiem Sanoczanki, Markiem Bajdą, został powołany do reprezentacji Polski na turniej o Wielką Nagrodę Berlina w dniach 27-30 stycznia 1977, gdzie wygrał zawody w wadze koguciej, uzyskując wynik 235 kg (100 kg + 125 kg) i został najlepszym Polakiem w zawodach[17][18]. W marcu 1977 wygrał rywalizację w wadzie do 56 kg podczas meczu Polska-Irak, wygranym 8:2. W kwietniu 1977 zdobył mistrzostwo okręgu rzeszowskiego zorganizowanych w Przemyślu[19]. W maju 1977 odniósł zwycięstwo w kategorii 56 kg podczas Memoriału Jeana Dame w St. Maur (Francja) wynikiem 237,5 kg w dwuboju (107,5 kg i 130 kg) pokonując m.in. ponownie Z. Smalcerza[20]. Na MP 1977 w Gliwicach zdobył srebrny medal[21][22] oraz zajął drugie miejsce na zawodach o Puchar Przyjaźni w Wilnie[1]. Do końca 1977 wystąpił 30 razy w barwach reprezentacji Polski w międzypaństwowych meczach i na turniejach[1]. Na turnieju MP 1978 we Wrocławiu w kategorii 56 kg zdobył brązowy medal przegrywając uzyskując ten sam wynik co wicemistrz (235 kg w dwuboju; 105 kg + 130 kg), jednak przegrał przez większą wagę ciała[23]. W październiku 1978 ponownie awansował z drużyną Sanoczanki do I ligi[24][25]. W trakcie trwających przygotowań na Letnie Igrzyska Olimpijskie 1980 w Moskwie, pod koniec 1978 był zaszeregowanych do kadry Polski „B”, będąc jednym z 16 kandydatów na olimpijczyków pochodzących z województwa rzeszowskiego[26]. W MP 1979 w Nowym Dworze startował nadal w kategorii 56 kg i nie ukończył zawodów, po tym jak uzyskując we rwaniu 110 kg próbował pobić rekord Polski[27]. Podczas pierwszego rzutu drużynowych mistrzostw Polski w kwietniu 1980 w Przemyślu otrzymał nominację olimpijską[28]. Na MP 1980 w Opolu był piąty, startując w kategorii do 60 kg (tj. o jedną kategorię wyżej niż zwykle), a po turnieju został po raz kolejny powołany do olimpijskiej kadry Polski „B”[29]. W tym samym roku ustanowił nowy rekord Polski w rwaniu w kategorii do 60 kg (wynik 128 kg)[30]. W sierpniu 1980 wynikiem 257,5 kg zwyciężył w kategorii do 60 kg podczas międzynarodowych zawodów o Puchar Bałtyku w szwedzkim Bollnäs (kadra Polski zajęła drugie miejsce)[31][32]. Na MP 1981 w Olsztynie startując w kategorii do 60 kg ustanowił po raz kolejny rekord Polski w rwaniu wynikiem 128,5 kg, jednak nie zaliczył żadnej próby w podrzucie, w związku z czym nie został sklasyfikowany w dwuboju[33][34]. Reprezentował Polskę na mistrzostwa Europy i mistrzostwach świata w 1981. W styczniu 1982 przebywał na zgrupowaniu kadry narodowej w Zakopanem[35]. W marcu 1982 zajął trzecie miejsce na turnieju we Frunze startując w kat. 60 i uzyskując w dwuboju wynik 267,5[36]. Na MP 1982 w Tarnowskich Górach startując w kategorii 60 kg poprawił dwa rekordy Polski (129 kg w rwaniu i 158 kg w podrzucie) oraz uzyskał w dwuboju wynik 272,5 kg (122,5 + 150 kg) tym samym zdobywając srebrny medal (większą masą ciała przegrał z Czesławem Pawlukiem z Odry Opole[37][38]. Rok później na turnieju 53. MP 1983 w Cetniewie odniósł największy sukces swój[39], a zarazem sanockiego klubu w jego historii, zdobywając złoty medal mistrzostw Polski i detronizując dotychczasowego mistrza Czesława Pawluka; uzyskał przy tym trzy rekordy Polski w kategorii piórkowej do 60 kg (w rwaniu 131 kg, w podrzucie 160,5 kg i w dwuboju 290 kg) oraz został najlepszym zawodnikiem mistrzostw w ogólnej punktacji[40][41][42]. W sezonie 1983 został sklasyfikowany na 9. miejscu w zbiorczej punktacji zawodników „O złotą sztangę PZPC”[43]. Na Mistrzostwach Polski 1984 nie startował[44]. Przed sezonem 1985 powracał do formy po odniesionej kontuzji[45]. W swojej karierze startował w kategoriach 56, 60 i 67,5 kg; w klasyfikacji polskich sztangistów lat 1973-1990 był sklasyfikowany z najlepszym wynikiem w kategorii 60 kg[46]. Zakończył karierę w 1985[47]. W styczniu 1986 podjął pracę szkoleniowca w Sanoczance[48]. W sezonie 1987 szkoleniowcem rezerwowego zespołu Sanoczanki (juniorsko-młodzieżowego), startującego w III lidze[49][50]. Podczas uroczystości otwarcia zawodów MP 1988 w Zakopanem we wrześniu tego roku odbyła się uroczystość pożegnania reprezentantów Polski oraz olimpijczyków, którzy zakończyli kariery zawodnicze, wśród których był Stanisław Zajdel[51]. W 1991 zasiadł w zarządzie ZKS Sanoczanka Sanok[52]. Po 1991 był trenerem wyciskania sztangi leżąc oraz trójboju siłowego w Sanoku.
Został pracownikiem fabryki Stomil Sanok. W wyborach samorządowych w 1990 startował z listy sanockiego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” i uzyskał mandat radnego Rady Miasta Sanoka[53][54][55].
Odznaczenia i wyróżnienia
- Brązowy Krzyż Zasługi (1987)[56].
- Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” (1987)[57].
- Srebrna Odznaka Honorowa Związku Zawodowego Chemików (1980)[58].
- 22. miejsce w plebiscycie na najlepszego sportowca Polski południowo-wschodniej za rok 1977[59].
- 27. miejsce w plebiscycie na najlepszego sportowca Polski południowo-wschodniej za rok 1978[60].
- 16. miejsce w plebiscycie na najlepszego sportowca Polski południowo-wschodniej za rok 1981[61]
- 18. miejsce w plebiscycie na najlepszego sportowca Polski południowo-wschodniej za rok 1982[62]
- 12. miejsce w plebiscycie na najlepszego sportowca Polski południowo-wschodniej za rok 1983[63]
- Pierwsze miejsce w plebiscycie na najpopularniejszego sportowca Sanoka (5 razy), w tym za lata: 1976[64], 1979[65], 1982[66], 1983[67].
- Tytuł „Honorowy Sportowiec Roku” przyznany uznaniowo w ramach 27. Plebiscytu na Najpopularniejszego Sportowca Polski Południowo-Wschodniej za rok 1986, organizowanego przez dziennik „Nowiny”[68].
- Pierwsze miejsce w klasyfikacji wszech czasów plebiscytu na najpopularniejszego sportowca Sanoka: 1988, 1989 (po 14 i 15 edycjach)[69][70][71].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i Wacław Burzmiński. Galeria talentów. Stanąć na podium. Stanisław Zajdel. „Nowiny”, s. 7, Nr 290 z 22 grudnia 1977.
- ↑ Za mały do biegania. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 9 (243) z 10-20 sierpnia 1982.
- ↑ Najmłodsi mistrzowie Sanoczanki. „Nowiny”, s. 2, Nr 349 z 19 grudnia 1973.
- ↑ Dobra postawa rzeszowskich ciężarowców na MP. „Nowiny-Stadion”, s. 2, Nr 94 z 5 kwietnia 1974.
- ↑ Franciszek Hamerski. Na przykładzie „Sanoczanki”. Praca z młodzieżą – źródłem sukcesów. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 4, s. 8, 1-15 maja 1974.
- ↑ Depesze. „Nowiny-Stadion”, s. 3, Nr 46 z 17 listopada 1975.
- ↑ Zdajemy sobie sprawę z czekających nas zadań. „Nowiny”, s. 3, Nr 47 z 24 listopada 1975.
- ↑ Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925-1995. Sanok: 1995, s. 339. ISBN 83-903469-0-7.
- ↑ Roman Rybicki. Siłacze Stomilu znów wśród najlepszych. „Nowiny”, s. 7, Nr 266 z 1 grudnia 1975.
- ↑ Mistrzowie okręgu w podnoszeniu ciężarów. „Nowiny”, s. 7, Nr 105 z 10 maja 1976.
- ↑ Stanisław Zajdel wicemistrzem Polski. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 21 z 24 maja 1976.
- ↑ Srebrny medal S. Zajdla – sensacją Mistrzostw Polski. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 12 (57) z 15-20 czerwca 1976.
- ↑ Franciszek Oberc: Kalendarium sanockie 1974-1994, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 952.
- ↑ Depesze. „Nowiny”, s. 2, Nr 248 z 30-31 października 1976.
- ↑ St. Zajdel, St. Karpiuk i M. Sołtysik – medalistami Młodzieżowych MP w podnoszeniu ciężarów. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 49 z 29 listopada 1976.
- ↑ Marian Struś. Stanisław Zajdel mistrzem Polski młodzieżowców. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 1 (70) z 1-15 stycznia 1977.
- ↑ Marian Struś. Zaszczytne wyróżnienie. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 3 (72) z 1-15 lutego 1977.
- ↑ Marian Struś. St. Zajdel – najlepszy z Polaków. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 4 (73) z 15-28 lutego 1977.
- ↑ Ciężarowcy Sanoczanki najlepsi w mistrzostw okręgu. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 16 z 18 kwietnia 1977.
- ↑ Sygnały. „Nowiny-Stadion”, s. 3, Nr 19 z 10 maja 1977.
- ↑ Roman Rybicki. Sportowy bilans 1977 roku. „Nowiny”, s. 7, Nr 2 z 9 stycznia 1978.
- ↑ Marian Struś. Stanisław Zajdel – wicemistrzem Polski. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 11 (80), s. 2, 1-15 czerwca 1977.
- ↑ Sport. St. Zajdel trzeci w MP ciężarowców. „Nowiny”, s. 2, Nr 92 z 22-23 kwietnia 1978.
- ↑ Roman Rybicki. Ciężarowcy Sanoczanki znów w I lidze!. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 42 z 16 października 1978.
- ↑ Roman Rybicki. Ponownie wśród najlepszych. „Nowiny”, s. 5, Nr 239 z 19 października 1978.
- ↑ Andrzej Kosiorowski. Moskwa-80 coraz bliżej. 16 sportowców z naszego regionu w gronie kandydatów na olimpiadę. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 51 z 18 grudnia 1978.
- ↑ Z różnych dyscyplin. J. Wojtas IV na MP. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 12 z 9 kwietnia 1979.
- ↑ Wacław Burzmiński. Obiecująca zaliczka ciężarowców Sanoczanki i Polonii. „Nowiny-Sport”, s. 1, Nr 16 z 21 kwietnia 1980.
- ↑ „Spalone” mistrzostwa sanockich sztangistów. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 11 (176), s. 8, 10-20 kwietnia 1980.
- ↑ Stanisław Zajdel – rekordzistą Polski!. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 12 (177) z 20-30 kwietnia 1980.
- ↑ Krótko. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 34 z 25 sierpnia 1980.
- ↑ Depesze. „Nowiny”, s. 1, Nr 183 z 26 sierpnia 1980.
- ↑ Jerzy Bąk (Polonia Przem.) brązowym medalistą MP. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 21 z 25 maja 1981.
- ↑ Mimo rekordu Polski Stanisława Zajdla pechowe mistrzostwa. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 16 (216) z 1-10 czerwca 1981.
- ↑ Aktualności z regionu. Sanoccy ciężarowcy przed sezonem. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 3 z 25 stycznia 1981.
- ↑ Z różnych dyscyplin. „Nowiny”, s. 2, Nr 46 z 5-7 marca 1982.
- ↑ Dwa rekordy i wicemistrzostwo Polski Stanisława Zajdla (Sanoczanka). „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 21 z 31 maja 1982.
- ↑ Stanisław Zajdel i jego srebrny medal. Rekordy Polski i medale. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 3 (237) z 10-20 czerwca 1982.
- ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 158. ISBN 978-83-935385-7-7.
- ↑ Stanisław Zajdel mistrzem Polski. „Nowiny-Stadion”, s. 8, Nr 22 z 30 maja 1983.
- ↑ Złoto i oklaski dla Stanisława Zajdla. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 16 (272) z 10-20 czerwca 1983.
- ↑ Roman Rybicki. Sport. Na przekór przeciwnościom. „Nowiny”, s. 4, Nr 152 z 30 czerwca 1983.
- ↑ Wysokie noty dla Zajdla i Sanoczanki. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 2 (293), s. 7, 10-20 stycznia 1984.
- ↑ Marian Struś. Mistrzostwa Polski seniorów w cięźarach. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 30 (321) z 20-31 października 1984.
- ↑ Sport. Sztangiści wychodzą na pomosty. Sanoczanka: powinno być lepiej. „Nowiny”, s. 2, Nr 68 z 21 marca 1985.
- ↑ Najlepsi Sztangiści Polski w latach 1973-1992. polska-sztanga.pl. [dostęp 2014-11-16].
- ↑ Józef Ząbkiewicz. Trener R. Mierzwa – o swoich planach. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 18 (345) z 20-30 czerwca 1985.
- ↑ Józef Ząbkiewicz. Ciężarowcy Sanoczanki już startują. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 10 (373), s. 7, 1-10 kwietnia 1986.
- ↑ Józef Ząbkiewicz. Krótkie wakacje ciężarowców. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 25 (424), s. 7, 1-10 września 1987.
- ↑ Józef Ząbkiewicz. Ciężarowcy zakończyli ligę!. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 32 (431), s. 7, 10-20 listopada 1987.
- ↑ Z różnych dyscyplin. Zdzisław Gładysz brązowym medalistą MP. „Nowiny-Stadion”, s. 8, Nr 37 z 22 września 1986.
- ↑ Jolanta Ziobro. Sanoczanka club. „Tygodnik Sanocki”. Nr 32 (457), s. 11, 11 sierpnia 2000.
- ↑ Franciszek Oberc. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Droga do samorządu 1989-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 336, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ Kandydaci Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” w Sanoku na Radnych w Radzie Miejskiej w Sanoku. „Ziemia Sanocka”. 2, s. 6, 1990.
- ↑ Zmiany w Sanoku. sokolsanok.pl. [dostęp 2014-10-01].
- ↑ Wysokie odznaczenia dla zasłużonych sportowców i działaczy. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, Nr 10 (409) z 1-10 kwietnia 1987.
- ↑ B. Struś. Zakończenie obchodów 50-lecia ZKS „Stomil-Sanoczanka”. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 1 (436), s. 7, 1-10 stycznia 1988.
- ↑ Marian Struś. Sportowcy nie od macochy. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 18 (183) z 20-30 czerwca 1980.
- ↑ Piłkarz roku – Grzegorz Lato najlepszym sportowcem Polski południowo-wschodniej w sezonie 1977. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 1 z 2 stycznia 1978.
- ↑ Witold Świadek przełamał hegemonię piłkarzy. „Nowiny”, s. 7, Nr 3 z 4 stycznia 1979.
- ↑ Konkurs-plebiscyt na 10 najlepszych sportowców Polski południowo-wschodniej w 1981 r. rozstrzygnięty. Adam Sandurski ponownie zdobywcą pucharu „Nowin”. „Nowiny-Stadion”, s. 2, Nr 1 z 11 stycznia 1981.
- ↑ XXIII Konkurs-plebiscyt na 10 najlepszych sportowców Polski południowo-wschodniej rozstrzygnięty. Srebrny puchar „Nowin” własonością Adama Sandurskiego. „Nowiny-Stadion”, s. 4, Nr 10 z 13 stycznia 1983.
- ↑ Srebrny puchar „Nowin” dla srebrnego medalisty MŚ Adama Sandurskiego. „Nowiny”, s. 4, Nr 3 z 4 stycznia 1984.
- ↑ Marian Struś. Echa Plebiscytu. Prezentujemy „złotą dziesiątkę” sportowców Sanoka / Zwycięzca / O Zajdla do Kardasińskiego. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 6 (76), s. 1-2, 8, 1-15 kwietnia 1977.
- ↑ Stanisław Zajdel – sportowcem roku 1979. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 8 (173) z 10-20 marca 1980.
- ↑ Marian Struś. Tytuł sportowca roku 1982 dla St. Zajdla. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, 4-5, Nr 1 (265) z 20-31 marca 1983.
- ↑ Marian Struś. I znów Zajdel. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 11 (302) z 1-10 kwietnia 1984.
- ↑ 27. Konkurs-plebiscyt rozstrzygnięty. Srebrny puchar „Nowin” ponownie dla Wacława Nycza. „Nowiny”, s. 2, Nr 8 z 10-11 stycznia 1987.
- ↑ Józef Ząbkiewicz. Najlepsi po XIV plebiscycie. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 11 (446) z 10-20 kwietnia 1988.
- ↑ Józef Ząbkiewicz. W klasyfikacji „wszech czasów”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 12 (483) z 20-30 kwietnia 1989.
- ↑ Adam Baszak, Józef Ząbkiewicz, 55 lat klubu sportowego „Stal” Sanok 1946-2001, Sanok 2001, s. 241.
Bibliografia
|