Stanisław Dobosz

Stanisław Józef Dobosz

Data i miejsce urodzenia	18 stycznia 1902 Szebnie
Data i miejsce śmierci	26 kwietnia 1969 Warszawa
Poseł III kadencji Sejmu (II RP)
Okres	od 9 grudnia 1930 do 10 lipca 1935
Przynależność polityczna	Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem
Odznaczenia

Stanisław Józef Dobosz (ur. 18 stycznia 1902 w Szebniach, zm. 26 kwietnia 1969 w Warszawie) – polski nauczyciel i rzemieślnik, poseł na Sejm II RP III kadencji (1930–1935) oraz na Sejm Ustawodawczy (1947–1952), dyrektor Izby Rzemieślniczej w Łodzi (IV 1935 – IX 1939 oraz od 1945).

Po ukończeniu szkoły średniej w Nowym Sączu studiował prawo i ekonomię na Uniwersytecie Stefana Batorego. Od 1920 do 1935 pracował jako nauczyciel w Oszmianie, a później w Wilnie. Pełnił też obowiązki prezesa Związku Nauczycielstwa Polskiego w województwie wileńskim oraz członka Zarządu Głównego w Warszawie.

W 1930 r. wybrany na posła na Sejm II RP III kadencji, z listy BBWR, w okręgu Lida.

W 1935 r. objął funkcję dyrektora Izby Rzemieślniczej w Łodzi^[1]. Stał też na czele Instytutu Doskonalenia Zawodowego Rzemiosła. W 1936 był współorganizatorem dużej Wystawy/Targów Rzemiosła w łódzkim parku im. S. Staszica.

Po wybuchu II wojny światowej więziony ok. 2 miesięcy w więzieniu przy ul. S. Sterlinga w ramach niemieckiej akcji przeciwko inteligencji Łodzi i wojew. łódzkiego (tzw. „Intelligenzaktion”); zwolniony w styczniu 1940 roku.

Po zwolnieniu do 1942 r. ukrywał się na wsi. W 1942 wyjechał do Warszawy, gdzie pracował w Związku Cechów. Po klęsce powstania warszawskiego przebywał w Pruszkowie i Grodzisku.

Po zakończeniu okupacji niemieckiej (1945 r.) powrócił do Łodzi, gdzie podjął dalej pracę jako dyrektor tamtejszej Izby Rzemieślniczej, na którym pozostał prawdopodobnie do przełomu lat 40. i 50. XX wiek.

W wyborach do Sejmu Ustawodawczego w 1947 r. ubiegał się o mandat posła z listy Stronnictwa Pracy na mocy umowy podpisanej między Stronnictwem a przedstawicielami prywatnej inicjatywy^[2]. Zajmował drugie miejsce na liście w Łodzi^[3] – okręgu, gdzie SP zdobyła najwięcej mandatów (3). Po uzyskaniu miejsca nie przyłączył się do Klubu Poselskiego SP, pozostając niezrzeszony.

Po 1957 stał na czele Centralnego Związku Rzemieślniczych Spółdzielni Zaopatrzenia i Zbytu w Warszawie.

Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 204-3-21)^[4].

• Srebrny Krzyż Zasługi (28 czerwca 1928)^[5]

• Czołowi kandydaci rzemiosła, Przyjaciel Rzemieślnika [Warszawa-Łódź], nr 2, 15 stycznia 1947, s. 4.
• Małgorzata Smogorzewska, Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939: słownik biograficzny. T. 1, A–D (red. naukowa Andrzej Krzysztof Kunert), Warszawa 1998.