Syn Wincentego Ferreriusza Gołębiowskiego i Franciszki z Kozłowskich. W 1837 ożeniony z Franciszką z Hegelmanów.
Uczęszczał do szkół w Krakowie, po czym wstąpił na wydział filozoficzno-matematyczny Uniwersytetu Jagiellońskiego jako wolny słuchacz architektury. Praktykował przy budowie kościoła w Krzeszowicach według projektu Schinkla. W 1832 rozpoczął aplikację w Dyrekcji Budowniczej Rzeczypospolitej Krakowskiej, a 2 lipca 1842 roku otrzymał dyplom budowniczego. W 1858 roku przeniósł się do Warszawy, gdzie po zdaniu egzaminu 19 kwietnia 1859 otrzymał patent budowniczego III klasy, to jest najwyższej.
Stanisław Łoza, Słownik architektów i budowniczych polaków oraz cudzoziemców w Polsce pracujących, Warszawa: Wydawnictwo Kasy im. Mianowskiego, Instytutu Popierania Nauki. Warszawa Pałac Staszica, 1931.
Heppen J. Nekrologia Półroczna, „Tygodnik Ilustrowany” 1866, t. XIV, nr 354, s. 10. „Tygodnik Ilustrowany” 1867, t. XV, nr 382, s. 31.
Kucharzewski J., „Kurier Warszawski” 1860, nr 268, „Kurier Warszawski” 1866, nr 147.
Madejski E. Pałac Myszkowskich w Książu Wielkim, „Ochrona zabytków” 1959, nr 1, s. 48.