|
Stanisław Przybysz
Stanisław Przybysz (ur. 27 września 1903 w Dąbrowie, zm. 20 maja 1978 w Krakowie) – polski urzędnik administracji państwowej i samorządowej, burmistrz Chełmna, wicewojewoda krakowski. ŻyciorysUrodził się w rodzinie Antoniego, urzędnika, i Wiktorii z Bosiackich. Walczył w szeregach powstańców wielkopolskich. Egzamin dojrzałości zdał w 1920 w Inowrocławiu w trybie eksternistycznym, w latach 1923–1925 odbył służbę wojskową w Chełmnie. Większość lat pracy zawodowej przed wojną spędził w Inowrocławiu, gdzie był sekretarzem lokalnych struktur Związku Inwalidów Wojennych, Wdów i Sierot, a od 1934 pracownikiem Zarządu Miejskiego. W czasie kampanii wrześniowej trafił do obozu jenieckiego, z którego zdołał zbiec. Do chwili aresztowania przez Gestapo (w styczniu 1942) pracował w cukrowni w Mątwach (Inowrocław). Więziony był w poznańskim Forcie VII, następnie w Żabikowie, wreszcie w obozie koncentracyjnym Gross-Rosen i jego filii Fünfteichen. Wyzwolony 23 stycznia 1945 przez Armię Czerwoną[1]. 7 czerwca 1945 został burmistrzem Chełmna, zastępując tymczasowo pełniącego tę funkcję Józefa Trembickiego. Był działaczem Polskiej Partii Robotniczej, wchodził w skład Komitetu Miejskiego partii w Chełmnie. W uznaniu udanej pracy na stanowisku burmistrza w trudnym okresie powojennym w 1947 przeniesiony został na stanowisko wicewojewody krakowskiego. W Krakowie pozostał już na stałe, w połowie lat 50. przechodząc do pracy na Politechnice Krakowskiej. Był dyrektorem administracyjnym i ds. inwestycji uczelni. W 1973 został mianowany na stopień podporucznika. Był żonaty z Anną z Nowickich (1903–1984), z którą miał córkę Melanię po mężu Drzewicką (1930–2001)[2], absolwentkę Politechniki Krakowskiej.  Zmarł 20 maja 1978 w Krakowie, pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera LXIX-płn-1)[2]. Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||
