Stefan Kasicki

Stefan Kasicki

prof. Stefan Kasicki (2014 r.)
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	2 sierpnia 1947 Łódź
Data i miejsce śmierci	28 maja 2024 Warszawa
Profesor nauk biologicznych
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1979 – biologia[1] Instytut Biologii Doświadczalnej im. Marcelego Nenckiego PAN promotor: Zofia Afelt
Habilitacja	23 czerwca 1997[2] – biologia Instytut Biologii Doświadczalnej im. Marcelego Nenckiego PAN
Profesura	3 listopada 2011[2]
Odznaczenia

Stefan Władysław Kasicki^[2][1] (ur. 2 sierpnia 1947 w Łodzi, zm. 28 maja 2024 w Warszawie) – polski biofizyk, neurofizjolog i elektrofizjolog; wykładowca; profesor zwyczajny nauk biologicznych; tłumacz.

Urodził się w Łodzi, jako najstarsze dziecko w rodzinie wojskowych, Władysława i Aleksandry. Po przeprowadzce do Rembertowa, związanej z przeniesieniem ojca, ukończył Liceum im. T. Kościuszki w Rembertowie. Następnie studiował fizykę na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego. W trakcie pierwszego roku studiów stracił w wypadku komunikacyjnym obie nogi. W 1972 roku obronił w Katedrze Biofizyki pracę magisterską pt. „Elektrofizjologiczne właściwości jednostek ruchowych mięśnia płaszczkowego”, otrzymując tytuł magistra fizyki w specjalizacji biofizyka^[3].

Przez całe życie zawodowe związany z Instytutem Biologii Doświadczalnej im. Marcelego Nenckiego PAN w Warszawie^[1]. Był zatrudniony kolejno jako: stażysta (1973–1974), doktorant (1974–1976), starszy asystent (1976–1979), adiunkt (1979–1997), docent (1997–2010), profesor nadzwyczajny (2010–2011) i profesor zwyczajny (2011–2018). Kierownik Pracowni Układu Limbicznego (1994–2017); członek Rady Naukowej (1995-2018); członek Stałej Komisji Etyki Rady Naukowej (2003–2018); przewodniczący Komisji Etycznej ds. Doświadczeń na Zwierzętach (1995-2000). W 2018 roku przeszedł na emeryturę.

W 1979 r.^[1] obronił pracę doktorską „Koordynacja ruchów kroczących kończyn kota w czasie symetrycznych rodzajów lokomocji” (promotor: Zofia Afelt^[4]). W 1997 r. habilitował się na podstawie pracy pt. „Generacja lokomocji u kota i minoga”, a w 2011 otrzymał tytuł profesora w dziedzinie nauk biologicznych^[2][5][6].

Był zatrudniony w nieistniejącym już Zakładzie Neurofizjologii Instytutu Nenckiego, gdzie w różnym czasie współpracował z: doc. dr hab. Zofią Afelt (promotorką jego pracy magisterskiej i doktorskiej), prof. dr hab. Elżbietą Fonberg, dr. Renardem Korczyńskim^[7] i prof. Jolantą Zagrodzką.

Jego specjalnością jako neurofizjologa i elektrofizjologa były badania układu limbicznego, a szczególnie badania nad mechanizmami ośrodkowej kontroli ruchu w mózgu i rdzeniu kręgowym w zależności od stanu emocjonalnego organizmu, w odpowiedzi na nowe bodźce środowiskowe a także w warunkach stresu urazowego.

Był promotorem 3 doktorów oraz magistrantów, głównie z Zakładu Fizyki Medycznej Wydziału Fizyki UW i SWPS. Opiekował się również studentami SGGW i Wydziału Biologii UW, odbywającymi w Instytucie praktyki studenckie.

W badaniach nad mechanizmami ośrodkowej kontroli ruchu współpracował ze znaczącymi na tym polu zagranicznymi ośrodkami. Odbył cztery długoterminowe staże badawcze:

• 1978 (3 miesiące) w Czechosłowackiej Akademii Nauk w Pradze (prof. Pavel Hník),
• 1985-86 (12 miesięcy) w Karolinska Institutet w Sztokholmie (prof. Sten Grillner),
• 1992-93 (9 miesięcy) i 1997 (5 miesięcy) na Wydziale Biologii, Merquette University w Milwaukee (dr James T. Buchanan).

Współautor 3 patentów związanych z prowadzoną pracą naukową:

• Układ kodujący^[8][9];
• Bramka liniowa sterowana elementami fotoelektrycznymi^[10][11];
• Układ do badania lokomocji małych zwierząt^[12][13].

• Międzynarodowa Rada Doradcza czasopisma Physiological Research - członek (1990-).

• Polskie Towarzystwo Badania Układu Nerwowego - członek (1991-), w tym członek zarządu (2001–2003)^[14].

• Rada czasopisma Acta Neurobiologiae Experimentalis - członek (2002-).

• Fundacja Marcelego Nenckiego Wspierania Nauk Biologicznych - pierwszy prezes zarządu (2012–2017), członek Rady Fundacji (2017-)^[15].

• Forum of European Neurosciences Society - członek.

• European Brain and Behaviour Society - członek.

Współorganizator niezależnych związków zawodowych w Instytucie Nenckiego. W październiku 1980 r. był delegatem na II Walne Zebranie Delegatów NSZZ Pracowników Nauki, Techniki i Oświaty.

Prowadził wykłady monograficzne dla studentów Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej oraz dla doktorantów Studium Doktorskiego przy Instytucie.

Autor lub współautor ponad 70 prac badawczych opublikowanych w czasopismach o światowej renomie, 1 książki i 3 rozdziałów. Jego prace w dziedzinie fizjologii ruchu i emocji są znaczące w czasopiśmiennictwie naukowym i dobrze cytowane (ponad 1800 razy, w tym ponad 200 razy w ostatniej dekadzie)^[16].

Członek Krajowej Komisji Etycznej ds. Doświadczeń na Zwierzętach (1999–2009 oraz 2019-2023)^[17].

Oddelegowany przez PAN do Sejmu i Senatu RP jako ekspert do prac nad Ustawą o ochronie zwierząt^[18] i Ustawą o doświadczeniach na zwierzętach^[19][20].

Oddelegowany przez rząd do pracy przy Dyrektoriacie Generalnym ds. Środowiska w Komisji Europejskiej w Technicznej Grupie Roboczej Ekspertów przygotowującej nowelizację Dyrektywy w/s ochrony zwierząt używanych w doświadczeniach naukowych.

Członek założyciel Polskiego Towarzystwa Nauk o Zwierzętach Laboratoryjnych PolLASA (2010-)^[21].

Członek zespołu doradczego do spraw doświadczeń na zwierzętach przy Ministrze Nauki i Szkolnictwa Wyższego (2011-)^[22].

Po wdrożeniu nowelizacji dyrektywy zajmował się podnoszeniem kwalifikacji środowiska naukowego w zakresie etycznego postępowania ze zwierzętami doświadczalnymi, m.in. prowadząc szkolenia w rozmaitych ośrodkach naukowych w Polsce ^{[23] [24]} i występując na konferencjach naukowych^{[25] [26]}.

Tłumacz (z angielskiego) komiksów, opowiadań i książek należących do literatury popularnej, fantastyczno-naukowej, okultystycznej i popularno-naukowej^[27].

Najważniejsze pozycje:

• Sherwood K., Czakroterapia: rozwój osobowości i zdrowie, Warszawa, "Interlibro", 1993, ISBN 978-83-85161-40-0;
• Encausse G., Tarot cyganów: klucz do nauk okultystycznych, Warszawa, "Alfa-Wero", 1994, ISBN 978-83-7001-778-1;
• Hopman E.E., Drzewa magiczne, drzewa lecznicze, Warszawa, "Alfa-Wero", 1995, ISBN 978-83-7001-906-8;
• Camp L.S.D., Szalony demon, Warszawa, "Alfa-Wero", 1996, ISBN 978-83-7001-922-8;
• Bear G., Ciężki bój, w: Fenix, 1996, nr 4, s. 83-121, Fenix, 1996, nr 5, s. 5-62;
• Paton W.D.M., Człowiek i mysz: badania medyczne na zwierzętach, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN, 1997, ISBN 978-83-01-12216-4;
• Tiptree J., jr., Houston, Houston, czy mnie słyszysz i inne opowiadania, Warszawa, Zysk i S-ka, 2000, ISBN 83-7150-638-4.

• Nagroda Zespołowa Sekretarza Naukowego PAN (1980);
• Nagroda Polskiego Towarzystwa Fizjologicznego (1982);
• Stypendium CEESFN z NIH Fogarty International Center USA (1991);
• Srebrny Krzyż Zasługi (11 września 1998)^[28];
• Złoty Krzyż Zasługi (31 października 2008)^[29].

• Prof. dr hab. Stefan Władysław Kasicki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2024-06-08] .
• Wspomnienie o Profesorze Stefanie Kasickim (1947–2024) [online], Fundacja Marcelego Nenckiego Wspierania Nauk Biologicznych, 2 czerwca 2024 [dostęp 2024-09-18] .
• UrszulaU. Sławińska UrszulaU., AndrzejA. Wróbel AndrzejA., Wspomnienie o Profesorze Stefanie Kasickim [online], Instytut Biologii Doświadczalnej im. Marcelego Nenckiego PAN, 14 czerwca 2024 [dostęp 2024-09-18] .